Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.
Διονύσιος Σολωμός
Βρέχει, βρέχει στις διάτρητες ''στέγες'' των ανθρώπων
και τις βαριά ανασηκωμένες πλήθες,
που στάζουν υδροποιημένα αποστάγματα εκούσιων βασάνων.
Οι καπνοδόχοι των σπιτιών βγάζουν ανελέητα εκείνη την μπαρουτοκαπνισμένη Αποστασία,
που επεξεργάζεται και αποφαίνεται την άνυδρη βιοψία της κοινωνικοποιημένες αποσύνθεσης.
Δακρυσμένες σταγόνες βροχής σημαίνουν επιτάφιες, πνιγμένες θηριωδίες,
που αποκαθηλώθηκαν στην κορεσμένη μάντρα των κατά ριπάς ελπίδων της ποταπότητας του κόσμου.
Τώρα φτωχήναμε από Χριστό και αγαθά,
θυμίζει ο άνθρωπος εκείνον τον δακρυσμένο βιολιτζή του τσίρκου,
που ντυμένος κλόουν θεριεύει τις ανείπωτες ενοχές της γυάλινης ελπίδας του.
Η πτωτική μετάβαση στην διαστροφή του Χρόνου,
εμφανίζει πάντα την ίδια σέπια εικόνα,
που μονταρίστηκε ησύχως στην χοική ερημίου του τόπου.
Ο απνευμάτιστος εκτροχιασμός επιταχύνει την δαιδαλώδη μόλυνση των επίτοκων ανθρώπων,
ένα θρασύδειλο, ανατρεπτικό ντόμινο, που εξωραίζει
την άπλετη, αιμορραγούσα δυστηχία τους.
Γιατι η δυστηχία σε πολλούς δεν είναι εμφανής και αναγνώσιμη,
συνεπώς και διαγνώμιση.
Η καμουφλαρισμένη δυστηχία βρίσκει ανείπωτη εξιλέωση στην πολιτική αυτοικανοποίηση με τα κόμμματα Εξουσίας,
στην πολιτική ''κτηνοβασία'' και στην κομματική εργαλειοθήκη,
που προάγει έπαρση και φόβο.
Οποία ψευδοειδής παράκρουση! Ένας λαός κλαυθμαίνει από την χάση της κυβερνητικής του επιβεβαίωσης κι ένας άλλος επιχαίρει ανέξοδα από την ανατολή της κομματικής του φέξης. Κι δυο, όμως σκωπτικά απομυζούν ανορθόδοξα την ελπίδα της Ζωής, από την κοσμική ακύρωση της επηρμένης ματαιότητας. Κι έτσι περνούν εν ριπή οφθαλμού τα χρόνια, σόλες λιωμένες σε κατοτράχυλους, απροσπέλαστους δρόμους, που δεν έχουν τέλος, σκέψεις εαλωμένες σε παραβατικά, εκπορθησμένα κάστρα. Ο ιλαρός χριστιανός έχει ενδόμυχα, καλά φυλαγμένη, την αφελή επιβεβαίωση της κοινωνικής του αυτάρκειας και της τοπικής ειρήνευσης κατά πάντα και δια πάντα. Χριστιανός, όμως σημαίνει ετοιμοπόλεμος, παραδομένος ομολογητής στο ριγκ της ανομίας. Πόσες εικόνες περνούν από τα μάτια, σαν φλόγες που ξεπηδούν άναρχα από τα καπνισμένα κάρβουνα των διαχρονικών πολέμων!
Η θυσιαστική αρένα του Κολοσαίου, οι αιμοδιψείς,παπικές στραυροφορίες, οι καταπονημένες εξορίες, οι ποτισμένοι τόποι μαρτυρίου, τα ευώνυμα οστά μαρτύρων διάσπαρτα αφημένα στα θελτικά σπλάχνα της γης, εκεί να ησυχάζουν από την δαιμονιώδη λύσσα των βαρβάρων. Γιατι ο βάρβαρος είναι ο επιτρεπόμενος σωτήρας, λυτρωτής μας. Η διαχρονικά, πιστωμένη αδυναμία των χριστιανών μας είναι να εκλιπαρούν σε χαλεπούς καιρούς, το έλεος από τα επιδερμικά και λιπαρά χέρια των απαίδευτων κρατούντων, ξεχνώντας, πως και αυτοί οι λιλιπούτιοι, μονταρισμένοι γνωμοπλάστες ποιούν αυτά, που ο ίδιος ο Θεός επέτρεψε να πράξουν. Ο ασυνείδητος χριστιανός, ο ιλαρός μυρμηγκολέων που κουνά το δάκτυλο αναλόγως της πορείας του ανέμου, θεριεύει μέσα του έναν κωμικό, γραφικό επαναστάτη, που αποστατεί στην πρώτη πτώση!
Είναι ο ''Ηλίας του 16ου'', ένας υπολανθάνων, κρυφός εραστής της Εξουσίας, που οσονούπω θα υποδυθεί και πάλι τον μίζερο ανθρωπάκο της γωνίας. Ένας θυμόσοφος παππούλης έλεγε μια φορά με διάθεση ποδοσφαιρικής ορολογίας: ''Εμείς οι χριστιανοί είμαστε πάντα πρώτοι στην επιθεση, αλλά από άμυνα, πάντα τελευταίοι''! Την Κατοχή, την νοούμε περισπούδαστα, πως,ποτέ δεν θα ξανάρθει, η πείνα κι η δυστηχία θεωρούνται εντυπωσιακές φωτογραφίες σε βιβλία, που σκονίζοντα στα ράφια, μία εκ του μακρόθεν συστολή ευαισθησίας, που θα κυλήσει το δάκρυ, που οσονούπω, όπου νά' ναι θα στεγνώσει! Κι όμως, η Ορθοδοξία μας είναι μία ανείπωτα, Χαριτωμένη διδαχή, ένα φροντιστήριο αστείρευτης Θεοφάνειας, ένα σχολείο που προάγει σπουδαστές, σε ουράνιους πολίτες. Γι' αυτό κι ο χριστιανός δεν πρέπει να είναι ο φωνακλάς της πίσω γαλαρίας, ούτε ο σπασίκλας του πρώτου θρανίου, αλλά ο επιμελής και πράος ζηλωτής του Παρακλήτου.
Η Νήψη, αυτή η διαρκούσα, θεοπτική προετοιμασία είναι το αντίδοτο στην τρομολαγνεία του φόβου και στην εκμηδενιστική ιλαρότητα του άεργου. Τα χρόνια που διανύουμε προσφέρονται ανέκφραστα για να ξεχωρίσει, ο προδότης, ο αγωνιστής και ο αέναος κρύπτης των Ταλάντων! Η νομοτελιακά, εκφρασμένη, διαχρονική παραδοχή λέει, πως μετά το Σκότος ακολουθεί το Φως, μετά τον Χειμώνα συνακολουθεί η Άνοιξη. Τον άθραυστο πάγο της επιθανάτιας Μοναξιάς, τον λιώνει περίτεχνα η ζέση της ανοιξιάτικης Σαρρακοστής. Η παραβολή των Ταλάντων ταιριάζει όσο ποτέ άλλοτε, στην σημερινή ακροβατούσα Αποστασία. Ο Χριστός μας προίκισε επιμελώς με ιδιώνυμα, ευλογημένα Τάλαντα, για ν' αντέξουμε στην φθορά του Χρόνου, στο αιμόστακτο σπαθί του Καίσαρα και στην ομολογιακή αρένα του θανάτου. Ο ''Ηλίας του 16ου'' θυμίζει κάθε στεντόρια, κορδωμένο επαναστάτη, που άδει καλικέλαδα σε χρόνους περισσής και αμείωτης ευφορίας και μοιρολατρεί ανείπωτα στην σκοτεινή ρωγμή του Χρόνου, που τον μετουσιώνει σε κλασικό κολίγο της μιζέριας. Αντισταθείτε στους τρομολάγνους εραστές του Φόβου, αντισταθείτε στους λαθραίους Χριστοκάπηλους εμπόρους, που προάγουν θάνατο. Σ' αυτούς, τους ιλαρούς κι αγαπολόγους ''ποιητές'' του ύπνου, στους επίδοξους, διαστροφείς της Πίστης, στους χαιρέκακους καινοτόμους της Ιερής Παράδοσης, στους κοιμηθέντες αενάως τον ύπνο του αχρείου δούλου.
Η Αποστασία μακιγιάρισε τον άνθρωπο σε ετήσιο καρναβαλισμένο γυρολόγο, που χορεύει γαιτανάκι πάνω στους διθυραμβικούς απόηχους της οικουμενιστικής, χειραφετημένης ανομίας, που διέφθειρε την αέναη Αλήθεια και προήγαγε το Ψέμα. Οι άνθρωποι,πλέον αποεθνικοποιημένοι και αποθεοποιημένοι κλίνουν το γόνυ στους γοητευτικούς βιαστές της Πίστης, σ' αυτούς, που ασελγούν νυχθημερόν στο Παρελθόν του. Έκδηλα ανήμποροι να ξεχωρίσουν την πνευματική παραβατικότητα από την ιερή ορθότητα, συμπνέουν με την Πούλια της προφητολογίας και τον Αυγερινό της προορατικής ιδεοληψίας. Θαυματοποιοί κρατικιστές του Έθνους και πνευματικοί οιωνοσκόποι ξεχειλίζουν από μια ανέκφραστη, πνευματική διπλωματία και έναν ''ιερό'' γραικυλισμό, που απαιτεί υπακοή ακόμη και στην αίρεση! Με επιδέξια πασπαλίσματα δεσποτικής και μισθωμένης σωφροσύνης χειραγωγούν το ποίμνιο στην ψευδοειδή ασφάλεια των πολλών.
Ποιος, όμως αποποιήθηκε τον κρατικοδίαιτο μισθό του, αυτοαπολυόμενος από τον Καίσαρα του Κράτους και αυτοελεγχόμενος από τις κακοδοξίες των ταγών του; Η Αλήθεια διαπομπεύεται σαθρή επί μισθώσει, στα μουλωχτά αποκρύβεται από το φως του ήλιου, σαν μια ανορθόγραφη και παροχημένη πινακίδα, που αυτή, η εαλωμένη αξιοπιστία της δεν προσελκύει πλέον ποιμαντικά νέους, καλοπροαίρετους θαμώνες. Ανάπηρη και ανίατη, αλλάζει κατά το δοκούν, τακτικά καινούρια προσωπεία, βαπτίζει την Προδοσία Πίστεως, ως ''ιερή'' Διπλωματία, την κακοδοξία,ως εκσυγχρονισμένη προσαρμογή στα ειωθότα και τους ανθενωτικούς Πατέρες, ως ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως ... Οι περισσότεροι ορθοδοξούν εν τη υπνώσει, χτίζοντας στην άμμο ευαγή και πλούσια ''μοναστήρια'', που από μέσα τους όμως απουσιάζει ο Χριστός. Ο μακαριστός Φώτης Κόντογλου έλεγε: «...Ο φιλοπαπισμός, στον οποίο οδηγεί ο Οικουμενισμός, κατάντησε πιο σιχαμερός κι’ απ’ αυτόν τον Παπισμό, αν είναι δυνατόν ένα τέτοιο πράγμα. Σαν μαγνήτης τραβά όλο το πνευματικό πύον της Ελλάδος''. Ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος και για τούτο υπεροπτικά οδεύει στον κρημνό, γιατι αρνήθηκε και πάλι τον Χριστό, ως Αλήθεια, ως Δικαιοσύνη, ως Αγάπη και ως Λατρεία.
Πίσω από τις μαύρες μάσκες της επάρατης ομοθυμαδόν Προδοσίας του κόσμου
κρύβονται τεκτονικά Τάγματα διευρημένης Ασφαλείας,
σημαιοστολισμένοι τιτουλάριοι με μασονικά παράσημα στο πέτο
και ένοχοι διδάσκαλοι, που διδάσκουν το αποστασιοποιημένο φρόνημά τους στον δύσμοιρο λαό.
Όσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι,
τόσο θα ζητείται δικαιοσύνη χωρίς όρια.
Ας γεμίσουμε τις εκκλησίες με ανθρώπους,
περισσότερους από τις σημαιοστολισμένες πλατείες και τις αιμοδιψούσες λεωφόρους.
Οι μάζες είναι πλαστικοποιημένη έννοια στα χείλη εμφυλιοπόλεμων μελών παροχημένης μάντρας.
Ας γεμίσουν τα εξομολογητήρια από συμπάσχοντες αδελφούς,
που εμπιστεύονται την δικαιοσύνη του Θεού περισσότερο από τα ξίφη των ανθρώπων.
Η Μετάνοια θ' αλλάξει τον ρου της Ιστορίας,
τον ρου της ψυχικής μας τραγωδίας.
Τα αλαργαρισμένα αμνοερίφια είναι πλέον απροστάτευτα και οσονούπω θα ζηλεύουν τα καθ' ομείωσιν πρόβατα του Ποιμένου μας Χριστού,
την στιγμή,
που οι προβατόσχημες αίγες θα τελούν υπό διωγμώ,
όσο θα θωρούν την ήρα να ξεχωρίζει από το στάρι.
Αντισταθείτε...
Αντισταθείτε στους τρομολάγνους εραστές του Φόβου,
αντισταθείτε στους Χριστοκάπηλους εμπόρους που προάγουν θάνατο.
Στους ιλαρούς κι αγαπολόγους ''ποιητές'' του Ύπνου,
στους επίδοξους διαστροφείς της Πίστης.
Στους ανέξοδους Εφιάλτες της Πατρίδας αυτής αντισταθείτε...
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου