 |
''Αυτό ήταν αλήθεια. Ούτε η κ. Κιρώφ ούτε και η κόρη της θα αποφάσιζαν ποτέ για μια τέτοια σοβαρή υπόθεσι ή σημαντικό γεγονός πριν πάνε στο μνήμα της αγίας Ξένης και πριν ζητήσουν από έναν Ιερέα να κάνη ένα Μνημόσυνο, ζητώντας της βοήθειά της. Πράγματι, η Αγία έσπευσε να τους βοηθήση, αλλά κατά διαφορετικό τρόπο από εκείνον που φαντάστηκαν οι φίλοι της οικογενείας Κιρώφ. Την παραμονή του γάμου τους, η χήρα και η κόρη της πήγαν στο νεκροταφείο του Σμολένσκ, για να τελέσουν Παννυχίδα (Μνημόσυνο) για την Αγία''. |
(Συνέχεια από το προηγούμενο)
1. Διάσωσις κοπέλλας από την δυστυχία
Η ΧΗΡΑ του Αντιστρατήγου Κιρώφ καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και ήταν πολύ εύπορη, τόσο από την πατρική της περιουσία, όσο και από του συζύγου της τα κτήματα.
Τιμούσε λοιπόν πολύ την μνήμη της Ξένης και όταν αποφασίστηκε η ανέγερσις ενός παρεκκλησίου πάνω από το μνήμα της Αγίας, η χήρα πήρε ενεργό μέρος στον σχεδιασμό και χορήγησε ένα μεγάλο ποσό χρημάτων για την ανέγερσι.
Η κ. Κιρώφ είχε μια κόρη σε ηλικία γάμου και λίγο μετά την ανέγερσι του παρεκκλησίου γνωρίστηκαν με έναν νεαρό Συνταγματάρχη.
Αυτός άρχισε να τις επισκέπτεται συχνά, συμπάθησε την κοπέλλα και στο τέλος της πρότεινε γάμο.
Η πρότασίς του έγινε δεκτή, η μητέρα της συμφώνησε και ωρίστηκε η ημερομηνία του γάμου.
Οι γνωστοί της χήρας και της κόρης της, οι οποίοι γνώριζαν την αφοσιωσί τους στην αγία Ξένη, χάρηκαν για την ευτυχία του νεαρού ζευγαριού.
Και οι δύο αρραβωνιασμένοι ήσαν νέοι, όμορφοι και πλούσιοι.
Όλα προμηνούσαν την ευτυχία τους. ''Πρέπει να οφείλεται στις προσευχές της αγίας Ξένης το ότι ο Θεός της έστειλε ένα τέτοιο υπέροχο σύζυγο'', εσκέπτοντο οι φίλοι τους, ''την αγαπούν και την τιμούν πάρα πολύ''.
Αυτό ήταν αλήθεια. Ούτε η κ. Κιρώφ ούτε και η κόρη της θα αποφάσιζαν ποτέ για μια τέτοια σοβαρή υπόθεσι ή σημαντικό γεγονός πριν πάνε στο μνήμα της αγίας Ξένης και πριν ζητήσουν από έναν Ιερέα να κάνη ένα Μνημόσυνο, ζητώντας της βοήθειά της.
Πράγματι, η Αγία έσπευσε να τους βοηθήση, αλλά κατά διαφορετικό τρόπο από εκείνον που φαντάστηκαν οι φίλοι της οικογενείας Κιρώφ.
Την παραμονή του γάμου τους, η χήρα και η κόρη της πήγαν στο νεκροταφείο του Σμολένσκ, για να τελέσουν Παννυχίδα (Μνημόσυνο) για την Αγία.
Κατά την διάρκειά της παρεκάλεσαν θερμά για την μελλοντική ευτυχία των αρραβωνιασμένων.
Και η Αγία ανταποκρίθηκε αμέσως με τον εξής καταπληκτικό τρόπο!
Ενώ λοιπόν οι Κιρώφ ακόμη προσεύχονταν στο μνήμα της Αγίας, ο αρραβωνιαστικός της νέας έφθασε στο Κεντρικό Θησαυροφυλάκιο, για να αποσύρη ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.
Μπαίνοντας λοιπόν στην μεγάλη σάλα του κτιρίου, ανάμεσα στο πλήθος των υπαλλήλων και των εμπόρων ο Συνταγματάρχης έβγαλε τα χαρτιά του από την τσέπη του και άρχισε να τα τακτοποιή, χωρίς να προσέξη ότι ο φρουρός του Θησαυροφυλακίου που στεκόταν πιο πέρα τον παρατηρούσε με έκπληξι.
Αφού λοιπόν τον κοίταξε προσεκτικά, βάδισε προς το μέρος του και τον ερώτησε:
''Πώς βρέθηκες εσύ εδώ'';
Ο Συνταγματάρχης σήκωσε τα μάτια του και βλέποντας τον φρουρό έγινε ωχρός σαν πεθαμένος και άφησε τα χαρτιά να του πέσουν από τα χέρια.
Οι άνθρωποι εκεί γύρω ξαφνιάστηκαν από αυτό το ξέσπασμα του φρουρού, να απευθύνεται δηλαδή κατ' αυτόν τον τρόπο σε έναν Αξιωματικό, και αμέσως περικύκλωσαν τον φρουρό και τον Συνταγματάρχη.
''Υψηλότατε'', είπε φωναχτά ο φρουρός προς τον Αξιωματικό του Οικονομικού, ''αυτός εδώ δεν είναι Συνταγματάρχης, αλλά ένας δραπέτης κατάδικος:
Τον είχα παραδώσει ο ίδιος στα κάτεργα της Σιβηρίας λίγα χρόνια πριν.
Τον θυμάμαι καλά''.
Μαζεύτηκε πολύς κόσμος και πλησίασαν και άλλοι φρουροί.
Ο ''συνταγματάρχης'', συνειδητοποιώντας ότι δεν υπήρχε διέξοδος, ωμολόγησε την αλήθεια.
Ωδηγήθηκε στην Αστυνομία, όπου εξιστόρισε με λεπτομέρειες την περιπέτειά του.
''Αφού δραπέτευσα από τα κάτεργα, περιπλανήθηκα στην Σιβηρική ''τάϊγκα'' για αρκετό χρόνο, εξαντλημένος, παγωμένος και πεινασμένος.
Τελικά κατώρθωσα να διασχίσω τα Ουράλια Όρη. Ενώ λοιπόν βάδιζα εκεί κατά μήκος ενός δρόμου που περνούσε μέσα από ένα πυκνό, σκοτεινό δάσος, μόλις που μπορούσα να πάρω τα πόδια μου από την εξάντλησι, είδα έναν Αξιωματικό σ' ένα αμάξι να με πλησιάζη.
Από τις επωμίδες του μπόρεσα να καταλάβω ότι ήταν Συνταγματάρχης.
Χωρίς να έχω όρεξι να συναντήσω κανέναν, βγήκα βιαστικά από το δρόμο και συνέχισα παράμερα, χωρίς να προσέχω τον Αξιωματικό και έχοντας την εντύπωσι ότι ούτε εκείνος με πρόσεξε.
Εν τούτοις έσφαλα, διότι ο Συνταγματάρχης με είχε δει.
Βλέποντας μάλιστα την αξιολύπητη και απελπιστική κατάστασι, στην οποία ευρισκόμουν, μου φώναξε να τον πλησιάσω, ερώτησε ποιος ήμουν και βρίσκοντάς με έξυπνο, με συμπάθησε και με προσκάλεσε στο αμάξι του.
Τί άλλο να πω;
Περάσαμε μέσα από ένα πυκνό δάσος, τόσο πυκνό που κανείς δεν θα μπορούσε να ακούση φωνές που θα ζητούσαν βοήθεια.
Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και σκότωσα τον Συνταγματάρχη και τον οδηγό του.
Αφαίρεσα τα ρούχα του, φόρεσα τη στολή του, πήρα τα χαρτιά του και τα χρήματά του, εξαφάνισα τα πτώματα και έφυγα με το αμάξι γρήγορα.
Φθάνοντας στην Αγία Πετρούπολι πέτυχα εύκολα να παραστήσω τον Συνταγματάρχη.
Γνωρίστηκα με την κόρη ενός στρατηγού και θα παντρευόμουν αύριο!''.
Ο ''συνταγματάρχης'' σύντομα ωδηγήθηκε σε δίκη και εξ αιτίας των ειδεχθών εγκλημάτων του καταδικάσθηκε στην εσχάτη των ποινών.
(Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου του αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'
''Η Οσία Ξένη η Ρωσίδα, η διά Χριστόν Σαλή'',
έκδοση Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής,
Αθήνα 1993, σελ. 55-58.
Από τις αναρτήσεις έχουν απαλειφτεί οι σχετικές παραπομπές του βιβλίου
-με ευθύνη του επιμελητή του ιστολογίου-
προκειμένου το κείμενο να καταστεί περισσότερο στρωτό και ευανάγνωστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου