Πόσο διαφορετική θα ήταν η εικόνα της κρατούσης Εκκλησίας,
αν επί τη αρχή της εμφάνισης του δυσώδους και δαιμονοαγωγούντος Οικουμενισμού,
κλήρος και λαός απέκρουαν -άρδην μετά βδελυγμίας- το βορβορώδες και τεκτονοπλαστικό αυτό τερατούργημα,
που πατέρα του έχει αυτόν τον πασίδηλο τον διάβολο!
Εκείνο,
το του Μάρκου της Εφέσου ''ου συγχωρείται συγκατάβασις εις τα της πίστεως'',
δια της Επιφανειακής δισπλασίας και ετεροζυγίας έγινε ''μένετε και αναμένετε'' και ''τραβάτε με κι ας κλαίω''.
Κι ότι δεν εποίουν κάθε φορά οι απότοκοι, εφευρέτες ''οικονόμοι'' μιας φλύαρης -δια Λόγου και Τύπου- βερμπαλιστικής ''ομολογίας'',
λόγω ολικής έλλειψης ομολογιακού φρονήματος, το έκανε πράξη το ''μικρό ποίμνιον'' εν τη γεννέσει του!
Και ενώ οι αποτειχισθέντες πατέρες του ακαινοτομήτου πληρώματος της Εκκλησίας μας βίωσαν έναν σχεδόν αιώνα την -παντελώς- ειδεχθή απαξίωση του κρατικοποιημένου παποκαισαρισμού,
οι δεύτεροι εξακολουθούν ακόμη και τώρα να εκτοξεύουν ένθεν - κακείθεν ''ομολογιακά πυροτεχνήματα'' της οκάς,
την στιγμή που το δάσος έχει πάρει φωτιά! '
'Μη γινεσθε ετεροζυγούντες απίστοις.
Τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία;
Tις κοινωνία φωτί προς σκότος;
Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ;
Τις μερίς πιστώ μετά απίστου;
Υμείς ναός Θεού έστε ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός και αυτοί έσονταί μοι λαός. Διο εξέλθετε εκ μέσου αυτών και ΑΦΟΡΙΣΘΗΤΕ (Αποτειχισθήτε) και ακαθάρτου μη άπτεσθε, καγω εισδέξομαι υμάς και έσομαι υμίν εις πατέρα και υμείς έσεσθε μοι εις υιούς και θυγατέρας, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ. (Β΄Κορ.στ΄14-18).
Ακολουθεί απόσπασμα εκ του βιβλίου ''Το Αντίδοτο'' του μακαριστού Ιερομονάχου π. Θεοδωρήτου Μαύρου,
που στιγμάτισε αυτήν την ανακόλουθη ιδεοληψία των Επιφανειακών ψευδοοικονόμων,
που ομολογουμένως συνταίριαξαν μια χαρά τις έντυπες ομολογίες πίστεως με την κοινωνία της αίρεσης!
Εύχεσθε! Γ. Δ.
ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΝ
Και τώρα,
ας εισέλθομεν εις το δεύτερον εξεταζόμενον υπό του π. Επιφανίου θέμα, το Παλαιοημερολογιτικόν.
Χωρίς ν' αναφερθεί καν εις τα αίτια που το εγέννησαν, το μεγαλειώδες του αγωνιστικού φρονήματος της ευγενούς ταύτης μερίδος του Ελληνικού λαού, την αντίθεσιν απασών των αυτοκεφάλων Εκκλησιών εις την καινοτομίαν, άρχεται ωσεί εισαγγελεύς να ζητεί την κεφαλή ''των αθλησάντων'' επί πίνακι!
Ουδόλως ψέγομεν την τακτικήν του ταύτην.
Οίδαμεν τον άνδρα και τον δικαιολογούμεν πλήρως!
Δυστηχώς κινείται εις περιοχάς συναισθήματος, ποιήσεως και μυστικών διαθέσεων, διο και δεν συνεκινήθη από τους αγώνας των...
Πριν όμως ακούσωμεν τα ''εισαγγελικά'' ρήματα, ερωτώμεν και ημείς τον επικριτήν του ελληνικού λαού:
1) Ποία Σύνοδος καθιέρωσεν την ημερολογιακήν μεταρρύθμισιν;
2) Ποία Σύνοδος κατεδίκασε τους εναντιωθέντας προς την ημερολογιακήν μεταρρύθμισιν επί παλαιοημερολογιτισμώ;
3) Κατά συνέπειαν, εφ' όσον η ανά την Οικουμένην Ορθόδοξος Εκκλησία δεν συνήλθεν εν Συνόδω δια να καθιερώσει ημερολογιακήν μεταρρύθμισιν,
ποίος εκ των δυο βρίσκεται εν αρμονία με την έννοιαν της Εκκλησίας, οι αποδεχθέντες την μεταρρύθμισιν ή οι αρνηθέντες αυτήν;
Επιτίθεται λοιπόν ο π. Επιφάνιος εναντίον των δύο αρχιερέων, οίτινες παρέστησαν του αγώνος των Γ. Ο. Χ., Χρυσοστόμου και Γερμανού. Αποφαίνεται ότι ήσαν σχισματικοί, ου μην αλλά και καθηρημένοι. Και ερωτά: Ποία Σύνοδος αποκατέστησεν αυτούς και απήλλαξε της καθαιρέσεως;
Ορθόδοξος Σύνοδος δια να τους αποκαταστήσει στην ομολογία και Ορθοδοξία ντε φάκτο δεν υπήρχεν! Εξάλλου το έλλαττον ευλογείται υπό του κρείττονος και ουχί αντιστρόφως! Αυτοί ήδη δια της επιστροφής εις το παλαιόν, αυτομάτως μετέστησαν εις την περιοχήν του κρείττονος και της ομολογίας! Ούτε επίσης ήσαν σχισματικοί ή καθηρημένοι, αφού η αντίδρασίς των ήτο Κανονική και επιβεβλημένη.
Δεν είχον δια της ''καθαιρέσεως'' στερηθεί της χάριτος της Ιερωσύνης, ούτε διότι παρέμειναν στην καινοτομίαν από το 1924 - 35, απλώς ήσαν υπόδικοι ενώπιον της μελλούσης να κρίνει το θέμα, Πανορθοδόξου Συνόδου. Ούτε επίσης οι δικαστές των είχον στερηθεί της χάριτος ή της Ιερωσύνης των!
Ήσαν όμως δυνάμει σχισματικοί δια την καινοτομίαν και σήμερον δυνάμει αιρετικοί δια τας συμπροσευχάς με τους αιρετικούς και τας αιρετικάς των υπέρ αυτών ομολογίας! Αυτή και μόνη είναι η εν προκειμένω αλήθεια. Το ότι αι τοπικαί Ορθόδοξοι Εκκλησίαι κοινωνούν προς την καινοτομήσασαν Ελλαδικήν Εκκλησίαν, αυτό ποσώς δεν μειώνει την αντικανονικήν πράξιν της δευτέρας.
Μήπως και σήμερα, μετά από τόσες αντικανονικότητες και προδοσίες του Φαναρίου δεν συνεχίζουν να κοινωνούν άπασαι αι ανωτέρω Εκκλησίαι μετ' αυτού;! Τι σημαίνει αυτό, ότι πάει καλά ο Οικουμενικός θρόνος; Ασφαλώς μυριάκις όχι! Απλώς αποτελεί εναργή εικόνα της πτώσεως των σύγχρονων ποιμένων, οι οποίοι εν συγκρίσει προς τους παλαιούς αποτελούν παρωδίαν ποιμένων, καίτοι αι Σλαυικαί Εκκλησίαι θα ηδύναντο να επικαλεσθούν προς δικαιολογίαν των τον κομμουνιστικόν ζυγόν, που δεν τις αφήνει να εκφρασθούν ελευθέρως.
Η παραμονήν των όμως εις το παλαιόν ημερολόγιον, τι άλλο φανερώνει, παρά ότι αι θυγατέρες σωφρονούν εν αντιθέσει προς την απεμπολούσαν τας ιεράς Παραδόσεις, Μητέρα των; Όταν δε οι Γ.Ο.Χ. επεκαλούντο Πανορθόδοξον Σύνοδον προς εκδίκασιν του ημερολογιακού ζητήματος, εννοούσαν ακριβώς τις Σλαυικές Εκκλησίες και λοιπά Πατριαρχεία, διότι τότε (1924 - 40), υπήρχε πολλή η δυνατότης διευθετήσεώς του.
Δεν εξετάζω την θέσιν των ανωτέρω Εκκλησιών μετά τα σύγχρονα γεγονότα, αλλά υπό το πρίσμα της εποχής που ελέχθησαν τα ανωτέρω, ότε δηλαδή υπήρχε μόνον η ημερολογιακή καινοτομία. Το θέμα της κοινωνίας προς την καινοτομήσασαν Εκκλησίαν ουδόλως σημαίνει, ότι κατεδικάζουν την στάσιν των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος. Η στάσις των αύτη υφηγείται από λόγους ουχί εκκλησιαστικούς, αλλά ''διπλωματικής αβροφροσύνης'', διο και ψέγομεν την τοιαύτην πολιτικήν!
Απόδειξις, ότι μέχρι σήμερον συχνάκις δηλώνουν, ότι το παλαιόν είναι το ορθόν και κακώς εγένετο η αλλαγή! Δυστηχώς π. Νέστωρ, το γράμμα αποκτείνει και τούτου θεράπων πιστός διαφαίνεται νυν ο π. Επιφάνιος, τα πάντα κλώθων προς το αμαυρώσαι το αντιστασιακόν κίνημα των πιστών τέκνων της Εκκλησίας. Ως γνωρίζεις εξάλλου, η οικονομία αποβλέπει πάντοτε εις σωτηρίαν ψυχών και διακονίαν τούτων δια ποικίλων μέσων.
Εάν οι Γ.Ο.Χ. εφήρμοσαν ''ακρίβεια'' και ουχί οικονομίαν, ώστε να μη κοινωνήσουν τη καινοτομησάση Ελληνική Εκκλησία, τούτο εγένετο και πάλιν δια σοβαροτάτους λόγους θεραπείας των Αγίων Παραδόσεων και Πατριαρχικών Διατάξεων και Πανορθοδόξων αποφάσεων περί Εορτολογίου. Δηλαδή, θέλω να είπω π. Νέστωρ, ότι ακριβολογούντες, ''ωκονόμουν''
ώστε οι ι. Παραδόσεις να μην τεθούν εν τω περιθωρίω και δεν εβλασφήμουν, ως πολλοί φρονούν εις την εκκλησιαστικήν ευταξίαν και τάξιν, επειδή άπασαι αι Ορθόδοξαι Εκκλησίαι εκοινώνουν τη Ελλαδική, ενώ εκείνοι ηρνούντο. Σου αναφέρω και παλαιότερον τι ανάλογον. ''Κατά την υπό του 92 Κανόνος της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου οριζομένην ''ακρίβειαν'', οι εις την Ορθοδοξίαν επιστρέφοντες Νεστοριανοί, έπρεπε να γίνονται δεκτοί δια της υποβολής μόνον λιβέλλου αποκηρύττοντας τας αιρέσεις.
Εν τούτοις το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως, ''κατ' οικονομίαν'' παρεκκλίνον από της κανονικής ''ακριβείας'' έχει ορίσει, ίνα οι εξ' αυτών προσερχόμενοι εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, συν τη υποβολή του λιβέλλου δέχονται και το χρίσμα του ιδικού των ''κατ' οικονομίαν'' απορριπτομένου ως ακύρου''. (Ιερ. Κοτσώνη, Προβλήματα Εκκλησιαστικής Οικονομίας).
Και όμως μια ολόκληρη Οικουμενική, το είχε δεχθεί ως έγκυρον. Εξάλλου οι ΓΟΧ είχον όλως ιδιαίτατον καθήκον να ''αντισταθούν'' εις την καινοτομήσασαν και εισαγωγούσαν το Νέον Ημερολόγιον Ελληνικήν Εκκλησίαν, ενώ αι λοιπαί αυτοκέφαλαι Εκκλησίαι, ως διακρατήσασαι το Παλαιόν, εστάθησαν μακράν τούτου πειρασμού. Δεν πρέπει λοιπόν να διερωτώμεθα, διατι αι άλλαι Εκκλησίαι κοινωνούν, ενώ οι Γ.Ο.Χ. αρνούνται.
Περί τούτων όμως περισσότερα κατωτέρω περί του σκοπού του αγώνος των Γ.Ο.Χ. και της εννοίας του ''σχίσματος'' γενικώς. Μετά τα ανωτέρω επιθυμώ να καταδείξω π. Νέστωρ, ότι ενώ η Εκκλησία πηδαλιουχείται δια των Ι. Κανόνων, το πνέον όμως Άγιον Πνεύμα οδηγεί την νοητήν κιβωτόν, πράγμα όπερ αποτελεί και συνιστά ''Νόμον Χάριτος'' εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία και ουχί οι κανόνες ευπλοίας και ναυπηγικής, καίτοι απαραίτητοι εν τη ζωή αυτής.
Πλην όμως των ανωτέρω ερωτώμεν τον Πανοσιολογιώτατον: ήτο αρμοδία η Ελληνική Εκκλησία να κρίνει θέμα απαιτούν απόφασιν Πανορθοδόξου Συνόδου; Διατι δεν μνημονεύει τας διαμαρτυρίας εναντίον της καινοτομίας των Σεβασμιωτάτων Χαλκίδος, Πατρών, Δημητριάδος, Σύρου, Θήρας, το κατ' αρχάς, και αργότερον των: Δρυινουπόλεως, Κασσανδρείας, Δημητριάδος και Δράμας;
Διατι δεν μνημονεύει τας αντιρρήσεις απάντων των Πατριαρχείων και αυτοκεφάλων Εκκλησιών; Τας παραιτήσεις επί τη αποφάσει της καθαιρέσεως των επισκόπων που αντέδρασαν, Γερμανού και Χρυσοστόμου, των Συνοδικών: Ύδρας, Σάμου και Ακαρνανίας;
Ένα μόνον σου παραθέτω π. Νέστωρ προς υπόμνησιν απλήν, διότι πιστεύω ότι γνωρίζεις εκ του ωραιοτάτου βιβλίου ''Η πραγματική αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'', άπαντα τα αναφερόμενα ανωτέρω γεγονότα και έγγραφα. Την απάντησιν εννοώ του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Φωτίου, υπενθυμίζουσα χρυσάς σελίδας της αρχαίας ημών Εκκλησίας. ''...
Ανακεφαλαιούντες δη τ' ανωτέρω Μακαριώτατε εν Κυρίω αδελφέ, γνωρίζομεν τη Υμετέρα Μακαριότητι, ότι η καθ' ημάς Ιερά Σύνοδος την μεν ''διόρθωσιν'', ην τεθεσπισμένην ήδη αγγέλει η περίνοια αυτής ''αποκρούει'', ετοίμως μέντοι έχουσα συνεξετάσαι τα κατ' αυτήν εν προσήκοντι τρόπω και χρόνω μετά των αδελφών Αγιωτάτων Εκκλησιών, εμμένουσα δι' εν τοις πρότερον περί τούτου παρεδογμένοις,
προτείνει και αύθις την Συγκρότησιν Συνόδου ή μεγάλης Τοπικής ή Οικουμενικής, ήσπερ άνευ ουδεμία περί καθεστώτος κοινού τη όλη εκκλησία, είτε γνώμει, είτ' αποφάσει μονομερεί έσται ή λογισθήσεται έγκυρος κανονικώς και τη απαραιτήτω ισχύι κατωχυρωμένη...''. Νομίζω αδελφέ, ότι το κείμενον τούτον ομιλεί τρανώς περί της αντικανονικότητος του της του Νέου Ημερολογίου, μονομερούς αποδοχής.
Ο ισχυρισμός του π. Επιφανίου, ότι ήτο ορθόδοξος η Σύνοδος που καθήρεσε τους ανωτέρω δύο αρχιερείς, άρα έπρεπε να τύχει σεβασμού υπ' αυτών υπακούοντες, δεν έχεται ουδεμιάς βαρύτητος. Διότι δεν αρκεί να φαίνεται εξωτερικώς, αλλά να είναι και τη ουσία και ταις ενεργείαις αυτής Ορθόδοξος.
Και τούτο διότι πάσαι αι άνομοι Σύνοδοι, ληστρικαί κ.λ.π., καίτοι είχον πάντα τα χαρακτηριστικά, εξωτερικώς τουλάχιστον της Ορθοδόξου Συνόδου, από την στιγμήν που απεφάσιζον ασυμφώνως προς την Ορθόδοξον παράδοσιν της Εκκλησίας και διέσπων την CONSENSUS CONCILIOROUM (Συμφωνία Συνόδων), από της στιγμής εκείνης έπαυον να χαρακτηρίζονται ως Ορθόδοξοι και κατά το μέτρον της απομακρύνσεώς των εκ της αληθείας εχαρακτηρίζοντο ως σχισματικαί, αιρετικαί κ.λ.π.
Ως βλέπεις αγαπητέ αδελφέ,
η διαφύλαξις της ''παρακαταθήκης'' και η ορθοτόμησις της Ορθοδόξου αληθείας δεν έχεται ''Σωματειακών Διατάξεων'', αι οποίαι τηρούμεναι ''τυπικώς'' και άνευ εσωτερικού ''ψυχισμού'', ανεξαρτήτως παρελθόντως και μέλλοντος εξασφαλίζουν την νομιμότητάν των, αλλά αείποτε καθοδηγείται και ζωούται από το Άγιον Πνεύμα, το Πνεύμα της Αληθείας, το ξένον σκοπιμοτήτων, γράμματος κτείνοντος και αριθμητικής υπεροχής.
Ενταύθα ευκόλως δύνασαι να διίδεις τον υποκρυπτόμενον παράγοντα της συνειδήσεως του λαού και τον σπουδαίον ρόλον αυτού εις θέματα, ως το ανωτέρω.
Σου παραθέτω εν σύγχρονον κείμενον προς επίρρωσιν των λεχθέντων, παρουσιάζον αναγλύφως και εν περιλήψει το πνεύμα και την βαρύτητα των λεχθέντων.
''Εις το σημείον τούτο θα ηδύνατο να προστεθεί ότι και η ''κατ' οικονομίαν'' ενέργεια, ως και πάσαι αι ενέργειαι του Πατριάρχου και της Συνόδου, κατά την Ορθόδοξον αντίληψιν υπόκεινται εις την απόφασιν του κριτηρίου της συνειδήσεως του συνόλου της Εκκλησίας σώματος.
Υπό την έννοιαν ταύτην πρέπει να αντιληφθεί τις και τας ενεργείας του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου και των περί αυτόν μοναχών, οι οποίοι έκριναν και κατεδίκασαν πράξεις της Πατριαρχικής Συνόδου, ενώ νομικώς και κανονικώς ουδεμίαν είχον προς τούτο αρμοδιότητα.
Άλλαις λέξεσιν, υπεράνω της υπό των νόμων και των ι. Κανόνων παρεχομένης αρμοδιότητος, υπάρχει η ηθική αρμοδιότης του συνόλου πληρώματος της Εκκλησίας, η οποία είναι αδέκαστος''.
(Ι. Κοτσώνη, ''Προβλήματα της Εκκλησιαστικής Οικονομίας'', σελ. 113).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, τίτλος και επιμέλεια κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Απόσπασμα εκ του βιβλίου
του μακαριστού Ιερομονάχου π. Θεοδωρήτου Μαύρου
''ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ''
σελίδες 26 - 32, Αθήνα 1990.
Στην φωτογραφία, ο τάφος του Αγίου Χρυσοστόμου του Νέου Ομολογητή,
του ηγήτορος
του ιερού αγώνα των Ορθοδόξων του Πατρώων Παραδόσεων,
στην
Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στους Θρακομακεδόνες της Πάρνηθας.
Απόσπασμα εκ του βιβλίου
του μακαριστού Ιερομονάχου π. Θεοδωρήτου Μαύρου
''ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ''
σελίδες 26 - 32, Αθήνα 1990.
Στην φωτογραφία, ο τάφος του Αγίου Χρυσοστόμου του Νέου Ομολογητή,
του ηγήτορος
του ιερού αγώνα των Ορθοδόξων του Πατρώων Παραδόσεων,
στην
Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στους Θρακομακεδόνες της Πάρνηθας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου