ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 24 Απριλίου 2023

ΙΕΡΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΑΣΕΒΩΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ




Κάποιοι ἱερωμένοι καὶ λαϊκοὶ θεολόγοι ἀμφισβητοῦν τὸ Ἅγιον Φῶς, ἐπεκτείνοντες ἀκουσίως τὸν πόλεμο τῶν ἀθέων καὶ ἄλλων ἀμφισβητούντων τὸ Μέγα Θαῦμα. Ὅσοι ἐκ τῶν ἀθέων ἐπαναλαμβάνουν τὴν διδαχθεῖσα σὲ αὐτοὺς ἀντίθεη ἀμφισβήτησι, εἶναι φυσικὸ νὰ ἀντιμάχωνται τὸ Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτός. Πρὸς τί ὅμως νὰ ἀντιμάχωνται τὸ Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτὸς καὶ ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ θεολόγοι; Λαϊκὸς θεολόγος στὴν Κύπρο, σχεδὸν κατ᾿ ἔτος, ἀνενόχλητος διαδίδει τὴν ἀμφισβήτησί του γιὰ τὸ Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτός, ἐφ᾿ ὅσον ἀρκετὰ ΜΜΕ καταφεύγουν σὲ αὐτὸν γιὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα. Ἔτσι, αὐτὸς ἀνενόχλητος σκανδαλίζει τοὺς πιστούς. Ποιός ὅμως ἀνασκευάζει αὐτὸ ποὺ διαλαλεῖται μέσῳ τῶν ΜΜΕ; Κληρικὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀμφισβήτησε δημοσίως τὸ Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτός, σκανδαλίζοντας μὲ τὴν ἀμφισβήτησί του τοὺς πιστούς. Δὲν θὰ ἀναφερθοῦμε στὸν ἱερωμένο αὐτόν, ἀλλὰ σὲ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι στὸ θέμα τοῦτο ἐστήριξαν τὴν ἀμφισβήτησι τοῦ Θαύματος τοῦ Ἁγίου Φωτός, στοὺς «γνωστοὺς» διαδικτυακοὺς ἱστοτόπους. Ἂν τὸ Θαῦμα τοῦτο ἐπανελαμβάνετο κατ᾿ ἔτος στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, θὰ ἦταν ἀκόμη μία ἀφορμή, ἀλλὰ καὶ εὐκαιρία γιὰ ὅσους ἐπιμένουν στὴν γνωστὴ μονομέρεια, νὰ προσθέσουν μιὰ ἐπὶ πλέον ἐξουσιαστικὴ παρερμηνεία γιὰ τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Στὴν σχετικὴ Ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἀναφέρονται γιὰ τὸ Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτός, μεταξὺ ἄλλων, τὰ ἑξῆς: «Μετὰ τὸ πέρας τῆς Εὐχῆς τοποθετεῖ τὸ βαμβάκιον εἰς τὸν Πανάγιον Τάφον καὶ μὲ θαυμαστὸν τρόπον ἀνάβει. Μὲ αὐτὸ ἀνάβει τὰ κεριὰ καὶ ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ Ἱερὸν Κουβούκλιον. Τὸ σπουδαῖον εἶναι, ὅτι τὸ Ἅγιον Φῶς διὰ ὀλίγα λεπτὰ δὲν ἔχει πυράδα. Δηλαδή, ἐὰν εἷς ἀκουμπήση τὸ Ἅγιον Φῶς εἰς τὰ χέρια του δὲν θὰ καῆ. Πραγματικῶς, εἶναι ἕνα ἐκ τῶν μεγαλυτέρων Θαυμάτων τῆς Χριστιανοσύνης, τὸ Ὁποῖον ἐπαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τὸ Μέγα Σάββατον». Ἆρά γε, γιατί ἀμφισβητεῖται αὐτὸ ποὺ ἀναφέρεται στὴν Ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὅπου παρατίθεται συνοπτικὴ παρουσίασι γιὰ τὸ Ἅγιον Φῶς ; Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀπαξιώνεται καὶ ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν γιὰ τὸ Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτός. Πῶς εἶναι δυνατὸν ἱερωμένοι καὶ λαϊκοὶ θεολόγοι νὰ ἀμφισβητοῦν αὐτά, τὰ ὁποῖα κατέγραψε, πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως, ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἱστορία; Ποιά Τοπικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία συμφωνεῖ μὲ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀμφισβητοῦν τὸ Θαῦμα καὶ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς; Εἶναι λοιπὸν ἀντιεκκλησιαστικὴ καὶ ἀντίθεος ἡ δυσπιστία τῶν ἀμφισβητούντων τὸ Ἅγιον Φῶς, ἐφ᾿ ὅσον αὐτοὶ οἱ λεγόμενοι ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ θεολόγοι ἀντιμάχονται τὸ Μέγα Θαῦμα, καὶ γίνονται ἀφορμὴ σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν.



Ὁ Ἐρανιστὴς


† ὁ Μητροπολίτης Κυπριανὸς


9.4.2023 ἐκ. ἡμ.,


† Σάββατον τῆς Διακαινησίμου


† Ἁγίου Μάρτυρος Εὐψυχίου ἐν Καισαρεί




Ιερά Μητρόπολη Ωρωπού και Φυλής

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF