ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και Σημεία>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψέλη>>, Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 93-98.
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος.
Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Παρασκευή 7 (20) Μαΐου 2022 εκκλ. ημ. + Εμφάνισις Τιμίου Σταυρού εν Ιεροσολύμοις

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ» ΜΕΡΟΣ 8ον

Για την Αγάπη

Ματθ. 22, 35-46

Όποιος επιθυμεί να ντροπιάσει τον Θεό, ντροπιάζει τον εαυτό του, και δίνει στον Θεό την ευκαιρία να δοξαστεί περισσότερο. Όποιος ενεργεί έτσι, ώστε να υποτιμηθούν οι δίκαιοι άνθρωποι, εν τέλει υποτιμά τον ίδιο του τον εαυτό και ανυψώνει τον δίκαιο άνθρωπο. 

Όποιος βάζει την πέτρα στο δρόμο του δίκαιου ανθρώπου, ο ίδιος σκοντάφτει σ' αυτήν και αναγκάζει τον δίκαιο άνθρωπο να ανεβεί την ανηφόρα απ' όπου διακρίνεται πιο ξεκάθαρα ο δίκαιος δρόμος.

Όποιος φυσά, για να σβήσει την φλόγα του δίκαιου ανθρώπου, εν τέλει την δυναμώνει περισσότερο και σβήνει την δική του φλόγα. Στην τρικυμιώδη θάλασσα του κόσμου, ο Θεός είναι ο βράχος πάνω στον οποίο ο δίκαιος άνθρωπος σώζεται ενώ ο άθεος τσακίζει το πλοίο του.

Στην τρικυμιώδη θάλασσα της ζωής ο δίκαιος είναι πέτρα πάνω στην οποία σκοντάφτει ο αμαρτωλός άνθρωπος. Ο αμαρτωλός άνθρωπος, που επιθυμεί να σπάσει βίαια αυτή την πέτρα, πέφτει τελικά στην τρύπα που κάλυπτε η πέτρα. Όποιος πετάει σκόνη ενάντια στον αέρα τυφλώνεται.

Όποιος πετάει πολλές πέτρες στην λίμνη βυθίζεται κάποια στιγμή ο ίδιος. Πολλές φορές, μοιάζει σαν να επιτρέπει ο Θεός η δικαιοσύνη να είναι άοπλη και απροστάτευτη σ' αυτό τον κόσμο. Αυτό όμως το κάνει για δείξει την δύναμή Του, γιατί το νήμα της δικαιοσύνης είναι πιο δυνατό από το σκοινί της αδικίας.

Ο τύραννος ορμάει να κόψει το νήμα της δικαιοσύνης αλλά εν τέλει μπερδεύεται σ' αυτό και σκοτώνεται. Ο σατανάς θέλησε να καταστρέψει τον δίκαιο Ιώβ, αλλά εν τέλει τον ανύψωσε στον ουρανό. Την στιγμή που ο Ιώβ φαινόταν αδύναμος, νίκησε τον σατανά.

Ο σατανάς θέλησε να καταστρέψει τον βασιλιά Ηρώδη και το επέτυχε γιατί ο Ηρώδης δεν του πρόβαλλε καμία αντίσταση. Και τη στιγμή που ο Ηρώδης φαινόταν πανίσχυρος, καταστράφηκε.

Πολλές φορές, όλα όσα προέρχονται από τον Θεό, σ' αυτή τη ζωή, φαίνονται αδύναμα, αλλά εν τέλει είναι πιο δυνατά και από τα αστέρια και τους τεράστιους ωκεανούς.

Προσέξτε και διδαχθείτε από τις παρακάτω περιπτώσεις που ήταν μία ενάντια στην άλλη και προσέξτε, το δίδαγμα που δίνουν: ο Μωυσής και ο Φαραώ, ο Δαβίδ και ο Γολιάθ, ο Ιώβ και ο σατανάς, η Ιερουσαλήμ και η Βαβυλώνα, ο Δανιήλ και ο Δαρείος, οι Απόστολοι και η Ρώμη.

Αν μπορείτε να κατανοήσετε τα διδάγματα που έδωσε ο Θεός με αυτά τα ξεκάθαρα παραδείγματα θα αναφωνήσετε από χαρά μαζί με τον θείο Δαβίδ: Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα. (Ψαλμοί 19, 8).

Τότε θα κατανοήσετε, με τη λογική σας και τη καρδιά σας και θα ασπαστείτε τα παρακάτω λόγια του αποστόλου Παύλου: Αλλά αυτούς που ο κόσμος τους θεωρεί μωρούς, εκείνους διάλεξε ο Θεός για να ντροπιάσει τελικά τους σοφούς, κι αυτούς που ο κόσμος τους θεωρεί ανίσχυρους, εκείνους διάλεξε ο Θεός για να ντροπιάσει τελικά τους κάτω κόσμο ισχυρούς. 

Κι αυτούς που, ο κόσμος τους θεωρεί παρακατιανούς και περιφρονημένους, εκείνους διάλεξε ο Θεός, και τα μηδενικά, για να καταργήσει όσους θαρρούν πως είναι κάτι (Α' Κορ. 1, 27). Ποια λοιπόν είναι η μοίρα του καλού σ' αυτόν τον κόσμο και ποια είναι η πορεία του;

Σε καμμία άλλη ιστορία αυτού του κόσμου δεν μπορείς να δεις τόσο φανερά την απατηλή αδυναμία του καλού και την ακαταμάχητη δύναμή του όσο στην ιστορία του Ιησού Χριστού. Αυτός ο πιο Γνωστός ήρθε στον κόσμο σαν Άγνωστος.

Αυτός ο πιο Δίκαιος καταδικάστηκε ως Άδικος. Αυτός ο πιο Ισχυρός επέτρεψε να τον σκοτώσουν σαν τον πιο Αδύναμο. Και τι συνέβη στο τέλος; Στο τέλος ήλθε η νίκη Του και η δόξα Του. Ήλθε η νίκη του και η δόξα Του και ή ήττα και η ντροπή εκείνων που δεν Τον δέχτηκαν, δεν Τον αναγνώρισαν και Τον βασάνισαν.

Γιατί όταν φτάσει το τέλος τότε θα φανεί όλη η μεγαλοσύνη της νίκης Του και όλη η λάμψη της δόξας Του. Τότε θα φανεί όλη η φρίκη της ήττας και της ντροπής αυτών που Τον κυνήγησαν και Τον βασάνισαν. Κάθε φορά που οι εχθροί του καλού, οι εχθροί του Θεού έστησαν παγίδα στον Χριστό, οι ίδιοι έπεσαν σ' αυτήν.

Όταν Τον υποτίμησαν οι ίδιοι υποτιμήθηκαν, όταν θέλησαν να Του κλείσουν το στόμα, οι ίδιοι σιώπασαν. Πράγματι όλα όσα έπραξαν για την ντροπή Του, τελικά το έπραξαν για την δόξα Του και για τη δική τους ντροπή.

Έτσι συνέβη τότε, έτσι συμβαίνει και σήμερα. Οποιοσδήποτε σήμερα θα εναντιωθεί στον Χριστό, θα πέσει και θα καταστραφεί και θα δώσει την ευκαιρία να λάμψει περισσότερο η δύναμη και η δόξα του Χριστού. Έτσι συμβαίνει ακόμη και σήμερα, έτσι θα συμβαίνει και αύριο μέχρι το τέλος του κόσμου.

Το σημερινό Ευαγγέλιο δείχνει τί θα συμβεί στους ανθρώπους που δοκιμάζουν τον Θεό. Φανερώνει τί θα συμβεί στους ανθρώπους που προσπαθούν να τιμηθούν οι ίδιοι και να ατιμασθεί ο Θεός. Όταν έμαθαν οι Φαρισαίοι ότι αποστόμωσε τους Σαδδουκαίους συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί και ένας απ' αυτούς νομοδιδάσκαλος, για να τον φέρει σε δύσκολη θέση, του έκανε το εξής ερώτημα:

Διδάσκαλε, ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή στο νόμο; Αυτή ήταν η τελευταία στη σειρά από εκείνες τις δοκιμασίες με τις οποίες οι Φαρισαίοι έψαχναν οποιαδήποτε αφορμή με την οποία θα μπορούσαν να καταδικάσουν τον Χριστό σε θάνατο.

Πόσο δηλητηριασμένοι είναι οι άνθρωποι από την κακία! Ενώ ο Θεός ψάχνει να βρει έστω και μία μικρή καλή πράξη στον πιο αμαρτωλό άνθρωπο για να τον σώσει, οι άνθρωποι ψάχνουν στον πιο Δίκαιο έστω και μια αμαρτία για να τον σκοτώσουν!

Αρχικά, οι επικεφαλείς των ιερέων και οι αρχηγοί του λαού, έβαλαν σε δοκιμασία τον Χριστό με τις παρακάτω ερωτήσεις: Με ποια εξουσία τα κάνεις αυτά; Και ποιος σου έδωσε αυτή την εξουσία; Σ' αυτές τις ερωτήσεις ο Χριστός απάντησε με μια άλλη ερώτηση.

Τους ρώτησε: Το βάπτισμα του Ιωάννη από που προερχόταν, από τον Θεό ή από τους ανθρώπους; Με αυτήν Του την ερώτηση ο Κύριος μπέρδεψε αυτούς που Τον ρωτούσαν με σκοπό να Τον δοκιμάσουν. Κι αυτοί, που επιθυμούσαν να τον υποβάλλουν σε δοκιμασία, σκέφτονταν ως εξής:

Αν πούμε, από τον Θεό, θα μας πει' γιατί τότε δεν τον πιστέψατε; Αν πάλι πούμε, από τους ανθρώπους φοβόμαστε τον κόσμο, γιατί όλοι τον Ιωάννη τον θεωρούν προφήτη. Αυτή η δοκιμασία δόξασε τον Χριστό και ντρόπιασε αυτούς που τον υπέβαλλαν σε δοκιμασία. 

Επειδή μ' αυτό τον τρόπο αποκαλύφθηκε η δειλία των αμαρτωλών ανθρώπων να πούνε την αλήθεια και την ίδια στιγμή δόθηκε σε μας το δίδαγμα πως ο Ιωάννης ήταν απεσταλμένος του Θεού και πως ο Κύριος Ιησούς είναι κυρίαρχος του ουρανού.

Σ' αυτή την δοκιμασία ενώθηκαν εναντίον του Χριστού και οι ιερείς και οι ηγεμόνες του λαού οι οποίοι πριν ήταν εχθροί τους. Στη συνέχεια οι Φαρισαίοι μαζί με τους Ηρωδιανούς, θέλοντας να Τον δοκιμάσουν Τον ρώτησαν, αν πρέπει ή αν δεν πρέπει να πληρώνει κανείς τον φόρο στον Καίσαρα.

Του είπαν: Πες μας, λοιπόν, τί γνώμη έχεις; Επιτρέπεται να πληρώνουμε φόρο στον αυτοκράτορα ή όχι; (Ματθ. 22, 17-18). Ο Κύριος κοίταξε το νόμισμα που του είχαν δώσει, που είχε πάνω του την μορφή του Καίσαρα και απάντησε:

Δώστε λοιπόν στον αυτοκράτορα ό,τι ανήκει στον αυτοκράτορα, και στον Θεό, ό,τι ανήκει στον Θεό. Αυτή η δοκιμασία έγινε για την δόξα του Χριστού και για να ντροπιαστούν αυτοί που τον δοκίμασαν, επειδή με τα λόγια που είπε ο Κύριος πρόσθεσε ένα ακόμη λίθο στο οικοδόμημα της διδασκαλίας του, αφήνοντας σ' εμάς με αυτό τον τρόπο ένα πολύτιμο και υπέροχο δίδαγμα.

Ντρόπιασε αυτούς που τον δοκίμαζαν αποκαλύπτοντας τις μηχανορραφίες τους. Και πόσο τους ήταν αγαπητό να τον υποβάλλουν σε δοκιμασία φαίνεται και από το γεγονός πως, για αυτή τη δοκιμασία, ενώθηκαν οι Φαρισαίοι και οι Ηρωδιανοί!

Οι πρώτοι, που φαινόντουσαν πως είναι πατριώτες και φίλοι του λαού, και οι δεύτεροι, που ήταν φίλοι με τους Ρωμαίους, τους κυρίαρχους της Παλαιστίνης. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και Σημεία>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 93-98.