Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 143-148.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Πρόλογος
Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις, μας επισκέπτονται όλους! Άλλους λίγο και άλλους πολύ. Άλλους συχνά κι άλλους σε αραιότερα χρονικά διαστήματα. Κάποτε μοιάζουν δυσβάστακτες, ακόμη δε και ανυπόφορες! Πολλές φορές δε αιφνιδιαζόμαστε μ' αυτές, σαστίζουμε, τα χάνουμε, απογοητευόμαστε, απελπιζόμαστε, χανόμαστε! Σε κάθε περίπτωση λυπούμαστε, αλλάζει η ψυχική μας διάθεση, χάνουμε την ηρεμία μας, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ενώ χίλιες δυο σκέψεις περνούν απ' το μυαλό μας! Να σαν κι αυτές: Γιατί να μου συμβεί αυτό; Καλά δεν ήταν όλα στη ζωή μου μέχρι τώρα; Δεν μ' αγαπάει πια ο Θεός; Γιατί με τιμωρεί; Γιατί μου στερεί αυτό ή εκείνο; Μα εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Του το ζητούσα αυτό ή Του έλεγα να μη μου το στερήσει, κι όμως δεν με άκουσε! Και γιατί τόσοι άλλοι τα έχουν όλα, ευτυχούν, ιδιαίτερα δε εκείνοι που δεν είναι ευλαβείς και καλοί άνθρωποι; Κι ακόμη! Χίλιοι είναι οι προβληματισμοί στο «τι κάνω τώρα»; Πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση που με βρήκε; Σε ποιους να καταφύγω; Ποια μέσα και τρόπους να χρησιμοποιήσω; Ανθρώπινα όλα τους! Κι ο καθένας θα μας πει το κάθε τι, οι φίλοι μας και πρόσωπα που μας αγαπούν θα μας συμβουλεύσουν για το ένα ή το άλλο, ως και αντικρουόμενα πράγματα ενδέχεται να ακούσουμε, ή θα προσπαθήσουν όπως-όπως να μας παρηγορήσουν, ή και να μας δώσουν πράγματι ένα χέρι βοήθειας. Ωστόσο όλα αυτά, μπορεί σε κάποιο βαθμό να μας ανακουφίζουν, όμως σε ποιο βαθμό πράγματι μας βοηθούν και μας οικοδομούν; Κι έτσι σκεφθήκαμε τους Πατέρες! Αυτούς που οικοδόμησαν και στήριξαν μοναδικά την Εκκλησία. Αυτούς που τόσο πολύ υπέφεραν ο καθένας τους προσωπικά, από ένα πλήθος δοκιμασιών και θλίψεων, όπως και ο Κύριός μας Τον οποίο τόσο πολύ αγάπησαν και υπηρέτησαν, στον οποίο τόσο πολύ αφιερώθηκαν. Λοιπόν, στ' αλήθεια, τι λένε οι Πατέρες επί όλων αυτών; Ποια είναι η θέση τους για το μεγάλο αυτό θέμα, πως οι ίδιοι το αντιμετώπιζαν, πως οικοδομούσαν τους πιστούς της εποχής τους, αλλά κι όλους τους πιστούς έκτοτε; Ενσκήψαμε στα συγγράμματά τους, την αποκαλούμενη Πατρολογία, σταχυολογήσαμε ό,τι βρήκαμε γραμμένο σ' αυτήν κατά το δυνατόν, το ταξινομήσαμε σε ενότητες, το χωρίσαμε σε κεφάλαια και πολλές παραγράφους, προβήκαμε σε πλήθος υπογραμμίσεων και γενικά σε ό,τι κρίναμε πρακτικό και χρήσιμο προκειμένου το κείμενο να είναι απλό, άνετο στη μελέτη και εύληπτο, ώστε καθένας μας -ακόμη δε και ο ολιγογράμματος- να χαρεί τα αναγραφόμενα, να παρηγορηθεί, να οικοδομηθεί και να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει, στις δύσκολες εκείνες ώρες των δοκιμασιών και των θλίψεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πατέρες περισσότερο χρησιμοποιούν τον ευρύτερο όρο «θλίψεις» στον οποίο περιλαμβάνουν τα πάντα. Δηλαδή τις κάθε είδους δοκιμασίες, τις ασθένειες, τις όποιες συμφορές, ακόμη δε και το πένθος! Είναι, πράγματι, εντυπωσιακή η σοφία τους, η έμπνευσή τους, το πλήθος των παραδειγμάτων που χρησιμοποιούν, αλλά και οι αναφορές τους στην Αγία Γραφή απ' όπου αντλούν τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσουν τον κάθε πιστό. Στ' αλήθεια η μελέτη των κειμένων τους είναι απολαυστική, δίνει πολύ ενθουσιασμό κι ελπίδα, κατατοπίζει απολύτως, οπωσδήποτε οικοδομεί. Αλλά και αν κάποια σημεία είναι δύσκολα για κάποιον, ας τα μελετήσει πάλι και πάλι, ας μην απογοητευθεί, κι ας συνεχίσει με τα επόμενα. Δεν είναι καλό να αφήσει την τόσο εποικοδομητική μελέτη του βιβλίου, για μια δύσκολη παράγραφο, ας πούμε. Ελπίζουμε ότι ο φίλος αναγνώστης, πράγματι θα βρει χρήσιμη αυτή την προσπάθεια και θα ωφεληθεί πολύ. Όπως ωφεληθήκαμε κι εμείς κι απ' αυτήν ακόμη την συγγραφή του κι ενώ βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας...
Κ.Γ.Π.
ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
β. Να τις αποδεχόμαστε ευχαρίστως δοξάζοντάς Τον!
Για πολλούς ίσως φαίνεται υπερβολικό αυτό!
Όμως θα μείνουν κατάπληκτοι με αυτά που αναφέρουν επ' αυτού οι Πατέρες.
Γιατί, το τι ακριβώς λένε και, πως το τεκμηριώνουν.
Είναι όντως συγκλονιστικό αυτό που αναφέρει
ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος:
«Μου αναπτέρωσες πολύ το κουράγιο και μ' έκανες να σκιρτώ
από χαρά γιατί, αφού μου ανήγγειλες τα δυσάρεστα,
πρόσθεσες τη φράση, που πρέπει να λέμε σε όλα όσα συμβαίνουν»:
«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» (δηλ. Δόξα στον Θεό για όλα).
Αυτή η φράση είναι θανατηφόρο πλήγμα για το διάβολο! Είναι πολύ μεγάλη γι' αυτόν που την λέει σε κάθε κίνδυνο, προϋπόθεση ασφαλείας κι ευχαρίστησης. Γιατί μόλις την απαγγείλει κανείς, αμέσως διασκορπίζεται το σύννεφο της λύπης. Μην παύσεις να την λες και να ασκείς και τους άλλους σ' αυτό. Έτσι και η φουρτούνα που μας βρήκε, κι αν ακόμη γίνει μεγαλύτερη, θα μεταβληθεί σε γαλήνη. Έτσι κι όσοι δοκιμάζονται θα πάρουν μεγαλύτερη αμοιβή παράλληλα προς την απαλλαγή τους απ' τα δεινά. Αυτή φράση ανέδειξε τον Ιώβ νικητή, αυτή η φράση έτρεψε σε φυγή τον διάβολο, κι αφού τον γέμισε από ντροπή τον έκανε να αναχωρήσει, αυτή είναι εξάλειψη κάθε ταραχής...».
[Απ' την 193 Επιστολή του, «ΠΑΙΑΝΙΩ»]
Την ευχαριστία αυτή προς τον Θεό, ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος δεν θα παύσει να την επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ποικιλοτρόπως: «Το να βρεθούμε μέσα σε θλίψεις και πειρασμούς, είναι μεγάλη απόδειξη της φροντίδας και της πρόνοιας του Θεού για μας. Ας μην επιζητούμε, λοιπόν, με κάθε τρόπο την άνεση, την ησυχία και την καλοπέραση, αλλά κι όταν έχουμε άνεση κι όταν βρισκόμαστε σε θλίψεις, εξ ίσου να αναπέμπουμε την ευχαριστία μας στον Κύριο ώστε, βλέποντας την ευγνωμοσύνη μας, να δείξει μεγαλύτερη φροντίδα για μας».
[Απ' την ΞΔ' Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ»]
Κι ακόμη: «Λέγει ο Παύλος: «Σ' αυτούς που αγαπούν τον Θεό, βοηθά Αυτός, ώστε όλα να έχουν καλό τέλος» (Ρωμ. 8,28). «Όλα»; Και τα αντίθετα, κι εκείνα που φαίνονται δυσάρεστα, κι αυτά ακόμη τα μεταβάλλει σε αγαθά για το καλό μας...».
[Απ' την ΞΖ' Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ»]
Αλλά στον Απ. Παύλο αναφέρεται και πάλι λέγοντας: «Τίποτε δεν υπάρχει πιο αξιοκατάκριτο από εκείνη την ψυχή. Σε ποια πράγματα καυχάται; Στα δεσμά, στις θλίψεις, στις αλυσίδες, στα σημάδια των πληγών... Φυλακίστηκε στη Ρώμη και περισσότερους προσέλκυσε προς τον εαυτό του. Γιατί όχι μόνον αυτός είχε θάρρος, αλλά και άλλοι πολλοί ελάμβαναν απ' αυτόν! Φυλακίστηκε στα Ιεροσόλυμα, και δεμένος μιλούσε και κατέπληξε τον βασιλέα και φόβισε τον άρχοντα. Γιατί εκείνος επειδή τον φοβήθηκε τον απέλυσε, και δεν ντρεπόταν να μαθαίνει για τα μέλλοντα απ' τον δέσμιο, αυτός ο οποίος τον έδεσε! Δεμένος ταξίδευσε στη θάλασσα. Και έσωσε τους συνταξιδιώτες του από το ναυάγιο και τους ανέμους! Ενώ ήταν δεμένος τον δάγκωσε εκείνο το θηρίο (δηλ. η οχιά) και χωρίς να τον βλάψει καθόλου έπεσε κάτω (εκείνο)! Φυλακίστηκε στη Ρώμη, και μιλώντας δεμένος προσέλκυσε χιλιάδες, προβάλλοντας αντί όλων αυτό, δηλαδή την αλυσίδα!»
[Απ' τον Η' Λόγο του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ»]
Ας δούμε κι αυτό του ιδίου: «Παρακαλώ να μην σου φέρει ταραχή καμμιά απ' τις φοβερές δοκιμασίες που ήλθαν. Γιατί, όσο πιο πολλές είναι οι δύσκολες καταστάσεις, τόσο μεγαλύτερη θα είναι για σένα και η επίπονη προσπάθεια και περισσότερος ο μισθός και η ανταπόδοση απ' τον φιλάνθρωπο Θεό, αν βέβαια υποφέρεις με ευχαρίστηση και γενναιότητα όσα συμβαίνουν. Με τον τρόπο αυτό και τα βάσανα θα είναι πιο εύκολο να κατανικηθούν και ο καρπός που θα γεννηθεί απ' την υπομονή αυτών θα είναι πλουσιοπάροχος στους ουρανούς και πολύ μεγαλύτερος απ' τα παθήματα».
[«Απ' την επιστολή του: «ΟΣΤ' ΧΑΛΚΙΔΙΑ»
Κι αυτό ακόμη: «Παντού στις γραφές θα βρούμε, ότι εκείνοι που υπομένουν με ευχαρίστηση τις θλίψεις, όχι μόνον εξαλείφουν πολλά απ' τα αμαρτήματά τους, αλλά και δεν είναι μικρή η παρρησία τους προς τον Θεό, που αποκτούν απ' τις θλίψεις».
[Απ' την Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΜΑ' ΨΑΛΜΟΝ»
Αλλά δεν παύει να το τονίζει, όπως είπαμε, όπως κι εδώ: «Ας φροντίζουμε να ευχαριστούμε τον Θεό για όλα και να υπομένουμε με γενναιότητα όλα όσα μας συμβαίνουν. Όταν, λοιπόν, είμαστε φτωχοί, όταν είμαστε άρρωστοι, ας Τον ευχαριστούμε! Όταν μας συκοφαντούν, ας Τον ευχαριστούμε! Όταν μας κακοποιούν, ας Τον ευχαριστούμε! Αυτό μας φέρνει κοντά στον Θεό. Τότε και τον Θεό τον έχουμε οφειλέτη! Όταν, όμως, ευτυχούμε, εμείς είμαστε οφειλέτες και υπόλογοι στον Θεό. Άλλωστε πολλές φορές τα αγαθά γίνονται αιτία να καταδικαστούμε, ενώ οι θλίψεις γίνονται αιτία να συγχωρούνται οι αμαρτίες μας. Τα κακοπαθήματα επισύρουν το έλεος του Θεού, επισύρουν την φιλανθρωπία Του, ενώ τα αγαθά και σε αλαζονεία μας φέρνουν, και στην αδιαφορία μας οδηγούν, και μας κάνουν να φανταζόμαστε μεγάλα πράγματα για τον εαυτό μας, αυτά που μας αποχαυνώνουν. Γι' αυτό και ο Προφήτης έλεγε: «Μου είναι ευεργετικό και σωτήριο το γεγονός, ότι με ταπείνωσες, για να γνωρίσω καλύτερα τις εντολές Σου» (Ψαλμ. 118,71). Όταν ευεργετήθηκε κι απαλλάχθηκε απ' τις συμφορές ο Εζεκίας, υπερηφανεύτηκε! Όταν αρρώστησε, τότε ταπεινώθηκε, τότε πλησίασε τον Θεό...».
[Απ' την ΛΓ' Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ»]
[Απ' την Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΜΑ' ΨΑΛΜΟΝ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου