ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 3 Απριλίου 2019

ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΤΟΥΣ ''ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ'' ΑΘΟΡΥΒΩΣ!




Η ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΔΙΩΚΤΗ ΤΟΥ


Μέρος 3ον


Διαβιβαστικό της ιδρυθείσας 

''Θρησκευτικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'' προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, με το οποίο ζητείται η άρση του νόμου 430 του Υπουργείου των Εσωτερικών, που διατάσσει την σύλληψη και απέλαση των ''παλαιοημερολογιτών.


(11/24 Οκτωβρίου 1932)





Λαμβάνομεν την τιμήν να υποβάλλομεν Υμίν αντίγραφον υπομνήματος, υποβληθέντος σήμερον υπό πολυπληθούς αντιπροσωπείας της Ιεράς ημών Κοινότητος και των Παραρτημάτων αύτης προς το Υπουργείον των Εσωτερικών δι' ου, εις λαός εξ' ενός εκατομμυρίου ακολουθών το παλαιόν ημερολόγιον, ζητεί την άρσιν της υπ' αριθ. 430 διαταγής του υπουργείου του, δι' ης, τη υποδείξει του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, οι ιερείς ημών, οι μη ανήκοντες εις την Διοικούσαν Εκκλησίαν, συλλαμβάνονται και απελαύνονται. Παρακαλούμεν Υμάς, όπως ενεργήσητε τα δέοντα.



Απλά Μαθήματα Ορθοπρακτικής Ομολογίας

Υπόμνημα της ''Θρησκευτικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'' για άρση της απαγόρευσης της ελεύθερης ορθόδοξης λατρείας και παύση των συλλήψεων και απελάσεών της 


(11/24 Οκτωβρίου 1932)




Εν τούτοις, ουδείς νόμος του Κράτους, Κύριε Υπουργέ, επέβαλε και διά την Εκκλησίαν το νέον (Γρηγοριανόν) ημερολόγιον. Τουναντίον, το Νομοθ. Διάταγμα της 21ης Ιανουαρίου 1923, διά του οποίου εισήχθη εις το Κράτος το νέον πολιτικόν ημερολόγιον, ορίζει εν τω άρθρω 1 κα', ότι ''διατηρείται εν ισχύει το Ιουλιανόν ημερολόγιον, όσον αφορά εν γένει την Εκκλησία και τας θρησκευτικάς εορτάς''. Ουδείς άλλος νόμος περί τούτου υπάρχει και οι οικείοι Μητροπολίται ζητούν να επιβάλουν, ως νόμον, την αυθαίρετον αυτόν θέλησιν.


Εφιστώμεν την προσοχήν Υμών Κύριε Υπουργέ επί του δημιουργημένου, διά της τελευταίας ταύτης διαταγής του Υπουργείου, ζητήματος δεσμεύσεως της θρησκευτικής συνειδήσεως ενός ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ περίπου Λαού, ακολουθούντος το παλαιόν ημερολόγιον. Δεν είναι δυνατόν ο λαός ούτος να ανέχεται, όπως ο τελευταίος χωροφύλαξ ισορμά εις τας Εκκλησίας του και συλλαμβάνει τους Ιερείς του, οίτινες ευλογούσι αυτόν, διότι οι οικείοι Μητροπολίται δεν επιτρέπουν εις αυτόν τας ιεροτελεστίας των.


Είναι ηναγκασμένοι οι ακολουθούντες το Παλαιόν ημερολόγιον, περιφρουρούντες την Συνταγματικήν αναγνωρισμένην θρησκευτικήν ελευθερίαν των και μη δυνάμενοι να στερηθώσι των Ιερέων του και να παύσουν εκκλησιαζόμενοι, είναι λέγομεν ηναγκασμένοι να ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ την παράνομον και αντισυνταγματικήν σύλληψιν των ιερέων των, τουθόπερ θέλει επιφέρει συγκρούσεις και διακπληκτισμούς, οίτινες είναι άδηλον ποίας διαστάσεις δύνανται να λάβουν. 


Διά τους λόγους τούτους παρακαλούμεν το Σον Υπουργείον, όπως άρη την ανωτέρω υπ. αριθ. 430 τελευταίαν διαταγήν ήτις είναι άντικρυς αντίθετος και προς τας επανειλημμένας δηλώσεις και αποφάσεις του κ. Πρωθυπουργού και προς τας δικαστικάς αποφάσεις και προς το Σύνταγμα και προς την ορθήν ερμήνευσιν των Νόμων του Κράτους, στηριζομένη μόνον εις την αυθαίρετον και παράλογον αξίωσιν της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και της Ιεράς Συνόδου. 


Η διαταγή αύτη εάν εγκαίρως δεν αρθή δύναται να προκαλέσει σοβαροτάτους κινδύνους Κοινωνικής εξεγέρσεως, την οποίαν και ημέίς, ως εκπρόσωποι της ''Ελληνικής Θρησκευτικής Κοινότητος'' επιθυμούμεν και αγωνιζόμεθα να προλάβωμεν και αποφύγωμεν....



Υπόμνημα προς το πολιτικό γραφείο 

του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, κατά το οποίο ζητείται η οριστική λύση του ημερολογιακού προβλήματος, με συμμετοχή επιτροπής και των Γνησίων Ορθοδόξων, άρση της απαγόρευσης της λατρείας των ''Παλαιοημερολογιτών'' και παύση των καταδιωκτικών μέτρων κατ΄ αυτών, ζητουμένων υπό της Διοικούσης Εκκλησίας...


(7/20 Ιανουαρίου 1933)



''...Η δήθεν αναρχία εις την Εκκλησίαν, ην προβάλλει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών ως δικαιολογίαν των καταδιωκτικών καθ' ημών μέτρων, είναι λέξις κενή, άνευ πραγματικής βάσεως. Διότι, αν αι ξέναι εκκλησίαι εν Ελλάδι και θρησκείαι δεν απετέλεσαν ποτέ αναρχίαν εν τη εκκλησία, πως είναι δυνατόν να αποτελέσει αναρχίαν η ύπαρξις ευσεβών Χριστιανών ακολουθούντων τα Πάτρια και εν τη Εκκλησία; Κατά ποίαν δε αρχήν και κατά τίνα νόμον η Πολιτεία θα πιέσει και θα πειθαναγκάσει τους Χριστιανούς τούτους να ακολουθήσουν εκκλησιαστικήν καινοτομίαν, την οποίαν δεν θέλουν να ακολουθήσουν, διότι τούτο δεν επιτρέπει εις αυτούς η θρησκευτική των συνείδησιν;


Η Διοικούσα Εκκλησία κύριε Υπουργέ, εάν νομίζει αναρχίαν τη μη υπακοήν των τέκνων αυτής εις τους διαφόρους νεωτερισμούς της, έχει όλον το δικαίωμα να εφαρμόσει κατ΄αυτών όσα εκκλησιατικά μέτρα νομίζει, ότι πρέπει να εφαρμόσει διά την εσωτερικήν αυτής πειθαρχίαν. Αλλά δεν έχει το δικαίωμα, να ζητεί από την Πολιτείαν, ίνα αύτη παραβιάζουσα το Σύνταγμα ασκεί βίαν κατά των μη εννοούντων να δεχθώσιν εκκλησιαστικάς καινοτομίας. Διότι έχουν απεριόριστον ούτοι το δικαίωμα να μη δέχονται τας καινοτομίας ταύτας.


Παρακαλούμεν Υμάς εν πάσει περιπτώσει, Κύριε Υπουργέ, ίνα εν τη μερίμνει Υμών, όπως δώσητε μίαν οριστικήν λύσιν εις το ζήτημα των Παλαιοημερολογιτών, μη δεχθείτε τας απόψεις της Διοικούσης Εκκλησίας άνευ ακροάσεως και επιτροπής εξ' ημών ζητούντων να ακουσθώσιν αι απόψεις ημών, και εχόντων όλη την καλήν διάθεσιν και επιθυμίαν να συντελέσωμεν δι' ων μέτρων δυνάμεθα και νομίζομεν συντελεστικών εις την ορθήν λύσιν του διαιρούντος σήμερον -τόσας Ορθοδόξους Αυτοκεφάλους Εκκλησίας- ζητήματος του Ιουλιανού ημερολογίου, και τούτον προς αποφυγήν βιαίων και αντισυνταγματικών και ανελευθέρων μέτρων, τα οποία Κύριε Υπουργέ, αντί να επιφέρουν την εν τη Εκκλησία τάξιν και ηρεμίαν, τουναντίον θέλουσι προκαλέσει εξεγέρσεις ευλόγους πολυπληθών τάξεων λαού, δεσμευομένων εις την θρησκευτικήν των συνείδησιν και ελευθερίαν και ζητούντων πάσι θυσίαν να ασκώσιν ελευθέρως, όπως αυτοί θέλουν τα της λατρείας των.''



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος


ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ:


1. Η αγαστή συνεργασία των Μελετίου Μεταξάκη, Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου και Κυβέρνησης Βενιζέλου, με εκατέρωθεν αμοιβαίες βοήθειες και αναγνωρίσεις.


2. Ο Κιτίου (ακόμη) Μελέτιος Μεταξάκης στέλνει από την Κύπρο την εγκάρδια και συγχαρητήρια επιστολή του (18 Οκτωβρίου 1910) προς τον αναλάμβάνοντα την διακυβέρνηση της χώρας Ελευθέριο Βενιζέλο, εποφθαλμιών την... Μητρόπολη των Αθηνών και όχι μόνο.


3. Επιστολή του στενού φίλου του Βενιζέλου και τότε Νομάρχη Λέσβου Διακάκη για προώθηση του Μελετίου Μεταξάκη και... στον θρόνο του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας, προκειμένου και εκεί να... αλλάξει το υφιστάμενο Ιουλιανό ημερολόγιο.


4. Η ''Παγκόσμια Χριστιανική Ένωση Αμερικής'' για την ''Ένωση των Χριστιανικών Εκκλησιών'' με επιστολή της (της 17ης Μαίου 1924) προς την κυβέρνηση Βενιζέλου και την Εκκλησία της Ελλάδος, ζητεί την έτι σύσφιξη των σχέσεων και συνεργασιών αμφοτέρων σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο για την... Ένωση των Εκλησιών''! Την επιστολή υπογράφουν δεκάδες άγνωστες και γνωστές, αιρετικές χριστιανικές ψευδοεκκλησίες της Αμερικής!...

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF