ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

 

Είκοσι και δύο χρόνια επιστροφής, τ' αγκάθια έγιναν κόκκινα ρόδα πάνω στο δέντρο, το όμορφο εκείνο, που υποβάσταζε την αιωρουμένη απουσία. Σκυνθρωπές, μεσόκοπες, μεσήλικες ηλικίες οι φαντασμένες αμαρτίες, που ξεφτίζουν με τα χρόνια στο πνευματικό αμόνι, ουρανοφάντης γέροντας, ο ραβδούχος του γυρισμού στο σπίτι. Όλα μύριζαν ωραία στις ανάσες ευθυτενών, λεπτεπίλεπτων γερόντων, που θεωρούσαν την προσευχή, εγγενή συντοπίτη τους. Το απόγευμα εκείνο θύμιζε μισοτελειωμένο καμβά που έσταζε από αραιωμένα χρώματα, το εξομολογητήριο ασφυκτιούσε σκανδαλωδώς από την εξαγόρευση κατεστραμμένων πράξεων και αποτυχημένων λόγων, βράδυαζε σιγά στον ασπροβαμμένο αυλόγυρο, μόνο το πεύκο λύγισε στα ακατάληπτα ειπωθέντα. Οι γαρδένιες και τα βασιλικά έγιναν φίλοι, μαζί μ' εκείνους που ανέπνεαν μαζί τους την ευωδία του παρευρισκόμενου Θεού, όταν μετά από ώρες άνοιξε η σιδερένια πόρτα, η άσχημη, ρυτιδιασμένη γραία της εκ πεδιόθεν αμαρτίας μεταμορφώθηκε σε κοκκινομάγουλο νήπιο, που άρχιζε τότε, να επιχειρεί απρόβλεπτους βηματισμούς στην έξοδο. Ο ουρανός έγινε αίφνις ομαδική ταξιαρχία κατάλευκων αγγέλων, που έσερναν τον χορό σε υπερφυσικό, ακατάληπτο γάμο, η χαρά εκείνη ήταν η ανείπωτη ομορφιά ενός Χριστού, που ακόμα μια φορά κατέβηκε για ν' ανεβάσει έναν προ ολίγου εκπεσσόμενο άνθρωπο. Ο πατέρας ήταν το πρότυπο του ιδανικού πατρός, το χαμόγελό του ήταν κλαδωτή φωλιά χελιδονιών που αναπαύονταν στην ζέση μιας μακάριας ευτυχίας, το πρόσωπό του, η εναγώνια στοργή του ποιμένα που ψάχνει τα πρόβατά του και ο λόγος του, ο αγαπητικός και ικετευτικός λόγος του μαθητή, ον ηγάπα ο Κύριος!

Μικρό αντίδωρο αγάπης στον πνευματικό μας πατέρα,
μακαριστό Μητροπολίτη Φυλής και Ωρωπού κ. Κυπριανό Α'
επί τη αυριανή εορτή του! 
Τρίτη 2 [15] Οκτωβρίου 2013
εορτή των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης!

                                                                                                                       

  Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος