Είναι υπεφίαλα αυτονόητο -δυστυχώς- για εμάς τους γηγενείς κατοίκους του -ακόρεστα- ευδοκιμούντα (έως πότε) αυτού πλανήτη, πως η γη μας ανήκει! Η γη δεν μας ανήκει. Η γη μας εδόθη! Κι η μεγαλύτερη απόδειξη αυτού τους συλλογισμού είναι, όταν βλέπεις αυτή τη γη καμένη! Τότε αντιλαμβάνεσαι, πως όλα στη παρούσα ζωή είναι δανεικά, τεφτέρια αναλλοίωτα στη φθορά του χρόνου, γραμμάτια ανεξόφλητα των οποίων, η απόσβεση θα γίνει (για όσους πιστεύουν ακόμα στην αιώνια ζωή) κατά την έξοδο από τον κόσμο αυτό και τη μετάβασή τους στα ουράνια σκηνώματα! Εμείς οι άνθρωποι, οι σφόδρα και ανέξοδα ιδεολογίζοντες και γνωματολόγοι των μεγάλων εννοιών της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης και της αλληλεγγύης είμαστε οι μεγαλύτεροι καρατόμοι, εξουσιαστές και σήμερα γεοκτόνοι (εκ της γαίας) αυτού που πιστεύουμε, πως πάντα (;) μας ανήκε. Όταν αισθανθούμε -όμως- την ασύμμετρη και δυσανάλογη φυγή του, τότε θα είναι αργά για ξαναφτιάξουμε ευφάνταστα και μεγαλοπρεπή παλάτια στη μουσκεμένη άμμο και ως εφήμεροι και -επί πιστώσει χρόνου- αυτάρεσκοι -τέως- γαιοκτήμονες θα θυμηθούμε την επικαιρότητα και διαχρονικότητα εκείνων των στίχων του «Νεοέλληνα» Τ. Πανούση: «Καίω τα δάση, χτίζω μεζονέτες, θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες». Ή εκείνο το παλιό, απλοϊκό ποίημα, που έλεγε: «Έφτιαξα σπίτια, πήρα ξοχικό/τώρα μπορώ να ζω σαν τον αστακό!». Επί του προκειμένου, ελάχιστοι -ίσως- έχουν αντιληφθεί, πως το οικοσύστημα που καταστρέφουμε μετά «πολλών κόπων και βασάνων», σε κάποια χρόνια δεν θα κρίνεται «διατηρητέο», αλλά «υπό κατεδάφισιν!» Χθες, ο καθηγητής φυσικών καταστροφών Ευθύμιος Λέκκας δεν ήταν απλώς λακωνικός στις προβλέψεις του σχετικά με τη καταστροφή του οικοσυστήματος από τις φωτιές, αλλά -κατ' ανάγκην- δεικτικός, ως και κυνικός: Είπε: «Εάν συνεχιστεί αυτή η καταστροφή θα υπάρξει περιβαλλοντική κατάρρευση του όλου συστήματος», εξηγώντας, ότι πλέον δεν θα μπορεί να υπάρξει διαδικασία αναγέννησης των δασών». «Εάν δεν μπορέσουμε να σώσουμε τους τελευταίους πόρους τελικά θα φτάσουμε στην ερημοποίηση και θα πάμε σε μια κατάσταση όπως στο Ντουμπάι». Όποιος επισκεφθεί την επίσημη ιστοσελίδα της Ε.Μ.Υ., πατώντας στον σύνδεσμο «Έκτακτο δελτίο Επικίνδυνων Καιρικών Φαινομένων», θα δει να αναγράφονται οι χρωματικοί δείκτες προειδοποιήσεων καιρού: «ΚΙΤΡΙΝΟ: ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ, με τα πιο πρόσφατα δελτία καιρού. Αναμένονται κάποιες μικρής κλίμακας επιπτώσεις σε υπαίθριες δραστηριότητες. ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ, πάρτε προφυλάξεις βάσει των τελευταίων δελτίων καιρού. Περιμένετε και προετοιμαστείτε γιατί αναμένονται κάποιες επιπτώσεις σε καθημερινές και υπαίθριες δραστηριότητες. ΚΟΚΚΙΝΟ: ΠΑΡΤΕ προληπτικά ΜΕΤΡΑ, να είστε σε επαγρύπνηση και να ενεργείτε σύμφωνα με τις συμβουλές των αρμόδιων αρχών. Ενημερωθείτε από τα δελτία καιρού και περιμένετε σημαντικές επιπτώσεις στις καθημερινές σας δραστηριότητες». Όλα αυτά δεν θυμίζουν συναγερμό, επιφυλακή, SOS και εντέλει πόλεμο; Μήπως δεν είναι μόνο ο εκκωφαντικός ήχος της σειρήνας της αλλαγής του οικοσυστήματος, αλλά αυτή η τόσο έντονη μυρωδιά του καμένου εγκλωβισμένη διαρκώς στις λεπτεπίλεπτες μύτες μας; Το καλοκαίρι του 2021, η πυρκαγιά στα Γεράνεια Όρη έκαψε 52.000 στρέμματα παρθένου δάσους από σύνολο 71.000 στρεμμάτων συνολικής καμένης έκτασης, σύμφωνα με την ανάλυση των πλέον προσφάτων δορυφορικών δεδομένων από το meteo του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Αποτελεί, έτσι, την πιο καταστροφική, από άποψη καμένης δασικής έκτασης, πυρκαγιά της τελευταίας δεκαετίας! Μια αρχέγονη ινδιάνικη παροιμία έλεγε, πως: «Την γη, δεν την κληρονομούμε από τους προγόνους μας, τη δανειζόμαστε από τα παιδιά μας»! Το πιστεύουμε;
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου