Έχουν καταγραφῆ πολλὰ Θαύματα,τὰ ὁποῖα ἐπιτελέσθηκαν διὰ τοῦ Ἁγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου,τόσο ὅταν ἦταν ἀκόμη ἐν ζωῇ,ὅσο καὶ μετὰ τὴν μακαρία Κοίμησί του.Θὰ παραθέσουμε ὀλίγα μόνον ἐνδεικτικά,γιὰ νὰ βεβαιωθῆ ἡ παρρησία του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Χάρις,τὴν ὁποίαν ἡ θεία Ἀγαθότης ἐπιδαψίλευσε στὸν γνήσιο δοῦλο Της ἱερὸ Φιλάρετο,ὥστε νὰ εὐεργετῆ τοὺς ποικιλοτρόπως πάσχοντας.Ἡ κ. Ἕλενα Πίκουλ ἀπὸ τὴν Αὐστραλία καταθέτει τὰ ἑξῆς:Ἀπὸ τὸ 1946 ἡ οἰκογένειά μας ζοῦσε στὸ Χαρμπὶν τῆς Μαντζουρίας. Ἐκκλησιαζόμασταν στὸν Ναὸ τοῦ «Οἴκου τοῦ Ἐλέους»,ὅπου λειτουργοῦσε ὁ π. Φιλάρετος.Κάποτε, τὸν χειμώνα τοῦ 1960, ὁ μεγάλος γυιός μου Γκάλικ ἀρρώστησε. Ἀνέβασε πυρετὸ πάνω ἀπὸ 40.Ἔπασχε δεινῶς.Καλέσαμε ἕναν κινέζο ἰατρὸ καὶ διέγνωσε ὅτι ἔπασχε ἀπὸ πνευμονία.
Πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευσι τοῦ ἰατροῦ, ἡ κόρη μας Ζίνα ἔτρεξε στὸν π. Φιλάρετο, ἀλλὰ δὲν ἦταν στὸ σπίτι. Ζήτησε ἀπὸ τοὺς γείτονες νὰ τοῦ εἰποῦν, ὅταν θὰ ἐπέστρεφε, ὅτι ὁ ἀδελφός της ἀρρώστησε. Κάθησα στὸ κρεββάτι τοῦ ἀσθενοῦς. Ἡ θερμοκρασία του ἦταν πάνω ἀπὸ 40 βαθμοὺς καὶ ἡ καρδιά του πήγαινε νὰ σπάση.
Παραληροῦσε... Καὶ τότε τί ἔγινε; Ἡ θερμοκρασία του ἄρχισε νὰ πέφτη, πῆγε στοὺς 37 βαθμούς. Ὁ Γκάλικ ἄρχισε νὰ ἀναπνέη κανονικά, ὁ σφιγμός του ἦταν ὁμαλὸς καὶ ὁ ἀσθενὴς κοιμήθηκε εἰρηνικά. Ὅταν ξύπνησε,αἰσθάνθηκε καλύτερα.
Ἡ κόρη μου εἶχε ἐπιστρέψει καὶ ἤμασταν ἀπορημένες. Τί συνέβη; Αὐτὸ ποὺ συνέβη ἦταν ὅτι,σύντομα μετὰ ποὺ ἡ Ζίνα εἶχε ἀναχωρήσει, ὁ π. Φιλάρετος ἐπέστρεψε καὶ πῆγε στοὺς γείτονες γιὰ τσάϊ. Τοῦ εἶπαν γιὰ τὴν ἐπίσκεψί της. Αὐτὸς ἀμέσως πετάχθηκε καὶ χωρὶς νὰ τελειώση τὸ τσάϊ του ἀνέβηκε βιαστικὰ τὶς σκάλες πρὸς τὸ διαμέρισμά του γιὰ νὰ προσευχηθῆ.
Ἀπὸ αὐτὸ ποὺ οἱ γείτονες εἶπαν, εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ γυιός μου ἄρχισε νὰ ἀναρρώνη ἀπὸ τὴν ἴδια ἐκείνη στιγμὴ ποὺ ὁ π. Φιλάρετος ἄρχισε νὰ προσεύχεται γιʼ αὐτόν.
Ἡ προσευχή του ἦταν δυνατή!... Ἡ ἴδια πιστὴ καταθέτει καὶ ἄλλο Θαῦμα: Ὅταν μεταναστεύσαμε στὴν Αὐστραλία, στὸ Κρόϋντον τοῦ Σύδνεϋ, ἡ οἰκογένειά μου δοκίμασε δύσκολες καταστάσεις. Ἀπρόσμενα,ἡ ἀδελφή μου ἀρρώστησε σοβαρὰ καὶ τὴν πῆρα στὸ σπίτι. Κατόπιν μιᾶς ἐγχειρήσεως, ἔφεραν ἐπίσης τὸν γυιό μου στὸ σπίτι ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο.
Ἡ νεαρὴ κόρη τῆς ἀδελφῆς μου ἦταν ἐπίσης ἐκεῖ.Χρειαζόμουν νὰ ἀπαλλαγῶ ἀπὸ ὅλα αὐτά! Ἔπρεπε μάλιστα νὰ ἐργάζωμαι σὲ βαρειὰ ἐργασία καὶ ὅλες οἱ δυνάμεις μου εἶχαν καταπέσει. Μοῦ έγραψαν κάποιο φάρμακο, ἀλλὰ αὐτὸ μὲ ἔκανε χειρότερα, διότι μοῦ ἐπηρέασε τὸ νευρικὸ σύστημα καὶ αὐτὸ μὲ φόβισε πραγματικά! Στενοχωριόμουν ὅτι θὰ ἔχανα τὸν νοῦ μου... Τότε, πῆγα στὸν Ναὸ στὸ Κρόϋντον.
Ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος λειτουργοῦσε. Φοροῦσε τὰ ἄμφιά του καὶ καθόταν στὴν Καθέδρα στὸ κέντρο τοῦ Ναοῦ, βυθισμένος στὴν προσευχή, μὲ τὴν κεφαλὴ σκυμμένη. Τότε, μοῦ ἦλθε μιὰ ξαφνικὴ ἰδέα: Ὁ Δέσποτας ἦταν ἐκεῖ, ἀκριβῶς στὴν θέσι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἄν θὰ ἄγγιζα τὰ ἄμφιά του, ὅπως ἡ γυναίκα μὲ τὴν ρύσι τοῦ αἵματος ἄγγισε τὸν Σωτῆρα καὶ ἔγινε καλά, θὰ γινόμουν ἐπίσης καλά!... Πῆγα ἀπὸ πίσω· τὸ Ὠμοφόριό του κρεμόταν ἀπὸ τὸ κάθισμα καὶ πῆγα καὶ τὸ ἄγγισα. Ἀκριβῶς τότε, ὁ Δέσποτας ἐστράφη αἴφνης πρὸς τὰ πίσω καὶ οἱ ματιές μας συναντήθηκαν!
Πῶς τὸ αἰσθάνθηκε; Ὅμως, ἔγινα πράγματι καλὰ καὶ ἡ δύναμίς μου ἐπανῆλθε. Μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου δὲν θὰ λησμονήσω αὐτὸ τὸ Θαῦμα! Ἡ Ὀ. Τσιστνάκοβα ἀπὸ τὴν Αὐστραλία διηγήθηκε: Ὅταν ἤμουν στὸ Χαρμπὶν τὸ 1955, στὸ νοσοκομεῖο, συνέβη νὰ εἶμαι μάρτυρας τῆς θεραπείας ἀπὸ νευρικὴ διαταραχὴ τῆς ἀσθενοῦς Τ.Μ.
Ἡ ἀσθενής, μία νεαρὴ γυναίκα, καταλήφθηκε ἀπὸ μία νευρικὴ κρίσι καὶ ἄρχισε νὰ συμπεριφέρεται καὶ νὰ κάνη παραλογισμούς, ἀκόμη καὶ σχετικὰ μὲ τὸ βρέφος της...
Τὴν μετέφεραν στὸ νοσοκομεῖο καὶ ὁ π. Φιλάρετος εἰδοποιήθηκε καὶ προσευχήθηκε γιὰ ἐκείνην. Αὐτὴ καλυτέρευσε σταδιακά,ὥστε ὅταν τὴν συνάντησα ἀργότερα, ἦταν φανερὸ ὅτι ἐπρόκειτο πλέον γιὰ μία κανονικὴ νέα γυναίκα,χωρὶς κανένα πρόβλημα...
Μέλη τῆς οἰκογενείας της ζοῦν ἀκόμη, ἄν καὶ ἡ ἴδια ἡ θεραπευθεῖσα ἔχει ἀποβιώσει ἀπὸ μία ἐντελῶς διαφορετικὴ ἀσθένεια. Ἡ νῦν Ἡγουμένη Ἀλεξάνδρα (Τσερνυάφσκαγια) τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου πλησίον τῆς Ὀδησσοῦ, προερχομένη ἀπὸ τὸν ἔγγαμο βίο,διηγήθηκε:
Γνωρίσθηκα μὲ τὸν Δέσποτα Φιλάρετο κατὰ τὴν διάρκεια τῶν σπουδῶν μου καὶ ἔγινε ὁ Πνευματικός μου πατέρας. Τὸ πρῶτο Θαῦμα τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου συνδέεται μὲ τὴν οἰκογενειακή μου ζωή. Τὸ 1967 περίμενα τὸ δεύτερό μου παιδὶ καὶ ὁ ἰατρὸς μοῦ εἶπε ὅτι κατὰ πᾶσα πιθανότητα τὸ βρέφος θὰ ἦταν θνησιγενές.
Ἤμουν ἐντελῶς ἀπελπισμένη καὶ στὴν λύπη μου πῆγα στὸν Δέσποτα Φιλάρετο. Αὐτός, μὲ ἔχρισε μὲ ἡγιασμένο ἔλαιο καὶ μὲ εὐλόγησε. Στρεφόμενος στὴν προσευχή, ὁ Δέσποτας μοῦ ἔσωσε τὸ μωρό. Ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς του ἦταν τέτοια, ὥστε λίγο ἀργότερα γέννησα μὲ ἀσφάλεια ἕνα ὑγιὲς παιδί.
Ὅπως μοῦ εἶπε καὶ ὁ ἐφημερεύων ἰατρός,αὐτὸ ἦταν ἕνα φανερὸ Θαῦμα!... Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀλέξιος ἀπὸ τὴν Μονὴ τοῦ Ἁγίου Βασιλομάρτυρος Ἐδουάρδου στὴν Ἀγγλία, διηγεῖται:
Τὸ 1970, μία μικρὴ ὁμάδα Ἱεροσπουδαστῶν ἀπὸ τὴν Σχολὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Τζόρντανβιλ μετέβησαν στὸ Ἐρημητήριο τῆς Παναγίας τοῦ Κοὺρσκ στὸ Μάχοπακ τῆς Νέας Ὑόρκης, σὲ ἑβδομάδα διακοπῶν, γιὰ νὰ βοηθήσουν στὴν διεκπεραίωσι κάποιων ἱστορικῶν βιβλίων,ποὺ εἶχαν ἐκδοθῆ τότε ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ τῆς Ρωσικῆς Νεότητος.
Ἤμουν μεταξὺ τῶν σπουδαστῶν τῆς ὁμάδος αὐτῆς. Τὴν περίοδο ἐκείνη,ἔμενε στὸ Ἐρημητήριο μία Μοναχή, ἡ ὁποία σεβόταν πάρα πολὺ τὸν Μητροπολίτη Φιλάρετο καὶ μᾶς εἶπε,ὅτι αὐτὸς ἐγνώριζε τὰ τέσσερα Εὐαγγέλια ἀπὸ στήθους. Μᾶς εἶπε ἐπίσης, ὅτι ἐπὶ πολλὰ χρόνια ἔπασχε ἡ ἴδια ἀπὸ φρικτοὺς πονοκεφάλους,τοὺς ὁποίους κατὰ περιόδους εἶχα ἐπίσης, πρᾶγμα ποὺ μὲ ἔκανε νὰ προσέξω ἰδιαιτέρως ὅσα ἔλεγε.
Αὐτὴ ἀνέφερε, ὅτι σὲ μία περίπτωσι ποὺ εἶχε ἕναν πολὺ δυνατὸ πονοκέφαλο, ζήτησε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη νὰ προσευχηθῆ γιὰ τὴν ἀπαλλαγή της ἀπὸ αὐτόν.
Ἐκεῖνος ἀπὸ ταπείνωσι εἶπε, ὅτι δὲν τοῦ ἦταν δυνατὸν νὰ κάνη κάτι τέτοιο, καὶ ἔτσι ἡ Μοναχή, σὲ ἀπόγνωσι, προσέπεσε στὰ πόδια του καὶ τοῦ εἶπε ὅτι δὲν θὰ τὸν ἄφηνε νὰ φύγη, μέχρι ποὺ θὰ τὸ ἔκανε!... Τότε αὐτὸς προσευχήθηκε καὶ ὄχι μόνον ἔφυγε ὁ πονοκέφαλος ἀμέσως, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη μέχρι τότε ποὺ εἰπώθηκε ἡ διήγησις δὲν τῆς ξαναπαρουσιάσθηκε πλέον αὐτὸ τὸ πρόβλημα. Ἡ Πρεσβυτέρα Τατιάνα Φιοντόροβα, σύζυγος τοῦ Πρωθιερέως Κωνσταντίνου Φιοντόροβ, γράφει:
Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐκκλησιαστικῶν προβλημάτων, λίγο μετὰ τὴν Κοίμησι τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου (1985-1986), ὁ ἄνδρας μου ὑπέφερε πολὺ ἐξ αἰτίας τους. Ἀκούοντας καὶ τὶς δύο πλευρὲς αὐτῶν τῶν θλιβερῶν καταστάσεων, κλείσθηκε τελικὰ στὸν ἑαυτό του. Προσευχήθηκε στὸν Μητροπολίτη Φιλάρετο περὶ τούτου.
Ἦταν πολὺ κουρασμένος καὶ ἀποκοιμήθηκε. Εἶδε στὸ ὄνειρό του, ὅτι ἦταν στὸν Ναὸ ἐνδεδυμένος μὲ τὰ ἄμφια γιὰ τὴν Θεία Λειτουργία, καὶ εἰδοποιήθηκε ὅτι ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος ἐρχόταν ἀπρόσμενα. Ἐτοιμάσθηκε νὰ ὑποδεχθῆ τὸν Ἀρχιερέα μὲ τὸν Τίμιο Σταυρὸ σὲ δίσκο.
Ἕνας Ὑποδιάκονος ἔδωσε στὸν Μητροπολίτη,μόλις φάνηκε,τὴν ράβδο καὶ αὐτὸς τοῦ ἔδωσε τὴν βακτηρία του.Ὁ Μητροπολίτης ἔδειχνε πολὺ λαμπερὸς καὶ νέος.Τότε ὁ π. Κωνσταντῖνος τοποθέτησε τὸν δίσκο μὲ τὸν Τίμιο Σταυρὸ σὲ ἕνα προσκυνητάριο, κάτι τὸ ἀσυνήθιστο,ἔκανε μία μετάνοια ἐνώπιον τοῦ Μητροπολίτου καὶ τοῦ εἶπε: «Δέσποτα,εἶναι τόσο δύσκολο γιὰ μένα!»...Ὁ Μητροπολίτης ἀπήντησε:«Ναί, τὸ γνωρίζω·ὅμως,π. Κωνσταντῖνε,πρέπει νὰ σκέπτεσαι λιγότερο καὶ νὰ προσεύχεσαι περισσότερο!»...Ὁ πατέρας προσπάθησε νὰ σηκωθῆ,ἀλλὰ ὁ Μητροπολίτης τοῦ πίεσε τὴν κεφαλὴ μὲ τὴν ράβδο του.Ἐκείνη τὴν στιγμὴ ὁ πατέρας ξύπνησε γεμᾶτος χαρὰ καὶ εἰρήνη,ἀλλὰ καὶ μὲ πόνο στὴν κεφαλὴ στὸ σημεῖο ποὺ ἡ ράβδος ἀκούμπησε εἰς αὐτήν!...Ἀπὸ τότε,αἰσθάνεται ὅτι ὁ Μητροπολίτης τὸν παρακολουθεῖ καὶ εἶναι πάντοτε ἕτοιμος νὰ βοηθήση.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικής αναρτήσεις εκ του βιβλίου
''Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
Ένας σύγχρονος Ασκητής και Ομολογητής Ιεράρχης (1903-1985)''
του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Ό σεβαστός καί μακαριστός Γέροντάς μας π. Κυπριανός, μετέπειτα Μητροπολίτης Ώρωπού καί Φυλής (2013), ώφελήθηκε ιδιαιτέρως άπό τήν εκκλησιαστική εκείνη σχέσι,
ΑπάντησηΔιαγραφήό δέ Μητροπολίτης Φιλάρετος έπέδειξε συμπάθεια καί εύνοια στόν νέο τότε Ηγούμενο π. Κυπριανό καί μάλιστα έξέφρασε τήν διάθεσί του νά τόν χειροτονήση Αρχιερέα (!),
εις ενδειξιν της κοινωνίας των Εκκλησιών της Ρωσικής Διασπορας καί τών Γνησίων Ορθοδόξων Ελλάδος. Ή πρότασις έκείνη βεβαίως δεν ήταν έφικτή καί δεν ήταν δυνατόν νά πραγματοποιηθή τότε,
όμως άπεκάλυπτε τήν έγκάρδια προαίρεσι καί πρόθεσι τού Αγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου νά ένισχύση καί στερεώση με τον πιο έπίσημο τρόπο τήν έκκλησιαστική κοινωνία άμφοτέρων, όπως έπίσης (άπεκάλυπτε)
καί τήν πνευματική του διαίσθησι εναντι ένος χαρισματούχου καί δραστηρίου νέου Κληρικού, ό όποιος εμελε νά άναδειχθή σε ίδιάζουσα μορφή στον χώρο τού Πατρίου στήν Ελλάδα καί εύρύτερα.
Ή πνευματική έκείνη σχέσις διατηρήθηκε τά έπόμενα ετη έως τής Κοιμήσεως τού Αγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου, ό όποιος έπεδείκνυε το ένδιαφέρον καί τήν εύαρέσκειά του
εναντι τού Πατρος καί Καθηγουμένου, ώς καί τής Αδελφότητος τής Ίερας Μονής τών Αγίων Κυπριανού καί Ίουστίνης Φυλής Αττικής.