Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των π. Αλεξάνδρου και π. Ζηνοβίου Τσεσνοκώφ:
<<Άσκηση και Αγιότητα των Στάρετς του Γκλινσκ>>.
Πρώτη έκδοση: <<Εκδόσεις Άθως>>, Αθήνα 2015, σελ. 47-50.
<<Το να φέρουμε τώρα στη μνήμη μας τη Μονή του Γκλίνσκ και τους Γέροντές της δεν ελιναι απλώς επίκαιρο, αλλά τελείως απαραίτητο. Μιλάμε για αναγέννηση της εν Χριστώ πνευματική ζωής, ακούμε και διαβάζουμε γι' αυτήν, αλλά δεν έχουμε πάντοτε σαφή εικόνα για το τι περιλαμβάνει αυτή η έννοια. Γι' αυτό είναι απαραίτητο να στρέψουμε την προσοχή μας σε εκείνους τους πολύτιμους θησαυρούς, οι οποίοι παρελήφθησαν από τους Αγίους Πατέρες και διαφυλάχθηκαν με ζήλο στα μοναστήρια. Ένας από αυτούς τους θησαυρούς είναι το στάρτσεστβο (Στάρτσεστβο στα Ρωσικά λέγεται η άσκηση πνευματικής καθοδηγήσεως των μοναχών και του λαού από τους αγίους Γέροντες (στάρετς: ο Γέρων, στάρτσι: οι Γέροντες). Παντού είναι γνωστοί οι στάρετς της Όπτινα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η ρωσική γη είναι γεμάτη από διάφορα κοινόβια, που διαφυλάττουν την πνευματική πείρα του στάρτσεστβο, πείρα την οποία πρέπει να σπουδάσουμε προσεκτικά. Ανάμεσα στα κοινόβια αυτά χωρίς αμφιβολία ανήκει και η Μονή του Γκλινσκ. Στο βιβλίο αυτό προσπαθούμε να περιγράψουμε τη ζωή των στάρετς στα δύσκολα για την Εκκλησία χρόνια των διωγμών, που συνεχίσθηκαν κατά τη διάρκεια σχεδόν όλου του 20ού αιώνος. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες ήδη στις αρχές του είχε συγκεντρωθεί υλικό για την κατάταξη στο αγιολόγιο κάποιων ασκητών της Μονής του Γκλινσκ: του ηγουμένου Φιλαρέτου Ντανιλέφσκυ (1817-1841) και κάποιων άλλων, αλλά τα αιματηρά γεγονότα της επαναστάσεως του 1917 και οι διωγμοί της Εκκλησίας, που ακολούθησαν, δεν επέτρεψαν την αγιοκατάταξη. Κατά Θεία Πρόνοια αυτή η κατάσταση παρατάθηκε για ολόκληρο τον αιώνα και στους Γέροντες αυτούς προστέθηκαν και άλλοι, οι οποίοι έζησαν όχι μόνο τον 18ο και τον 19ο αιώνα, αλλά και τον 20ό και σήκωσαν πάνω τους το βάρος της θεομάχου πολιτικής και των φρικτών διωγμών>>.
Απόσπασμα εκ του προλόγου του βιβλίου.
Μετάφραση: Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Φωτόπουλος
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Νουθεσία του πατρός Μακαρίου
Στο μοναστηριακό συγκρότημα κάποια περίοδο επίτροπος για την ευταξία ήταν ο πατήρ Μακάριος. Όταν η υγεία του κλονίστηκε απομακρύνθηκε και ζούσε έγκλειστος. Ο ηγούμενος του έδωσε ευλογία να δέχεται όσους έρχονταν και ζητούσαν συμβουλή, λύση αποριών ή πνευματική στήριξη. Κάποτε δύο μοναχοί συζητώντας έθιξαν το ζήτημα της έγκλειστης ζωής και ένας απ' αυτούς είπε: <<Καλά είναι να σωθείς ζώντας έγκλειστος, χωρίς να δοκιμάζεις πειρασμούς. Να, αν ο πατήρ Μακάριος ζούσε όπως εμείς, δοκιμάζοντας και υπερβαίνοντας τους πειρασμούς, τότε αυτό θα ήταν μεγάλο κατόρθωμα>>. Κουβέντιασαν και χωρίστηκαν. Εκείνος που τα είπε αυτά πέρασε δίπλα από το κελί του πατρός Μακαρίου. Ο Γέροντας άνοιξε την πόρτα, τον κάλεσε στο κελί και του είπε: <<Συγχώρησόν με, αδελφέ, συγχώρησόν με τον αμαρτωλό και αδύναμο, που δεν μπορώ να αγωνισθώ όπως αγωνίζεσθε εσείς και έχω απομακρυνθεί από τους πειρασμούς του κόσμου ζώντας στο κελί. Χάριν του Κυρίου συγχώρησόν με>>. Στην αρχή ο μοναχός έμεινε κατάπληκτος με τα λόγια του Γέροντος, ο οποίος δεν ήταν δυνατόν να είχε ακούσει τί έλεγε με τον άλλο μοναχό. Αλλά όταν κατανόησε όλο το βάθος της ταπεινώσεως του Γέροντος, υποσχέθηκε με όλη την ψυχή του να μην ξαναγίνει κριτής της ζωής των άλλων και των ξένων υποθέσεων και να μην εξετάζει ποιανού κατόρθωμα είναι ανώτερο. Ανώτερο όλων των κατορθωμάτων είναι η ταπείνωση και όπου υπάρχει κατάκριση, εκεί κανένα από τα κατορθώματα δεν έχει αξία.
Παρηγορητική πρόβλεψη
Μεταξύ των γνωστών για τον ζήλο στην εκπλήρωση των ποιμαντικών καθηκόντων και την ειλικρινή πατρική φροντίδα για τους απλούς ανθρώπους στη Μονή του Γκλινσκ ήταν και ο πατήρ Πορφύριος. Αυτός είχε δοκιμάσει πολλές θλίψεις, γνώριζε από πείρα την πικρία της προσβολής και το βάρος της αδικίας και γι' αυτό εκ βάθους ψυχής συνέπασχε με τους αδικημένους και μπορούσε να κλαίει μετά κλαιόντων. Η συμμετοχή του στη θλίψη των άλλων ελάφραινε και παρηγορούσε τους προσευχομένους σ' αυτόν. Είχε παρατηρηθεί ότι ο Θεός του είχε δώσει το χάρισμα να γνωρίζει τα σχετικά με τις μέλλουσες δοκιμασίες. Προ του θανάτου του, μιλώντας για το μέλλον της Ρωσίας, είπε με βεβαιότητα: <<Συν τω χρόνω θα παρακμάσει η πίστη στη Ρωσία. Η λάμψη της γήϊνης δόξας θα τυφλώσει τον νου, ο λόγος της αληθείας θα υβρίζεται, αλλά χάριν της πίστεως θα εγερθούν απ' τον λαό άγνωστοι για τον κόσμο και θα αποκαταστήσουν ό,τι καταστράφηκε>>.
Η βοήθεια του Θεού σε κάποιον, που επιθυμούσε να συγχωρήσει τον υβριστή του
Ήταν κάποιος μοναχός στη Μονή του Γκλινσκ, τον οποίο έβριζε πολύ ένας από τους συνασκητές του. Πράος και υπομονετικός καθώς ήταν ο πρώτος, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο υβριστής του φερόταν έτσι υπό την ενέργεια του εχθρού της σωτηρίας μας και άρχισε να προσεύχεται γι' αυτόν. Στην προσευχή του ζητούσε από τον Κύριο δύναμη για να μην θυμώνει με τον υβριστή του και για να τον συγχωρέσει. Για πολύ καιρό προσευχόταν, αλλά ιδιαιτέρως προσευχήθηκε κατά τη νύχτα πριν την ονομαστική του εορτή γνωρίζοντας ότι και ο υβριστής του γιόρταζε την ίδια μέρα. Όταν επέστρεψε στο κελί του μετά τη Λειτουργία, ήρθε ο αδελφός που τον έβριζε, του έδωσε φρέσκο, ζεστό, λευκό ψωμί, του έβαλε μετάνοια και του είπε: <<Είδα πάτερ, πως προσεύχεσαι για μένα και με μνημονεύεις. Συγχώρησόν με>>. Δεν πρόλαβε ο μοναχός να συνέλθει από την απροσδόκητη επίσκεψη και ο άλλος βγήκε έξω. Ο μοναχός όρμησε στην πόρτα... Κανένας!Αποφάσισε τότε να πάει να πιει τσάϊ μ' αυτόν, που του έφερε το φρέσκο ψωμί. Δοκίμασε πρώτα το ψωμί, που ήταν ασυνήθιστα νόστιμο. Δεν είχε φάει ποτέ άλλη φορά κάτι τέτοιο. Αποφάσισε ότι πρέπει να πάει στο συνονόματό του, που εόρταζε, και να τον ευχαριστήσει για το κέρασμα. Πήγε. Ο συνονόματός του μοναχός τον κοίταξε επιφυλακτικά, σαν να μην είχαν ειδωθεί εκείνη την ημέρα. Άρχισε ο άλλος να τον ευχαριστεί. Εκείνος έδειξε φανερή απορία και τον έπεισε ότι δεν είχε πάει σ' αυτόν, μα ούτε και σκέφτηκε κάτι τέτοιο. Και το... ψωμί; Το ψωμί τους βεβαίωσε και τον ένα και τον άλλο ότι ο ίδιος ο Κύριος τους κάλεσε να ειρηνεύσουν. Ο υβριστής εύκολα ζήτησε συγχώρηση και ο υβρισθείς με χαρά τον συγχώρεσε. Μετά από αυτό το γεγονός έγιναν φίλοι.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου των π. Αλεξάνδρου και π. Ζηνοβίου Τσεσνοκώφ:
<<Άσκηση και Αγιότητα των Στάρετς του Γκλινσκ>>.
Πρώτη έκδοση: <<Εκδόσεις Άθως>>, Αθήνα 2015, σελ. 47-50.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου