ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Γ', «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ» ΜΕΡΟΝ 12ον

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Θεού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 95-99.
<<Όλη αυτή η σύγχυση και ο θόρυβος για τα παραπάνω, όπως και γι΄άλλα συναφή θέματα που αναφέρονται στον αντίχριστο, μας ώθησαν να συμπεριλάβουμε ως βασικό κείμενο στον τρίτο τόμο των έργων του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ μια πατερική και αγιογραφική πραγματεία του για το θέμα αυτό.
Τίτλος της εργασίας αυτής είναι <<Η Βασιλεία του Θεού και ο Αντίχριστος>>.
Ο όσιος Ιγνάτιος πραγματεύεται με μοναδική ερμηνευτική ικανότητα και πληρότητα τα λόγια του ίδιου του Κυρίου για το θέμα της Δεύτερης Παρουσίας Του, της Βασιλείας του Θεού και του αντιχρίστου, ώστε να μην αφήνει κανένα κενό ή δυνατότητα παρερμηνείας των αγιογραφικών κειμένων.
Το θεωρήσαμε απαραίτητο λοιπόν να συμβάλλουμε με τη γνώμη ενός αγίου της Εκκλησίας μας στη διάλυση όλων των σχετικών παρερμηνειών και πλανών, ώστε κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός να ερμηνεύσει ναι ν' ασχοληθεί με το βασικό θέμα <<ου έστι χρεία>>, και που δεν είναι άλλο από το να προετοιμαστούμε, να είμαστε έτοιμοι για το <<πώς>> και όχι για το <<πότε>> θα συναντήσουμε το Χριστό.
Εκτός από βασικό αυτό έργο όμως, στον τρίτο τόμο συμπεριλάβαμε κι άλλα εποικοδομητικά κείμενα, απαραίτητα στον κάθε χριστιανό που θέλει ν' αγωνιστεί με συνέπεια στον αμπελώνα του Κυρίου.
Ο όσιος Ιγνάτιος ήταν πάρα πολύ εγκρατής της πατερικής θεολογίας κι ασχολήθηκε με την ερμηνεία αρκετών αγιογραφικών κειμένων με μοναδική ικανότητα και θείο φωτισμό.
Εκτός από τα ερμηνευτικά του κείμενα (όπως για παράδειγμα τις ερμηνείες του 1ου ψαλμού του Δαβίδ, των ευαγγελικών περικοπών που αναφέρονται στη Μάρθα και τη Μαρία, στις Μυροφόρες γυναίκες κλπ), ο όσιος Ιγνάτιος έγραψε και κάποιες πραγματείες που αφορούν στην καθημερινή ζωή και στην πνευματική πρόοδο των χριστιανών, όπως για παράδειγμα την αξία που έχουν στην πνευματική ζωή η νηστεία, η εγρήγορση, η ταπεινοφροσύνη, η σωματική και πνευματική άσκηση, η νέκρωση του κοσμικού πνεύματος κ. α.
Τα κείμενα του οσίου Ιγνατίου είναι αυθεντικά, πατερικά, στηρίζονται στην παράδοση και την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας.
Κατά συνέπεια είναι μια πηγή ζώντος ύδατος, που ξεδιψάει κι αναπαύει τον ταλαιπωρημένο από αμφιβόλου προέλευσης σύγχρονες ετεροδιδασκαλίες και πλάνες>>.
Πέτρος Μπότσης, Ιανουάριος 2008
(Απόσπασμα εκ του Προλόγου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Η ΝΗΣΤΕΙΑ

Προσεύχετε δε εαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν

υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη

και μερίμναις βιοτικαίς (Λουκ. κα' 34).

Α' Ο θεσμός της

Όταν αποφασίσουμε ν' αφοσιωθούμε στην υπηρεσία του Θεού, ας θέσουμε ως θεμέλιο της προσπάθειάς μας τη νηστεία. Απαραίτητο και ουσιαστικό στοιχείο σε κάθε θεμέλιο πρέπει νά' ναι η ακλόνητη σταθερότητα. Διαφορετικά είναι αδύνατο να χτίσεις πάνω του κτίριο, όσο σταθερό και γερό κι αν είναι το κτίριο από μόνο του. Γι' αυτό ποτέ και για κανένα λόγο ή με οποιαδήποτε δικαιολογία ας μην παραβούμε την εντολή της νηστείας τρώγωντας ή πίνοντας ελεύθερα και υπέρμετρα. Η χρήση της τροφής μια φορά την ημέρα και με μέτρο λογαριάζεται από τους αγίους πατέρες ως η καλλίτερη νηστεία. Τέτοια νηστεία δεν εξαντλεί το σώμα με παρατεταμένη αποχή ή με κορεσμό από το πολύ φαγητό, αλλά το διατηρεί κατάλληλο να επιδίδεται σε πνευματικούς αγώνες. Ο άνθρωπος που νηστεύει δεν έχει λόγο να υπερηφανεύεται και να κομπάζει, κάτι που συμβαίνει συχνά μ' εκείνους που πιστεύουν ή νομίζουν πως έχουν κάποια αρετή, όταν μάλιστα αυτή είναι φανερή, όπως η νηστεία. Όσοι ασχολούνται με χειρωνακτικές εργασίες κι είναι τόσο αδύναμοι σωματικά ώστε να μην μπορούν να τηρήσουν τον κανόνα αυτόν της νηστείας, πρέπει να τρώνε δυο φορές την ημέρα. Η νηστεία έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για τη νηστεία. Ανεξάρτητα όμως από το πόσο συχνά τρώει κανείς (είτε μια φορά την ημέρα είτε δυο ή με διαφορετικό τρόπο), ο χορτασμός κι η πλησμονή απαγορεύονται. Γιατί καθιστούν τον άνθρωπο ανίκανο για πνευματικούς αγώνες και στρώνουν το δρόμο στ' άλλα σαρκικά πάθη. Την αδιάκριτη νηστεία, δηλαδή την παρατεταμένη και υπερβολική αποχή από τροφή, δεν την εγκρίνουν οι άγιοι πατέρες. Από υπέρμετρη νηστεία και τη συνακόλουθή της εξάντληση, ο άνθρωπος γίνεται ανίκανος για πνευματική άσκηση. Συνήθως μάλιστα, μετά από αδιάκριτη νηστεία, πέφτει στο πάθος της λαιμαργίας και συχνά κυριεύεται από υπερηφάνεια και κενοδοξία. Σπουδαίο ρόλο παίζει και η ποιότητα, το είδος της τροφής. Ο απαγορευμένος καρπός του παραδείσου, αν κι ήταν <<ωραίος και καλός εις βρώσιν>>, είχε μοιραίο αποτέλεσμα για τον άνθρωπο. Του μετέδωσε τη γνώση του καλού και του κακού και τον στέρησε από την αθωότητα με την οποία τον είχε πλάσει ο Θεός. Αλλά και σήμερα η τροφή εξακολουθεί να έχει πολύ δυνατή επίδραση στην ψυχή. Το παρατηρούμε ιδιαίτερα αυτό μετά την οινοποσία. Το βλαβερό αποτέλεσμα του φαγητού και του κρασιού οφείλεται στην ανόμοια επίδρασή τους στη σάρκα και στο αίμα, καθώς και στο γεγονός ότι οι ατμοί που παράγονται στο στομάχι ανεβαίνουν στον εγκέφαλο κι επηρεάζουν το νου. Γι' αυτό το λόγο απαγορεύονται όλα τα οινοπνευματώδη ποτά στον ασκητή. Γιατί στερούν το νου από τη νήψη και την εγρήγορση κι επομένως από τη νίκη στον πόλεμο των λογισμών. Και τότε ηττημένος ο νους θα στερηθεί τη χάρη του Θεού, αν μάλιστα τον έχουν καταβάλλει σαρκικοί λογισμοί τους οποίους δέχτηκε ευχάριστα. Και τότε ό,τι έχει αποκτηθεί με αγώνες πολλούς χάνεται σε λίγες ώρες ή και σε ελάχιστα λεπτά. Ο μοναχός δεν πρέπει να πίνει καθόλου κρασί, είχε πει ο μεγάλος αββάς Ποιμήν. Τον κανόνα αυτόν πιστεύω πως πρέπει ν' ακολουθεί κάθε ευλαβής χριστιανός, αν θέλει να διατηρήσει την αγνότητά του. Οι άγιοι πατέρες ακολουθούσαν πιστά τον κανόνα αυτόν. Κι αν κάποτε δοκίμαζαν λίγο κρασί, αυτό γινόταν πολύ σπάνια και με πολύ μέτρο. Και βέβαια ο εγκρατής άνθρωπος πρέπει ν' αποφεύγει τα πικάντικα φαγητά και τα καρυκεύματα, επειδή αυτά εξάπτουν τα σαρκικά πάθη. Η πιο φυσική τροφή είναι εκείνη που σύστησε στον άνθρωπο ο ίδιος ο Δημιουργός αμέσως μετά την ολοκλήρωση της δημιουργίας: <<Ιδού δέδωκα υμίν πάντα χόρτον σπόριμον σπείραι σπέρμα, ο εστί επάνω πάσης της γης, και παν ξύλον, ο έχει εν αυτώ καρπόν σπέρματος σπορίμου, υμίν έσται εις βρώσιν>> (Γέν. α' 29). Τα χορταρικά είναι το καλλίτερο φαγητό για τον ασκητή. Δε θερμαίνουν πολύ το αίμα και δεν παχαίνουν το σώμα. Οι ατμοί που παράγουν τα χορταρικά κι ανεβαίνουν από το στομάχι στον εγκέφαλο είναι λίγοι, δεν τον επηρεάζουν πολύ. Τελικά είναι η πιο θρεπτική κι ωφέλιμη τροφή, επειδή δε δημιουργεί πολλές βλέννες στο στομάχι. Για όλους αυτούς τους λόγους, όταν κανείς τρέφεται με χορταρικά του είναι πιο εύκολο να διατηρήσει την αγνότητά του και την πνευματική εγρήγορση. Και βέβαια έτσι ενισχύει το νου για να κυριαρχεί στον όλο άνθρωπο. Αλλά και τα πάθη δρουν πιο ήπια τότε κι ο άνθρωπος μπορεί πιο εύκολα να επιδίδεται στους πνευματικούς του αγώνες. Ένα άλλο είδος τροφής είναι τα ψαρικά. Αυτά όμως και κυρίως οι τροφές που προέρχονται από μεγάλα ψάρια δρουν επιβαρυντικά στο νου, παχαίνουν το σώμα, θερμαίνουν το αίμα και γεμίζουν το στομάχι με βλαβερές βλέννες, ιδιαίτερα αν τρέφεται κανείς συχνά ή κυρίως με ψάρια. Οι επιπτώσεις αυτές είναι ασύγκριτα πιο σοβαρές και βίαιες όταν καταναλώνει κανείς κρέας. Το είδος αυτός διατροφής παχαίνει ιδιαίτερα το σώμα, συμβάλλει πολύ στην παχυσαρκία και φλογίζει το αίμα. Οι ατμοί που παράγει το κρέας είναι πολύ βλαβεροί στο νου. Γι' αυτό το λόγο κι οι μοναχοί δεν κρεοφαγούν ποτέ. Το κρέας είναι προνόμιο για τους κοσμικούς ανθρώπους που ασχολούνται πάντα με βαριές δουλειές. Ακόμα και σ' αυτούς όμως η συχνή χρήση είναι βλαβερή. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Χριστού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 95-99.