ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΑΡΘΕΝΟΙ ΜΕ ΕΝΔΥΜΑΤΑ ΑΝΔΡΟΣ (Α' ΜΕΡΟΣ)

 

''...Ακούσασα λοιπόν ταύτην την κατηγορίαν η Ευγενία

 (νυν Ευγένιος), και καθ΄ην στιγμήν το ακροατήριον 

ήτο έτοιμον να λυντσάρη τον Ευγένιον (Ηγούμενον) 

και Μοναχούς, και καθ΄ην στιγμήν οι δικασταί 

ευρίσκοντο με ανορθωμένας τας τρίχας της κεφαλής 

των, έτοιμοι να επιβάλουν όλην την αυστηρότητα του 

Νόμου εναντίον Ηγουμένου και Μοναχών και να 

κλείσουν το Μοναστήριον διότι αντί να προσφέρη 

πνευματικούς οδηγούς εις τον λαόν, προσέφερεν 

διαφθορείς κ.τ.τ. εξέσχισεν ευθύς το φόρεμά της και

 έδειξεν εις τους παρόντας θέαμα φρικτόν και εξαίσιον. 

Και ακολούθως λέγει παρρησία εις το ακροατήριον και

 εις τους δικαστάς: ''Πρέπει ημείς οι Μοναχοί να

 υποφέρωμεν εμπαιγμούς και ύβρεις και δαρμούς 

του σώματος, συκοφαντίας, λοιδορίας κ.τ.τ. και 

δι' όλα αυτά αδιαμαρτυρήτως να ευχαριστώμεν 

τον Κύριον''.

Η Αγία Ευγενία εορτάζουσα την 24η του Μηνός Δεκεμβρίου.

Αγιογραφία του Χαράλαμπου Πυλαρινού.

Και αυτήν την  μέθοδον την μεταχειρίσθησαν πολλαί γυναίκες, ίνα κρυφθώσιν, αφ' ενός από τους διωγμούς των συγγενών και οκείων, και αφ' ετέρου, ίνα φυλάξωσιν την παρθενίαν των.

Διαβάζομεν εις την 24ην Δεκεμβρίου περί της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Ευγενίας, ότι εγκατέλειψεν την κοσμικήν ζωήν, καθ' ην στιγμήν είχε μεταβή εις Αλεξάνδρειαν με τους γονείς της.

Παραλαβούσα δε μεθ' εαυτής δύο υπηρέτας, εξήλθεν νυκτός εκ της πατρικής της οικίας και προσελθούσα με ανδρικό φόρεμα εις τινα Επίσκοπον εζήτησε να βαπτισθή, όπου και εβαπτίσθη.

Κατόπιν εκούρευσε τας τρίχας της κεφαλής της και ωνομάσθη Ευγένιος και ούτω ως άνδρας πλέον προσήλθεν εις Μοναστήριον ζήσασα κατά πάντα αγγελικώς.

Ήτο δε τόσο καλή, ώστε οι αδελφοί του Κοινοβίου εζήτησαν να της δώσουν την Ηγουμενίαν, αφού απέθανεν ο πρώτος ηγούμενος.

Δεν ηθέλησε κατ' αρχάς, αλλά κατόπιν πιέσεως εδέχθη και μετά μεγάλης συνέσεως εκυβέρνα το Κοινόβιον.

Όμως Μοναχή τις, Μελανθία ονομαζομένη, μαύρη και κατά την ψυχήν, ως δηλοί άλλωστε και το όνομά της, βλέπουσα τον Ευγένιον τούτον φύσει ωραίον, κατελήφθη υπό σατανικού έρωτος και προφασισθείσα ότι είχε βαρειά αρρώστεια, τον παρεκάλη να υπάγη, ίνα φανερώση κρυφίως και κατά μόνας εις αυτόν την ασθένειάν της, διότι έλεγε ότι κατ' άλλον τρόπον δεν ήτο δυνατόν να γίνη καλά.

Ο δε Ευγένιος συντριβόμενος και λυπούμενος, επείσθη εξ απλοϊκότητος εκ των λόγων της Μοναχής Μελανθίας και συγκατατέθη να υπάγη προς αυτήν, αγνοών τον κεκρυμμένον δόλον.

Ο διαβολικός έρως όμως της Μελανθίας προς τον Ευγένιον ήναψε φλόγαν εις την καρδίαν της και επροξένησεν εις αυτήν ζέσιν αισχρού πάθους.

Επειδή όμως, ως ήτο φυσικόν, δεν επέτυχε του διαβολικού σκοπού της, εκ της κακίας της (ως άλλη γυναίκα Πετεφρή) συνέρραψε την συκοφαντίαν ταύτην λέγουσα, ότι ο Ηγούμενος του τάδε Μοναστηρίου Ευγένιος, απατών διά των λόγων του τας σώφρονας και καθαράς γυναίκας, εζήτησε να απατήση και εμέ ο πόρνος, αλλ' όμως δεν το επέτυχε.

Ταύτα δε ακούσας ο πατήρ της Ευγενίας όστις ήτο Έπαρχος ωργίσθη και έστειλεν αμέσως εις το Μοναστήριον και έφερεν τον Ηγούμενον Ευγένιον και τους Μοναχούς του Μοναστηρίου δεδεμένους, ως ψευδολάτρας και κακοποιούς και παρέστησεν αυτούς, όπως δικασθώσιν περί της υποθέσεως ταύτης.

Όταν παρεστάθησαν και τα δύο μέρη, δηλαδή κατηγορούμενοι και η δήθεν παθούσα, συκοφάντρια Μελανθία ήρχισε να λέγη κατά του Ευγενίου, υβρίζουσα, περιγελώσα, λοιδορούσα, φωνάζουσα και δακτυλοδεικτούσα αυτόν εις τους παρεστώτας, ως εργάτην της αμαρτίας΄

ομοίως δε τους υποτασσομένους εις αυτόν Μοναχούς ονομάζουσα αυτούς διαφθορείς.

Προέτρεπε δε το δικαστήριον και το ακροατήριον να την προσέξουν, διότι οι λόγοι της είναι αληθείς και βέβαιοι.

Ω της ανοχής Σου, Πολυέσπλαχνε Δέσποτα, με την οποίαν υπομένεις την κακίαν μας και την διαστροφήν μας και δεν ανοίγεις την γην, ίνα ως τον Δαθάν και τον Αβειρόν, μας καταπίη!!!

Ακούσασα λοιπόν ταύτην την κατηγορίαν η Ευγενία (νυν Ευγένιος), και καθ΄ην στιγμήν το ακροατήριον ήτο έτοιμον να λυντσάρη τον Ευγένιον (Ηγούμενον) και Μοναχούς, και καθ΄ην στιγμήν οι δικασταί ευρίσκοντο με ανορθωμένας τας τρίχας της κεφαλής των,

έτοιμοι να επιβάλουν όλην την αυστηρότητα του Νόμου εναντίον Ηγουμένου και Μοναχών και να κλείσουν το Μοναστήριον διότι αντί να προσφέρη πνευματικούς οδηγούς εις τον λαόν, προσέφερεν διαφθορείς κ.τ.τ. εξέσχισεν ευθύς το φόρεμά της και έδειξεν εις τους παρόντας θέαμα φρικτόν και εξαίσιον.

Και ακολούθως λέγει παρρησία εις το ακροατήριον και εις τους δικαστάς: 

''Πρέπει ημείς οι Μοναχοί να υποφέρωμεν εμπαιγμούς και ύβρεις και δαρμούς του σώματος, συκοφαντίας, λοιδορίας κ.τ.τ. και δι' όλα αυτά αδιαμαρτυρήτως να ευχαριστώμεν τον Κύριον.

Αλλ' ίνα μη διασύρηται το σεμνόν τούτο Αγγελικόν σχήμα των Μοναχών και βλασφημείται το όνομα του Κυρίου ακούσατε.

''Εγώ κατά την φύσιν είμαι γυνή, θυγάτηρ του φιλτάτου πατρός τούτου και κριτού, ενώπιον του οποίου κρίνομαι σήμερον, μήτηρ μου δε είναι η τούτου σύζυγος΄ ούτοι δε οι παριστάμενοι αδελφοί, είναι οι δούλοι μου''.

Τούτους τους λόγους της Ευγενίας ακούσαντες εξέστησαν άπαντες, ακροατήριον και δικασταί και εζήτουν να εύρουν τρόπον δικαιολογίας διά τας προ ολίγου σκληράς κρίσεις των.

Δι' αυτού δε του τρόπου ετιμωρήθη η Μελανθία.

Λέγεται δε, ότι πυρ ουρανόθεν κατέπεσεν και κατέκαυσε την Μελανθίαν, και όλον τον οίκον της εκ θεμελίων΄ όθεν πολλοί επίστευσαν τω Χριστώ βλέποντες τοιούτον θαύμα.

Ακόμη η αποκάλυψις της συκοφαντίας ταύτης έγινε αιτία να παρακινηθή και ο πατήρ της Αγίας Ευγενίας εις Χριστόν.

Όπου παρευθύς αφήκε την δόξαν του κόσμου και τον πλούτον και όλην την του βίου φαντασίαν, και αναγεννηθείς εκ του Αγίου Βαπτίσματος, ο ποτέ λύκος, έγινε ποιμήν εν τη πόλει εκείνη, διότι εξ αιτίας της ιδικής του μεταστροφής επίστευσαν πολλοί.

Διανύσας δε καλώς την ζωήν του, εις το τέλος εμαρτύρησεν.

Η δε μήτηρ της Οσίας επίστευσε και αυτή.

Τέλος η Οσία εγκατέλειψε το Μοναστήριον και εξήλθεν εις το κήρυγμα κηρύξασα ευσέβειαν και ούτω εδιώχθη.

Δεθείσα δε εκ λίθου βαρυτάτου, ερρίφθη εις την θάλασσαν.

Επειδή όμως έμεινεν αβλαβής, απεκεφαλίσθη και προσετέθη εις τον χορόν αγίων μαρτύρων και είθε να έχωμεν την ευχήν της. 

( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια κειμένου, παρουσίαση 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Εκ του βιβλίου του 

μακαριστού ιεροκήρυκα Δημητρίου Παναγοπούλου 

''Μοναχισμός, Ασκητισμός, Αναχωρητισμός'',

''Νέα Στοιχειοθετική'', σελ. 78 - 82, Αθήνα 1959.