«Ο ΤΥΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ»: «ΑΒΟΛΑ» ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ!

 

Επιλογή άρθρων από τον ημερήσιο Τύπο -γραπτό και ηλεκτρονικό- με βάση το ενδιαφέρον, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια των λόγων του, τη συνάφεια, τη συγγένεια και την σχετικοποίησή του με τα πνευματικά θέματα που προβάλλει το ιστολόγιό μας. Ευτυχώς, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν άρθρα -γνωστών και αγνώστων- που προάγουν την αλήθεια, τις διαχρονικές αξίες και εκείνη την διακριτή λεπτότητα, που προσδίδει στο λόγο το «άλας» της ολοκλήρωσης, τη τελειότητα της λεκτικής αριστείας. Στην εποχή που ζούμε, ο ημερήσιος Τύπος πίπτει, όταν ο ελεύθερος ηλεκτρονικός ανανίπτει. Κάποτε στις εφημερίδες είχαμε τις λεγόμενες «σχολές», που δεν ήταν τίποτ' άλλο από την ίδια δημοσιογραφική γραμμή -γραμμή στο λόγο και την ανάδειξή του- που κατέδειξαν συντάκτες ονόματα, συντάκτες που το ήθος και η συνέπειά τους αναγνωρίστηκε από το αναγνωστικό κοινό. Εφημερίδες -ασχέτως πολιτικής κατεύθυνσης- όπως η «Αυγή», η «Απογευματινή», το «Βήμα», η «Καθημερινή», τα «Νέα, το «Έθνος, ακόμα και η «Εστία, όταν χρησιμοποιούσε ακόμα την καθαρεύουσα. Σήμερα ο ημερήσιος Τύπος δυστυχώς εξέπεσε, τόσο από ανθρώπινο δυναμικό όσο κι από τις «αλήθειες» που κομίζει, κατάντησε περισσότερο δέσμιος και υποχείριο των ιδιοκτητών - «νεροκουβαλητών» του δημοσίου, παρά εκλεκτός και αξιοκρατικός αρωγός στην επιλογή και την ανάδειξη της είδησης. Γιατι συμβαίνει το εξαιρετικά αλλόκοτο, τραγελαφικό, ταυτόχρονα και τραγικό: δεν παρουσιάζεται η πραγματική είδηση, αλλά το κουτσομπολιό, το κους κους, το ηδονοβλεπτικό, το αιμοσταγές, η «δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας» και η λαγνεία του τρόμου! Απέναντι στα νοσηρά αυτά «δημοσιογραφικά σκευάσματα» και σηψαιμικά υποκατάστατα επιλέγουμε -όχι δίκην ρομαντισμού, αλλά χάριν της ανόθευτης φιλαληθείας- άρθρα, που πολλάκις μπορεί να μην συμβαδίζουν με τις ημέτερες απόψεις, αλλά που αναδεικνύουν όμως την συχνά έρπουσα «αγιότητα» του λόγου! Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

 «Ο ΤΥΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ»: «ΑΒΟΛΑ» ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ!

τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΣ ἔχει καταπιεῖ καί τήν ἀλήθεια! Καί δέν ὁμιλοῦμε γιά πολύπλοκες ἐπιστημονικές ἀλήθειες, ἡ τεκμηρίωσις τῶν ὁποίων ἔχει ἀνακοπεῖ ἀπό ἀπαγορεύσεις. Ομιλοῦμε γιά πολύ ἁπλές διαπιστώσεις, ὅπως τό ὅτι στόν κόσμο ὑπάρχουν μόνον δύο φῦλα. Ἡ φράσις αὐτή (“Τhere are only two genders”), γραμμένη στήν μπλούζα ἑνός 12χρονου μαθητῆ στήν Μασσαχουσέττη τῶν ΗΠΑ, ἦταν ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἀπεβλήθη ἀπό τό σχολεῖό του.

Κάποιοι αἰσθάνονταν «ἄβολα» βλέποντας τήν ὑποστήριξη τῶν καθηγητῶν πού ἐνέκριναν τήν ἀποβολή. Κάποιοι ἄλλοι στό σχολεῖο ἐδήλωναν ὅτι αἰσθάνονταν «ἀνασφάλεια» ἐξ αἰτίας τῆς φράσεως αὐτῆς. Δηλαδή στήν χώρα πού πρώτη υἱοθέτησε ἕνα Σύνταγμα πρότυπο, τό ὁποῖο καθιερώνει τήν ἐλευθερία τοῦ λόγου καί τοῦ φρονήματος, ἡ ἀλήθεια μπορεῖ νά εἶναι «ἄβολη». Μέ ἀποτέλεσμα νά θέλουν νά καταργήσουν τήν ἀλήθεια. Γιά τό πόσο αὐτό μπορεῖ νά εἶναι δημοκρατικό, θά παραθέσουμε τά λόγια τοῦ ἴδιου τοῦ ἀποβληθέντος μαθητοῦ:

«Δέν παραπονιέμαι ὅταν βλέπω παντοῦ σημαῖες καί ἀφίσες γιά διεμφυλικούς στό σχολεῖο. Ξέρετε γιατί; Γιατί οἱ ἄλλοι ἔχουν δικαίωμα στά πιστεύω τους, ὅπως καί ἐγώ. Ἀκόμη καί στήν ἡλικία τῶν 12, ἔχω τίς δικές μου πολιτικές ἀπόψεις καί τό δικαίωμα νά τίς ἐκφράσω. Ἀκόμα καί στό σχολεῖο. Αὐτό τό δικαίωμα ἐλευθερίας τοῦ λόγου ἀναφέρεται στό “Πρῶτο Ἄρθρο τοῦ Συντάγματος”». Τί θά εἶχαν νά ἀπαντήσουν σέ αὐτόν τόν καθαρό λόγο οἱ ἀμύντορες τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητος»; Φυσικά καί δέν μποροῦν νά δώσουν ξεκάθαρη ἀπάντηση. Παρά μόνον θά ἀραδιάσουν ἀοριστίες καί θεωρίες περί «ἐλευθεριῶν».

Μόνον πού οἱ δικές τους «ἐλευθερίες» καταπιέζουν τίς πραγματικές ἐλευθερίες τῶν φυσιολογικῶν ἀνθρώπων. Οἱ δικές τους «ἐλευθερίες» ἔρχονται ἀντιμέτωπες μέ τήν ἴδια τήν φύση. Καί ἄν διαφωνοῦν, ἄς ἀπαντήσουν στήν ἐρώτηση, ἄν εἶναι δυνατόν νά γεννηθεῖ ζωή, εἰ μή μόνον ἀπό τά δύο φῦλα πού ἔχει δημιουργήσει ἡ φύσις. Ἴσως νά προτάξουν ὅτι δέν ἀπαιτοῦνται δύο φῦλα γιά νά ἀναπαραχθεῖ ἡ μονοκύτταρος ἀμοιβάδα! Ἄς μᾶς ἐπιτρέψουν νά πιστεύουμε ὅτι ὁ ἀνθρώπινος ὀργανισμός εἶναι –κατά τί τοὐλάχιστον– πλέον προηγμένος ἀπό τήν ἀμοιβάδα. Κανονικά δέν θά ἔπρεπε νά μᾶς ἀπασχολοῦν τέτοια ζητήματα. Δέν θά ἔπρεπε νά ὑπάρχουν δάσκαλοι πού νά ἀντιδροῦν ὅταν ἕνας μαθητής τους ὑποστηρίζει τήν ἀλήθεια.

Έχουν βεβαίως ὑποχρέωση νά διδάσκουν τήν ἀνοχή. Τήν ὁποία ἀπό ὅ,τι φαίνεται, ἐπιδεικνύουν ἔναντι παντός παραλογισμοῦ, ἀλλά ὄχι ἔναντι τῆς ἀληθείας. Ἀπ’ ἐναντίας ἀποβάλλοντας τόν συγκεκριμένο μαθητή ἐπιδεικνύουν ἐμπάθεια. Ἐμπάθεια ἀσύμβατη πρός τίς ἀρχές πάνω στίς ὁποῖες οἰκοδομήθηκαν οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς. Ἐμπάθεια ἀσύμβατη πρός τίς ἀρχές τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καί τοῦ ρωμαϊκοῦ δικαίου, οἱ ὁποῖες εἶναι οἱ πυλῶνες τοῦ δυτικοῦ κόσμου καί τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ.

Εἶναι αὐτές οἱ συμπεριφορές δείγματα τῆς κοινωνικῆς παρακμῆς, ἡ ὁποία πλήττει τίς δυτικές χῶρες. Οἱ δέ πολιτικοί ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι ἀκρίτως τίς υἱοθετοῦν, δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἡ στάσις τους ἐκτρέφει δύο τάσεις ἐχθρότητος. Ἡ μία προέρχεται ἀπό τήν ἀγανάκτηση τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι τείνουν νά δικαιολογοῦν ἐνέργειες τοῦ Προέδρου Πούτιν περιορίζοντας τήν ὀπτική τους στό γεγονός ὅτι στήν Ρωσσία τό φυσιολογικό ἀντιμετωπίζεται ὡς φυσιολογικό καί ἡ «πολιτική ὀρθότης» ἐξοβελίζεται. Τό ρῆγμα δηλαδή στόν κόσμο μας τό δημιουργοῦν οἱ θιασῶτες τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος, χωρίς βεβαίως νά ἀντιλαμβάνονται τί ἀκριβῶς κάνουν.

Ἡ δευτέρα ἐπίπτωσις ἔχει νά κάνει μέ τήν ριζοσπαστικοποίηση τῶν μουσουλμάνων πού ζοῦν στίς δυτικές χῶρες καί οἱ ὁποῖοι μετά δύο καί τρεῖς γενιές ἀπορρίπτουν τόν τρόπο ζωῆς μας. Ἡ ἐπικράτησις τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητός» τους δείχνει ὅτι οἱ κοινωνίες μας εἶναι πλέον κενές ἀληθείας καί πνευματικοῦ περιεχομένου, ὁπότε ὠθοῦνται νά ἀναζητήσουν περιεχόμενο στίς παραδοσιακές δικές τους ἀξίες. Καί ἄς εἶναι ἀκραῖες. Καί ἄς εἶναι πρωτόγονες. Τήν παραδοχή, ὅτι «ὑπάρχουν μόνον δύο φῦλα», δέν τήν κατεδίκασαν ποτέ. *Εκ της εφημερίδας <<Εστίας>> της 5.5.2023. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.