Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Μέρος 10ον
{...} Και περί τας σχέσεις της ορθοδόξου εκκλησίας προς τας ετεροδόξους ησχολήθη επισταμένως ο συγγραφεύς.
Εις την μελέτην του ''Η Θρησκευτική ζωή εν Αμερική'' (Αθήναι 1920, σ.95) εκθέτει τας εντυπώσεις του προς της θρησκευτικής ζωής εν Αμερική, όπου μετέβη το 1918, ως μέλος εκκλησιαστικής αποστολής.
Και περί των σχέσεων της εκκλησίας μας μετά της γεραράς αγγλικανικής εκκλησίας, την οποίαν βαθέως ετίμα, έγραψεν ικανάς μελέτας.
Εν τη πραγματεία του ''Το ζήτημα περί του κύρους των αγγλικανικών χειροτονιών'' (Ιεροσόλυμα 1925, σ. 73) έγραψεν από ιστορικής κυρίως απόψεως περί του έτι αμφισβητουμένου ζητήματος τούτου, περί ου δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των ελλήνων θεολόγων.
Τοιουτοτρόπως ο Νικόλαος Δαμαλάς εθεώρει ως ουσιώδες κώλυμα αναγνωρίσεως του κύρους των αγγλικανικών χειροτονιών το ότι η αγγλικανική εκκλησία ουδέποτε απεκήρυξε από τα από του 1571 διέποντα ταύτην 39 άρθρα, ων το μεν 21ον κηρύττει την εκκλησίαν δυναμένην να πλανηθή, το δε 22ον χαρακτηρίζει την τιμήν των εικόνων και επίκλησιν των αγίων ''πράγμα μωρόν, ματαίως εφευρημένον... αντιφάσκον μάλλον εις τον λόγον του Θεού''.
Ο Χρήστος Ανδρούτσος εφρόνει ότι κατ' οικονομίαν θα ηδύνατο να αναγνωρισθή το κύρος των αγγλικανικών χειροτονιών, εφόσον η αγγλικανική εκκλησία διά γενικής συνόδου αντί των 39 άρθρων απεδέχετο την διδασκαλίαν της αρχαίας εκκλησίας, την διατυπωθείσαν εν τοις όροις των επτά οικουμενικών συνόδων.
Ο Π. Κομνηνός, όλως αστηρίκτως, ως φρονώ, απεδέχθη τουναντίον ανεπιφυλάκτως το κύρος των αγγλικανικών χειροτονιών, προυποθέτων ως δεδομένον το ορθόδοξον φρόνημα των Αγγλικανών. Και οι επιζώντες θεολόγοι διαφόρους εξέφεραν επί του προκειμένου γνώμας.
Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος δεν αποφαίνεται κατηγορηματικώς επί του ζητήματος΄φρονεί όμως ότι η μεν κανονικότης της εκλογής και χειροτονίας του πρώτου αγγλικανικού αρχιερέως Πάρκερ (1559) δεν δύναται σοβαρώς να αμφισβητηθή, η δε εκτίμησις περί της σημασίας των 39 άρθρων διά την διδασκαλίαν της αγγλικανικής εκκλησίας εναπόκειται εις την κρίσιν της εκκλησίας.
Και ναι μεν φρονεί ότι ότι τα 39 άρθρα ''δεν δύνανται να θεωρώνται ασφαλές κριτήριον της δογματικής διδασκαλίας της αγγλικανικής εκκλησίας'', αλλά και δεν αρνείται ότι πάντοτε έχουν σημασίαν δι' αυτήν, εφόσον ου μόνον ουδέποτε απεκηρύχθησαν αλλά και, αν και δεν υπάρχει ενιαία περί αυτών αντίληψις εις την αγγλικανικήν εκκλησίαν, θεωρούνται γενικώς άρθρα ''ευσεβούς συμφωνίας'' (Θεολογία Α', 231).
Ο αοίδιμος ιεράρχης, μετ' ευμενούς βλέμματος παρακολουθών την οικουμενικήν κίνησιν προς συνεργασίαν ή και ένωσιν των εκκλησιών, και μετασχών ως μέλος της υπό τότε Μητροπολίτην Αθηνών Μελέτιον Μεταξάκην εκκλησιαστικής αποστολής εις Αγγλίαν και Αμερικήν, διετύπωσε μετά του ετέρου μέλους της αποστολής, καθηγητού κ. Αλιβιζάτου, την επί της κινήσεως ταύτης γνώμην του, εν εκθέσει, από 4ης Φεβρουαρίου 1919, της οποίας το συμπέρασμα έχει επί λέξει ως εξής:
''επί του παρόντος δεν είναι μεν δυνατή
η δογματική και μυστηριακή κοινωνία μετά της αγγλικανικής εκκλησίας,
είναι όμως δυνατή η εν πνεύματι χριστιανικής αγάπης επικοινωνία,
προς παρασκευήν της ενώσεως,
κατά την επαγγελίαν του σωτήρος''
(Εκκλ. Κήρυξ 1919, σ. 525). {...}
 |
Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου(1889-1958) |
Σημ. ημετέρα: Ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο και ''Σχίστης'' της Εκκλησίας ένεκα της ημερολογιακής καινοτομίας, κοιμήθηκε τον Οκτώβριο του 1938 και η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε στον Ι. Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, της Μητρόπολης Αθηνών. Εις εκ των ομιλητών ήταν (τραγική ειρωνεία) και ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου (1889-1958), ο οποίος -λίγο πριν- είχε προσχωρήσει στο ακαινοτόμητο πλήρωμα των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών στις 27 Μαίου 1935, για να επανέλθει ''μετανοήσας''... στην διοικούσα Εκκλησία, μετά από λίγους μόλις μήνες και να αποκατασταθεί και πάλι στον Μητροπολιτικό του θρόνο, στις 14 Ιουλίου 1935. Ο αυτός Μητροπολίτης εξεφώνησε επικήδειο λόγο, μέρος του οποίου δημοσιεύουμε και σχετίζεται με τον... ''ζήλο'' του Χρυσοστόμου για την λεγόμενη οικουμενική κίνηση και το όραμά του περί... της ''Ένωσης των Εκκλησιών''!
Εκ του περιοδικού της Ιεράς Συνόδου της επισήμου Εκκλησίας ''ΘΕΟΛΟΓΙΑ'',
τόμος ΙΣΤ', έτος 1938, σελ. 386-388.
Έρευνα, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου