ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΩΣ ΕΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗ ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΔΕΚΤΟΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ 1948 ΕΝ ΑΜΣΤΕΛΛΟΔΑΜΩ


Στον Οικουμενισμό ο Χριστός αποθανατίζεται βέβηλα
από έναν  εγκόσμιο  και φιλοπρολετάριο ''βασιλιά''
 έως κάτι σαν παροχημένο cartoon του Disney!


Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι  καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!



ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ



Μέρος 3ον



Εκκλησιαστικό Περιοδικό 


''ΘΕΟΛΟΓΙΑ''


Εκ του περιοδικού ''ΘΕΟΛΟΓΙΑ'', Τόμος Κ', σελ. 19-23, του έτους 1949.



Καταστατικόν του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών 

ως ετροποποιήθη και εγένετο δεκτόν 

υπό της Συνελεύσεως 

τη 30ή Αυγούστου 1948 εν Αμστελλοδάμω.



Ι. Βάσις - Το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησοών είναι αδελφότης Εκκλησιών, ήτις δέχεται τον Κύριον Ι. Χριστόν ως Θεόν και Σωτήρα. Συνεστήθη προς εκτέλεσιν των κάτωθι έργων.


ΙΙ. Μέλη - Αι Εκκλησίαι εκείναι θα εκλέγωνται ως μέλη του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκλησιών, αίτινες δηλούσιν ότι δέχονται την βάσιν, εφ' ης στηρίζεται το Συμβούλιον, και ικανοποιούνται  τοιαύτα κριτήρια, οποία διαγράφουσιν η Συνέλευσις και η Κεντρική Επιτροπή.


ΙΙΙ. Έργα - Τα έργα του Παγκοσμίου Συμβουλίου θα είνε:


1) Να συνεχίση το έργον των Παγκοσμίων Κινήσεων ''περί πίστεως και διοικήσεως'' και περί ''Ζωής και Εργασίας''.


2) Να διευκολύνη κοινήν εργασίαν υπό των Εκκλησιών.


3) Να προαγάγη συνεργασίαν εν μελέτη.


4) Να προαγάγη την αύξησιν οικουμενικής συνειδήσεως εν τοις μέλεσιν όλων των Εκκλησιών.


5) Να εγκαταστήση σχέσεις μετά Ομολογιακών Συνομοσπονδιών Παγκοσμίου εκτάσεως  και μετ' άλλων Οικουμενικών Κινήσεων.


6) Να καλή Παγκόσμια Συνέδρια περί ειδικών αντικειμένων, ως δυνατόν ν' απαιτή η περίστασις, των Συνεδρίων τούτων εχόντων δικαίωμα να δημοσιεύσωσι τα πορίσματα αυτών.


7) Να υποστηρίζη τας Εκκλησίας εις το καθήκον αυτών να ευαγγελίζωνται. Εν ζητήματι κοινού εις όλας τας Εκκλησίας ενδιαφέροντος και σχετιζομένοις προς ''Πίστιν και Διοίκησιν'', το Συμβούλιον δέον πάντοτε να χωρή συμφώνως προς την βάσιν, καθ' ην συνεκλήθησαν και διεξήχθησαν τα Συνέδρια της Λωζάννης (1927) και του Εδιμβούργου (1939).


IV. Αυθεντία - Το Π.Σ.Ε. θα συμβάλλη και θα παρέχη ευκαιρίαν ηνωμένης ενεργείας εν υποθέσεσι κοινού ενδιαφέροντος. Δύναται να επιληφθή ενεργείας εντολή των συνιστωσών Εκκλησιών εν τοιαύταις υποθέσεσιν, ας μία ή πλείονες εξ αυτώ θ' αναθέσωσιν εις αυτό. Θα έχη το δικαίωμα να συγκαλή τοπικά ή παγκόσμια Συνέδρια επί ειδικών ζητημάτων ως η περίστασις θα απαιτήση. Το Π.Σ.Ε. δεν θα νομοθετή διά τας Εκκλησίας. Ούτε θα ενεργή δι' αυτάς άλλως ή ως εκδηλώθη ανωτέρω ή ως δύναται να καθορισθή μετά ταύτα υπό των συνιστωσών Εκκλησιών.


V. Οργάνωσις - Το Π.Σ.Ε. θα εκτελή τας λειτουργίας αυτού διά των εξής σωμάτων:


1) Μιας Συνελεύσεως, ήτις θα είνε η κυρία αυθεντία εν τω Συμβουλίω και θα συνέρχεται συνήθως εκάστην πενταετίαν. Η Συνέλευσις θ' αποτελήται εξ' επισήμων Αντιπροσώπων των Εκκλησιών ή ομάδων Εκκλησιών εις αυτό και απ' ευθείας διοριζομένων υπ' αυτών. Ο χρόνος της διαρκείας του αξιώματος αυτών θ' αρχίζη από του προηγουμένου έτους της συγκροτήσεως της Συνελεύσεως και θα διαρκή μέχρις ου διορισθώσιν οι διάδοχοι αυτών.


Θ' αποτελήται εκ μελών, ων ο αριθμός θέλει καθορισθή υφ' εκάστης Συνελεύσεως διά την επακολουθούσαν Συνέλευσιν, εκτός αν η Συνέλευσις δικαιοδοτήση την Κεντρικήν Επιτροπήν, αν κρίνη τούτο κατάλληλον, ίνα αυξήση ή ελαττώση τον ρηθέντα αριθμόν κατά ουχί περισσότερα των 20 επί τοις εκατόν. Ο αριθμός δέον να καθορισθή οριστικώς ουχί ολιγώτερον των δύο ετών προ της συγκροτήσεως της Συνελεύσεως προς ην σχετίζεται και δέον να αναλογισθή ως προβλέπεται κατωτέρω.


Έδραι εν τη Συνελεύσει θα ορισθώσι διά της Εκκλησίας, αίτινες είνε μέλη, υπό της Κεντρικής Επιτροπής, λαμβανούσης υπ' όψιν τοιούτους παράγοντας, οίος, αριθμητικός όγκος, ανάλογος ομολογιακή αντιπροσώπευσις και ανάλογος γεωγραφική διανομή. Υποδείξεις προς αναδιευθέτησιν εν τη παροχή εδρών δύνανται να γίνωσι προς την Κεντρικήν Επιτροπήν επ' Εκκλησιών, αίτινες είνε μέλη ή υπό Ομάδων Εκκλησιών - μελών, Ομολογιακών, τοπικών ή εθνικών και αι αναδιευθετίσεις αυταί πραγματοποιούνται, αν εγκριθώσιν υπό της Κεντρικής Επιτροπής μετά διάσκεψιν μετά των ενδιαφερομένων Εκκλησιών.


Η Συνέλευσις έχει το δικαίωμα να διορίζη υπαλλήλους του Παγκοσμίου Συμβουλίου και της Συνελεύσεως κατά βούλησιν. Τα μέλη της Συνελεύσεως θα είναι Κληρικά και Λαικά πρόσωπα, άνδρες και γυναίκες. Όπως εξασφαλισθή ίνα το εν τρίτον της Συνελεύσεως αποτελήται εκ λαικών προσώπων, η Κεντρική Επιτροπή ορίζουσα εις τας Εκκλησίας - μέλη τας θέσεις αυτών εν τη Συνελεύσει, πρέπει να απαιτή εντόνως όπως εκάστη Εκκλησία, ει δυνατόν φυλάττη τον όρον τούτον.


2) Μίαν Κεντρικήν Επιτροπήν, ήτις θα είνε Επιτροπή της Συνελεύσεως και ήτις θ' αποτελήται εκ του Προέδρου ή των Προέδρων του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών μετά ουχί πλειόνων των 90 μελών εκλεγομένων υπό της Συνελεύσεως μεταξύ προσώπων, τα οποία αι Εκκλησίαι διώρισαν ως μέλη της Συνελεύσεως. Ταύτα θα υπηρετώσι μέχρι της προσεχούς Συνελεύσεως εκτός αν άλλως ορίση η Συνέλευσις.


Η Γενική Συνέλευσις θα διανείμη μεταξύ των Εκκλησιών - μελών την αντιπροσώπευσιν΄ εν τη Κεντρική Επιτροπή λαμβάνουσιν υπ' όψιν τοιούτους παράγοντας, ο αριθμητικός όγκος, ανάλογος ομολογιακή αντιπροσώπευσις και κατάλληλος γεωγραφική διανομή. Οιαδήποτε χηρεία εν τοις μέλεσι της Κεντρικής Επιτροπής λαμβάνουσα χώραν μεταξύ δύο Συνελεύσεων θα συμπληρούται υπό της Κεντρικής Επιτροπής τη υποδείξει της ενδιαφερομένης ή των ενδιαφερομένων Εκκλησιών. Η Κεντρική Επιτροπή θα έχη τα εξής δικαιώματα:


α') Μεταξύ των συγκροτήσεων της Γεν. Συνελεύσεως θα εκτελή τας οδηγίας της Συνελεύσεως και εξασκή τα καθήκοντα εκείνης εκτός του της τροποποιήσεως του Καταστατικού ή της τροποποιήσεως του καταμερισμού των μελών αυτής.


β') Θα είνε η οικονομική επιτροπή της Συνελεύσεως, συντάσσουσα τον Προυπολογισμόν αυτής και εξασφαλίζουσα την οικονομικήν υποστήριξην αυτού.


γ') Θα ονομάζη και εκλέγη τους υπαλλήλους αυτής μεταξύ των μελών αυτής και θα διορίζη το προσωπικόν αυτής.


δ') Η Κεντρική Επιτροπή κανονικώς θα συνέρχεται άπαξ του έτους και θα έχη το δικαίωμα να διορίζη την Εκτελεστικήν αυτής Επιτροπήν, (Απαρτία). Ουδέν αντικείμενον, πλην των απαραιτήτων εις διεξαγωγήν της τρεχούσης υπηρεσίας του Συμβουλίου, θα τυγχάνη εκτελέσεως είτε εν τη Συνελεύσει είτε εν τη Κεντρική Επιτροπή, αν μη ώσι παρόντα τα ημίση των μελών.


VI. Διορισμός Επιθροπών. - Το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών θα εκτελή μέρος των λειτουργιών αυτού διά του διορισμού Επιτροπών. Αύται θα εγκατασταθώσιν υπό το κύρος της Συνελεύσεως είτε ωνομάσθησαν πράγματι υπό της Συνελεύσεως είτε υπό της Κεντρικής Επιτροπής, ενεργούσης κατά τας οδηγίας εκείνης. Αι Επιτροπαί εν τω μεταξύ των δύο Συνελεύσεων χρόνω οφείλουσιν ετησίως να υποβάλλωσιν Έκθεσιν εις την Κεντρικήν Επιτροπήν, ήτις θα ασκή γενικήν επίβλεψιν επ' αυτών.


Αι επιτροπαί δύνανται να προσθέτωσιν εις τα μέλη αυτών πρόσωπα κληρικά ή λαικά, εγκρινόμενα προς τον σκοπόν υπό της Κεντρικής Επιτροπής. Ιδιαιτέρως η Συνέλευσις δέον να φροντίση όπως διά καταλλήλων Επιτροπών συνεχίση τας ενεργείας των Κινήσεων ''Πίστεως και Διοικήσεως'' και ''Ζωής και Εργασίας''. Θα υπάρξη Επιτροπή ''Πίστεως και Διοικήσεως'' ήτις θα συμμορφούται προς τας απαιτήσεις του δευτέρου Παγκοσμίου Συνεδρίου περί ''Πίστεως και Διοικήσεως'' το οποίον συνεκροτήθη εν Εδιμβούργω το 1937, ως έπεται:


1) Ότι η Επιτροπή του Παγκοσμίου Συμβουλίου ''περί Πίστεως και Διοικήσεως'' θα είνε εν πρώτοις η Συνεχιστική Επιτροπή η διορισθείσα υπό του Συνεδρίου εκείνου.


2) Καθ' οίους δήποτε διορισμούς γενομένους περαιτέρω υπό του Συμβουλίου ως μελών της Επιτροπής ''περί Πίστεως και Διοικήσεως'' τα διοριζόμενα πρόσωπα δέον πάντοτε να ώσι μέλη των Εκκλησιών, αίτινες εύρηνται εντός των όρων της παρακλήσεως της ''Πίστεως και Διοικήσεως'', ήτις απηυθύνθη προς ''όλα τα Χριστιανικά σώματα δι' όλον τον κόσμον, τα οποία αποδέχονται τον Κύριον ημών Ι. Χριστόν, ως Θεόν και Σωτήρα''.


3) Το έργον της Επιτροπής ''περί πίστεως και διοικήσεως'' θα εξακολουθήση υπό την γενικήν φροντίδα μιας θεολογικής Γραμματείας, διοριζομένης υπό της Επιτροπής εν συνεννοήσει μετ' άλλων Γραμματειών του Συμβουλίου. Το Συμβούλιον οφείλη να ορίση ανάλογον οικονομικήν δαπάνην διά το έργον της Επιτροπής μετά διάσκεψιν μετά της Επιτροπής.


4) Εν ζητήμασι κοινού ενδιαφέροντος εις όλας τας Εκκλησίας και σχετιζομένοις προς την Πίστον και Διοίκησιν το Συμβούλιον δέον πάντοτε να προβαίνη συμφώνως προς την βάσιν, κατά την οποία συνεκλήθη το Συνέδριον τούτο περί πίστεως και διοικήσεως και διεξάγεται.


5) Το Παγκόσμιον Συμβούλιον θ' αποτελήται εξ επισήμων αντιπροσώπων των συμμετεχουσών Εκκλησιών.6) Οιονδήποτε Συμβούλιον, σχηματισθέν προ της πρώτης συγκροτήσεως της Κεντρικής Συνελεύσεως, θα καλήται ''Προσωρινόν'' και η Συνέλευσις, αντιπροσωπεύουσα όλας τας Εκκλησίας, θα έχη πλήρη ελευθερίαν να καθορίση το Καταστατικόν του Κεντρικού Συμβουλίου.


VII. Άλλαι Χριστιανικαί Οργανώσεις.


1) Τοιαύται Ομολογιακαί Ενώσεις και Οικουμενικαί Οργανώσεις, ως θα καθορισθώσιν υπό της Κεντρικής Επιτροπής, δύνανται να προσκλησθώσιν όπως αποστείλωσι αντιπροσώπους εις τας συνεδρίας της Συνελεύσεως και της Κεντρικής Επιτριπής εν συμβουλευτική ιδιότητι και εις τοσούτον αριθμόν, ον ήθελε καθορίση η Κεντρική Επιτροπή.


2) Τοιαύτα συστατικά σώματα του Διεθνούς Ιεραποστολικού  Συμβουλίου και τοιαύτα Συμβούλια Εκκλησιών, περιλαμβάνοντα έθνος όλον ως θα χαρακτηρισθώσιν υπό της Κεντρικής Επιτροπής δύνανται να κληθώσιν, όπως αποστείλωσιν αντιπροσώπους εις τας συνεδρίας της Συνελεύσεως και της Κεντρικής Επιτροπής εν συμβουλευτική ιδιότητι και εις τοσούτον αριθμόν όσον ήθελεν ορίση η Κεντρική Επιτροπή.


VIII. Τροποποιήσεις.


Το Καταστατικόν δύναται να τροποποιηθή διά της ψήφου των τριών τετάρτων της Συνελεύσεως, προυποτιθεμένου ότι η προτεινομένη τροποποίησις ανεθεωρήθη υπό της Κεντρικής Επιτροπής και απεστάλη δήλωσις αυτής προς τας συνιστώσας Εκκλησίας εξ τουλάχιστον μήνας προ της συγκροτήσεως της Συνελεύσεως. Η Κεντρική Επιτροπή καθ' εαυτήν ως και αι επί μέρους Εκκλησίαι θα έχωσι το δικαίωμα να προτείνωσι τοιαύτην τροποποίησιν.


IX. Κανόνες και Κανονισμοί.


Η Συνέλευσις ή η Κεντρική Επιτροπή δύναται να συντάξη και να τροποποιήση Κανόνας και Κανονισμούς, αφορώντας την διεξαγωγήν της εργασίας του Συμβουλίου, των υποεπιτροπών αυτής και Τμημάτων και εν γένει όλας τας υποθέσεις εν τω κύκλω της εκτελέσεως του καθήκοντος αυτής.




Σημ. ημετέρα: Η ''ΘΕΟΛΟΓΙΑ'' αποτελεί ένα από τα επίσημα περιοδικά της Εκκλησίας της Ελλάδος 
και το ίδρυσε το 1923 
ο οικουμενιστής και σχίστης της Εκκλησίας, αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF