ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΩΣ ΣΗΜΕΙΑ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και Σημεία>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψέλη>>, Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 260-262.
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος.
Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Παρασκευή 7 (20) Μαΐου 2022 εκκλ. ημ. + Εμφάνισις Τιμίου Σταυρού εν Ιεροσολύμοις

Οι σκέψεις και τα συναισθήματα ως σημεία

Ο άνθρωπος δέχεται συνήθως ότι όλες οι σκέψεις μέσα του αποτελούν κτήμα του, δική του παραγωγή, αφ' εαυτού και δικές του, αυτό όμως είναι λάθος γιατί με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος ανάγει το πνεύμα του σε κάποια απόλυτη μονάδα, που δεν υποτάσσεται στην επίδραση πνευματικών δυνάμεων, είτε αγαθών είτε κακών. Στην πραγματικότητα, το πνεύμα του ανθρώπου υπόκειται σε πολυάριθμες επιρροές των πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες διασταυρώνονται μέσα του σαν τα ρεύματα, όπως ακριβώς και το σώμα υπόκειται σε επιρροές πολλών και διαφόρων φυσικών δυνάμεων. Αποστέλλοντας ο Χριστός τους μαθητές Του στον κόσμο τους προείπε ότι θα τους παραδώσουν σε συνέδρια ενώπιον των ηγεμόνων και βασιλέων του κόσμου τούτου. Παράλληλα τους έδωσε ξεκάθαρη εντολή να μην νοιάζονται από πριν για το πώς θα αμυνθούν και τί θα απαντήσουν: μη μεριμνήσητε πώς ή τί λαλήσετε. Δοθήσεται γαρ υμίν εν εκείνη τη ώρα τί λαλήσετε (Μτ. 10,19). Ποιός θα του δώσει και με ποιό τρόπο; Απαντά πάλι ο Κύριος: ου γαρ υμείς εστέ οι λαλούντες αλλά το Πνεύμα του πατρός ημών το λαλούν εν υμίν (Μτ. 10,20). Πραγματικά, οι απλοϊκοί ψαράδες και εργάτες μιλούσαν και έγραφαν τόσο υψηλά και υπέροχα νοήματα, τα οποία ποτέ τους δεν μπόρεσαν να αγγίξουν οι νόες των διανοουμένων και των φιλοσόφων. Εκείνα τα νοήματα δεν ήταν εξ ανθρώπων αλλά από Θεού, ήταν σήματα πώς μιλά ο ζωντανός Θεός. Οι Απόστολοι, οι Προφήτες και οι Άγιοι ονομάζονται όργανα του Αγίου Πνεύματος. Ονομάστηκαν έτσι επειδή ο Θεός -το Άγιο Πνεύμα έχυσε στη ψυχή τους τις προσωπικές Του σκέψεις και τη δύναμη που εκείνοι φανέρωναν στους ανθρώπους. Τους ήταν αδύνατο με τις σκέψεις τους να αντισταθούν στη σκέψη του Αγίου Πνεύματος και με τη δύναμή τους στη δύναμή Του καθώς το μαρτυρεί ο προφήτης Ιερεμίας όταν λέγει ότι επιθυμούσε να διακόψει την από Θεού προφητεία προς τον λαό για να αποφύγει τις θλίψεις και τις κακουχίες: και είπα, ου μη ονομάσω το όνομα Κυρίου και ου μη λαλήσω έτι επί τω ονόματι αυτού Κυρίου και ου μη λαλήσω έτι επί τω ονόματι αυτού (Ιερ. 20,9). Αυτά έλεγε εκείνος. Και εγένετο ως πυρ καιόμενον φλέγον εν τοις οστέοις μου, και παρείμαι πάντοθεν και ου δύναμαι φέρειν. Αναγκάστηκε έτσι να ξαναρχίσει το κήρυγμα, όχι αφ' εαυτού αλλά από το Άγιον Πνεύμα. Οι κακοί λογισμοί της ανηθικότητας και της πτώσεως από το Θεό, προέρχονται συνήθως από το πνεύμα του κακού και του ψεύδους. Εξαιτίας των αμαρτιών μας και κατά παραχώρησιν Θεού, το πνεύμα του κακού επιτίθεται στο πνεύμα μας με τα βέλη των λογισμών του ψεύδους, των εμπαθών εικόνων και των κακών ενθυμήσεων και των φαντασιών. Στον ασεβή βασιλιά Αχαάβ, ο οποίος πιο εύκολα άκουγε τα ευχάριστα ψεύδη παρά την πικρή αλήθεια, είπε ο προφήτης Μιχαίας τα εξής: και νυν ιδού έδωκε Κύριος πνεύμα ψευδές εν στόματι των προφητών σου τούτων, και Κύριος ελάλησεν επί σε κακά (Παρλ. Β' 18, 22). Επέτρεψε λοιπόν ο Θεός στο κακό πνεύμα να ενεργήσει στη διάνοια και τη σκέψη εκείνων, που με τις αμαρτίες μόλυναν εαυτούς και ετοιμάστηκαν για τον τόπο του κακού. Αυτό ήταν το σήμα της απωλείας σε περίπτωση που δεν θα σταματήσουν, που δεν θα αποδεχτούν δηλαδή το σήμα προειδοποίησης του Θεού διά του αληθινού Του αγγελιοφόρου. Όμως ο Αχαάβ άκουσε τα ψεύδη των ψευδοπροφητών που του υπόσχονταν νίκη, ξεκίνησε για τον πόλεμο και σκοτώθηκε στη μάχη. Όταν συμβαίνει ξαφνικά και επίμονα να σκεφτόμαστε κάποιον άνθρωπο που βρίσκεται μακριά, αυτό είναι σήμα πως εκείνος νοιάζεται και μιλά για μας ή εργάζεται υπέρ ή εναντίον μας, ή πάλι πλησιάζει κοντά μας ή φθάνει κάποιο γράμμα του. Όταν ο Χριστός εθεράπευσε τον παραλυτικό στην Καπερναούμ, οι παρόντες γραμματείς διαλογιζόνταν μέσα τους: ούτος βλασφημεί. Ο Κύριος είδε τους λογισμούς τους και τους είπε: ίνα τί υμείς ενθυμήσθε πονηρά εν ταις καρδίαις υμών; (Μτ. 9,4). Πιο ισχυρά από τις σκέψεις ως σήματα, αποδεικνύονται τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ο Ισαάκ και ο Ιακώβ και ο Δαυίδ αισθάνθηκαν τον θάνατο που τους πλησίαζε και κάλεσαν τους υιούς τους για να τους ευλογήσουν. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και Σημεία>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 260-262.