ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ»

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:

<<Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και Σημεία>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψέλη>>, Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 163-166.
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος.
Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Παρασκευή 7 (20) Μαΐου 2022 εκκλ. ημ. + Εμφάνισις Τιμίου Σταυρού εν Ιεροσολύμοις

ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ω, πόσο φοβερή και μεγάλη είναι η παρουσία του Θεού, πόσο φοβερή και μεγάλη είναι η παρουσία του Ζώντος Θεού! Με φόβο παρίσταται ενώπιόν Του οι αγγελικές δυνάμεις. Τα Σεραφείμ αποκρύπτουν με τις πτέρυγές τους τα πρόσωπα μπροστά στο ατράπτον φως και το ανέκφραστο κάλλος.

Πόσο υπέροχος είναι ο ήλιος! Πόσο ωραίος είναι ο έναστρος ουρανός! Πόσο δυνατό είναι το αφρισμένο πέλαγος! Πόσο φοβερά είναι τα κεραυνοβόλα σύννεφα και τα πύρινα ηφαίστεια!

Πόσο προσφιλή είναι τα ανθισμένα λιβάδια με τις δροσερές πηγές και τα ολόλευκα κοπάδια! Με όλα τούτα δεν είναι παρά μόνον έργα των χειρών του Θεού: όλα είναι νεκρή ύλη ενός αθάνατου Κτίστου.

Αν η ύλη είναι τόσο όμορφη, ποιός μπορεί να είναι άραγε ο ίδιος ο Πλάστης; Αν η καρδιά του ανθρώπου πλημμυρίζει από φόβο ή από χαρά ή από δάκρυα στη παρουσία των κτισμάτων του Θεού, πώς θα νοιώσει άραγε στη παρουσία του Παντοδυνάμου και Ζώντος Θεού.

Ποιό από τα θνητά κτίσματα μπορεί να σταθεί δίπλα στον Αθάνατο δίχως να λειώσει; ποιός από τους θνητούς ανθρώπους μπορεί να κοιτάξει κατά πρόσωπον το Θεό και να μείνει ζωντανός;

Γιατί αν φοβερό και τρομερό είναι να δει κάποιος το πρόσωπο του αγγέλου του Θεού, πόσο περισσότερο να δει το πρόσωπο του ίδιου του Θεού. Περιγράφοντας το όραμα του αγγέλου του Θεού, λέει ο προφήτης Δανιήλ τα εξής:

και ουχ απελείφθη εν εμοί ισχύς και η δόξα μου μετεστράφη εις διαφθοράν (Δαν. 10, 8). Έτσι, ανίσχυρος γίνεται και ο πιο δυνατός άνθρωπος και τόσο άσχημος φαντάζει και ο ωραιότερος άνθρωπος μπροστά στον άγγελο του Θεού του οποίου το σώμα ωσεί Θαρσίς και το πρόσωπον αυτού ωσεί όρασις αστραπής και οι οφθαλμοί αυτού ωσεί λαμπάδες (Δαν. 10, 6).

Εκείνο το ένδοξο πρωϊνό που ο Κύριος ανεστήθη ιδού σεισμός εγένετο μέγας, άγγελος γαρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού... ην δε η ιδέα αυτού ως αστραπή και το όνομα αυτού λευκόν ωσεί χιών.

Από δε του φόβου αυτού εσείσθησαν οι τηρούντες και εγένοντο ωσεί νεκροί (Ματ. 18, 2-4). Τέτοιος είναι ο δούλος του βασιλέως -πόσο πιο φοβερός θα είναι άραγε ο ίδιος ο Βασιλεύς;

Ω, αν οι άνθρωποι γνώριζαν, αν γνώριζαν διαρκώς και δεν έχαναν μήτε στιγμή τη γνώση τούτη,  ότι τέτοιοι αστραποφόροι και χιονόλευκοι άγγελοι βρίσκονται δίπλα τους!

Αυτή τη τη γνώση που γινόταν όραμα στους προφήτες και όλους τους διορατικούς ανθρώπους και τους καθιστούσε άκρως ταπεινούς και πράους ενώπιον του ουρανίου κόσμου, αποφασιστικούς δε και θυμώδεις απέναντι στους αμετανόητους και τυφλωμένους αμαρτωλούς.

Κάποτε ο προφήτης Ελισαίος προσευχήθηκε στο Θεό να ανοίξει τους οφθαλμούς του μαθητού του για να δει και εκείνος αυτό που ο προφήτης μπορούσε να βλέπει. Και ο Θεός εισήκουσε της δεήσεως του μεγάλου προφήτου και διήνοιξε τους οφθαλμούς του παιδιού και είδε και ιδού το όρος πλήρες ίππων και άρμα πυρός περικύκλω Ελισαιέ (Δ' Βασ. 6, 17). 

Ποιά θα είναι λοιπόν η όψη του Βασιλέως των ουρανίων στρατιών, πόσο φοβερή και μεγαλόπρεπη η θεωρία του ίδιου του Βασιλέως των ουρανίων στρατιών! Όταν ο μέγας προφήτης Ησαϊας αξιώθηκε τέτοιας θεωρίας, αναβόησε μετά φόβου και φρίκης:

ω τάλας εγώ, ότι κατανένυγμαι, ότι άνθρωπος ων και ακάθαρτα χείλη έχων εν μέσω λαού ακάθαρτα χείλη έχοντος εγώ οικώ και των βασιλέα Κύριον σαβαώθ είδον τοις οφθαλμοίς μου (Ησ. 6, 5).

Ω, αν γνώριζαν οι άνθρωποι ότι ο Βασιλεύς και Κύριος τους βλέπει αδιάλλειπτα - αυτός ο ίδιος μεγαλόπρεπος και απαράλλαχτος Βασιλεύς και Κύριος τον οποίον είδε μόνον μια φορά ο Ησαϊας και πλημμύρισε από φόβο και φρίκη!

Καμία αμαρτία δεν θα ερχόταν τότε στο νου των ανθρώπων και καμμιά ακαθαρσία. Είτε βλέπει ο άνθρωπος τον Θεό είτε όχι, Εκείνος όμως τον βλέπει. Δεν είναι τούτο φρικτό για έναν βλάσφημο;

Δεν είναι τούτο παραμυθία για τον πάσχοντα χριστιανό; Δεν είναι μόνον ο εν Τριάδι Ένας Θεός. Ένας Θεός που μας βλέπει και παρατηρεί κάθε στιγμή της ζωής μας αλλά και ολόκληρο το στράτευμα των ουρανίων αγγέλων και των δοξασμένων Αγίων.

Εκατομμύρια οφθαλμοί κοιτούν επάνω μας ως ένας οφθαλμός. Εκατομμύρια αγαθές επιθυμίες μας παρακολουθούν στο ακανθώδες και σκοτεινό μονοπάτι της ζωής. Εκατομμύρια χέρια μας προσφέρονται ως βοήθεια σαν να πρόκειται για ένα χέρι. 

Οδηγούμενη η Εκκλησία του Θεού επί της γης από το Άγιο Πνεύμα προσπάθησε να παρουσιάσει στους πιστούς τούτη τη μεγαλόπρεπη, φοβερή και κατανυκτική πραγματικότητα με τη βοήθεια

των πολυαρίθμων εικόνων στο τέμπλο οι οποίες παριστούν τον αόρατο κόσμο των ουρανίων δυνάμεων και υπενθυμίζουν τη συνεχή παρουσία των δυνάμεων αυτών στον κόσμο.

Σεβόμενοι τις εικόνες, δεν τιμούμε το ξύλο και το χρώμα επάνω στο ξύλο αλλά τιμούμε τις ζώσες και παρούσες ουράνιες δυνάμεις. Ο φόβος των αγίων εικόνων είναι φόβος για τις δυνάμεις αυτές.

Όταν αισθανόμαστε παρηγορία και χαρά από τις εικόνες,  στη πραγματικότητα νιώθουμε παρηγορία και χαρά από τις ουράνιες δυνάμεις που έχουν μορφοποιηθεί επάνω στις εικόνες. 

Μονάχα ανόητοι και και κατεχόμενοι από κακά πνεύματα άνθρωποι, θεωρούσαν την εικονολατρεία ως ειδωλολατρεία. Ποιός άλλος επί αιώνες δεν πολέμησε τους εικονομάχους αν όχι η Ορθόδοξη Εκκλησία;

ποιός άλλος έδωσε εκατομμύρια μαρτύρων σε τούτη τη νικηφόρα μάχη; ποιός άλλος γκρέμισε την ειδωλολατρεία; Είναι δυνατόν, η Εκκλησία που γκρέμισε την ειδωλολατρεία να είναι ειδωλολατρική;

Έτσι σπίλωναν την Εκκλησία του Θεού οι ακάθαρτοι αιρετικοί οι οποίοι σκεφτόνταν με το σαρκικό και όχι με το πνευματικό νου. Έτσι, μέσα από την ταχύτητα της κρίσης τους δεν μπορούσαν να διακρίνουν την εικονολατρεία από την ειδωλολατρεία.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και Σημεία>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 163-166.