ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 12ο (2013 - 2025)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 20 Μαΐου 2025

ΤΟ «ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ» ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΑΥΤΟΣ Ο ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ




Αυτός ο πόλεμος στη Γάζα μοιάζει χωρίς τέλος. Δεν πρόκειται για μάχη, αλλά για εθνοκάθαρση - γενοκτονία. Εκτελείται μια μαζική γενοκτονία, ένας άλλος χιτλερικός διαμελισμός, προκειμένου ο σιωνιστικός σοβινισμός να ξεπεράσει σε ισχύ και αποτελεσματικότητα, την πάλαι ποτέ βαυαρική μισανθρωπία.
Σήμερα, το αμαρικανοκίνητο κράτος των Εβραίων αντιγράφει προκρούστεια και αβασάνιστα το δυσώνυμο εσμό των οπαδών του Χίτλερ, να αναδείξουν την ημέτερη «άρια φυλή» και να καθάρουν τους παρείσακτους. Το οξύμωρον και χυδαίον του ζητήματος είναι, πως οι ίδιες ναζιστικές αντιλήψεις του Αδόλφου -σήμερα- πατρονάρονται και εκποιούνται από τον σιωνιστή Νετανιάχου!Ό,τι έκαναν οι Βαυαροί στους Εβραίους, το αυτό ποιούν σήμερα οι Εβραίοι σιωνιστές στους Παλαιστινίους! Η ναζιστική, φυλετική ιδεολογία ανταγωνίζεται σήμερα την σιωνιστική, φυλετική κυριαρχία. Η άρια φυλή του Χίτλερ αντικαταστάθηκε από το παλαιοδιαθήκειο, «ευλογημένο» γένος των Εβραίων! Αν το Γ' Ράιχ επιχείρισε μαζική εβραϊκή εθνοκάθαρση, το αυτό σήμερα ποιούν οι εβραίοι σιωνιστές, με ό,τι έχει απομείνει από τον παλαιστηνιακό λαό, που πλέον έχει φτάσει σε οριακό, πληθυσμιακό αφανισμό.
Προχτές γράφηκε στον Τύπο, πως Ισραήλ και Λίβανος συζητούν την μετεγκατάσταση ενός εκατομμυρίου Παλαιστινίων στον Λίβανο, έναντι αποδέσμευσης δισεκατομμυρίων δολλαρίων από τον εβραικό κορβανά! Η είδηση είναι διασταυρωμένη και δεν εμπεριέχεται στα όρια της φήμης. Εκείνο όμως που προκαλεί εύλογες απορίες και ερωτηματικά είναι η περίεργη και όχι κατ' ανάγκην δυσερμήνευτη στάση της Χαμάς... Από τις 7 Οκτωβρίου, που πραγματοποιήθηκε η βάρβαρη ισλαμιστική εισβολή στο Ισραήλ με ό,τι χυδαίο και αποκρουστικό αυτό συνεπάγεται, η Χαμάς δεν απελευθερώνει τους ομήρους, αφήνει έναν ολόκληρο λαό να θυσιάζεται κάτω από την εβραϊκή μάχαιρα και μοιάζει να παρακολουθεί την εξέλιξη των γεγονότων με αξιοσημείωτη και περίεργη τακτική αδιαλλαξία! Ξένοι παρατηρητές σημειώνουν, πως οι ισλαμιστές της Χαμάς παίζουν το τελευταίο τους «χαρτί», που δεν είναι άλλο από το να προκλέσουν την έγερση των έτερων μουσουλμανικών χωρών, πρωτοστατούντος του Ιράν. Το Ιράν βρίσκεται σε εξελιγκτική τροχειά πολέμου με την Ινδία και προς το παρόν ουδείς φαίνεται να συγκινείται.
Προσέξτε την ομοιογενή συγκυρία: Εβραίοι θυσιάστηκαν από το Χιτλερικό καθεστώς και άμα τη λήξη του πολέμου προκάλεσαν το «έλεος» των ΗΠΑ, που με την βοήθειά τους νίκησαν στον πόλεμο των έξι ημερών... Σήμερα το αυτό ποιείται με την γενοκτονία των Παλαιστινίων, χωρίς όμως, να φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ.
Επιπλέον, μόλις χθες, ανακοινώθηκε από τις ισραηλιτικές αρχές η νέα στρατιωτική επιχείριση στη Γάζα με το όνομα «Γεδεών». Παρατηρείται τελευταίως, πως οι Ισραηλινοί στις στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξάγουν κατά των άοπλων Παλαιστινίων, να δίνουν ονομασίες από την... Παλαιά Διαθήκη. Αυτό δεν είναι τυχαίο ολοσδιόλου. Ο προφήτης Γεδεών ήταν αυτός, που κλήθηκε από τον Θεό να βοηθήσει τον Ιουδαϊκό λαό που καταπιεζόταν από τους Μαδιανίτες, τους οποίους πολέμησε και νίκησε, επιτυγχάνοντας μια τεσσαρακονταετή ειρήνη. Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι...
Για τους Εβραίους φτάνει η στιγμή -ως λέγουν- πως έφτασε η πλήρης ανεξαρτητοποίηση από τους αιώνιους εχθρούς τους, τους Παλαιστινίους, και έχουν σύμμαχο σε αυτό τον επερχόμενο «Μεσσία»... Για όσους ενθυμούνται, ο Ντόναλντ Τραμπ κατά την πρώτη θητεία του ως πρόεδρος των ΗΠΑ και κατά την πρώτη επίσκεψή του στο Ισραήλ, έμεινε έκθαμβος από την ήδη έτοιμη μακέτα του ναού του Σολομώντα που του έδειξαν, και που περιμένουν να πραγματοποιήσουν, μόλις κατεδαφισθεί το τέμενος του Ομάρ! Και φυσικά το τέμενος, κάπως έτσι θα καταστραφεί εν μέσω πολέμου. Αυτή είναι και η κατάλληλη ευκαιρία των Εβραίων να ξαναχτίσουν τον ναό του Σολομώντα, προκειμένου να θρονιάσουν εκεί τον αναμενόμενο αντίχριστο!...



Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF
Εικόνες θέματος από A330Pilot. Από το Blogger.