Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου του
Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου (1815-1894):
''ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ''.
Έκδοση Ι. Μ. Παρακλήτου, Αθήνα 1993, έκδοση εβδόμη, σελ. 110-114.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένων
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΕΚ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος αποτελεί μια σημαντική μορφή της ρωσικής Ορθοδοξίας, ιδιαίτερα γνωστή για την πλούσια συγγραφική προσφορά και τον ηρωϊσμό της. Ο ηρωϊσμός αυτός εκδηλώθηκε κυρίως με δύο παράλογες για το ορθολογιστικό πνεύμα της εποχής μας πράξεις: Πρώτον, παραιτήθηκε από την επισκοπική του έδρα, για να ζήση ασκητικά. Και δεύτερον, αυτοφυλακίσθηκε και παρέμεινε επί εικοσιοκτώ ολόκληρα χρόνια έγκλειστος σ' ένα κελλί της ερήμου Βισένσκ! Ενώ όμως εγκατέλειψε χάριν της ησυχαστικής ζωής την αρχιερατική του διακονία, ο Κύριος του Αμπελώνος του ανέθεσε μια άλλη ποιμαντική, την <<ταχυδρομική ποιμαντική>>. Δεχόταν καθημερινά από είκοσι μέχρι σαράντα επιστολές, από διάφορα πρόσωπα και μέρη, με ερωτήματα επί ποικίλων θεμάτων. Και συνήθως απαντούσε σε όλες. Έτσι στο διάστημα των εικοσιοκτώ ετών της έγκλειστης ζωής του έγραψε χιλιάδες επιστολές που διακρίνονται για την απλότητα, την φυσικότητα και τη ζωντάνια τους. Οι επιστολές αυτές πρόσφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν καθοδήγησι και παρηγορία σε αναρίθμητες ψυχές. Πολλές είχαν εκδοθή σε τόμους ενώ ακόμα ζούσε. Μια δειγματοληπτική επιλογή απ' αυτές προσφέρουμε κι εμείς στο ελληνικό κοινό, μέσα από τις σελίδες του παρόντος βιβλίου. Το περιεχόμενο είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Το πρώτο αναφέρεται κυρίως σε θέματα απλά, πρακτικά, της καθημερινής πνευματικής ζωής, σαν απαντήσεις σε αντίστοιχα ερωτήματα των πιστών. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται κυρίως σε θέματα πίστεως. Η σύντομη βιογραφία του οσίου που ακολουθεί, είχε συμπεριληφθή και στην προγενέστερη έκδοσί μας <<Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Προς τις αδελφές Μοναχές>>. Κρίναμε όμως σκόπιμο να τη συμπεριλάβουμε και στην παρούσα έκδοσι, που είναι γενικωτέρου ενδιαφέροντος.
( Ε κ τ ο υ π ρ ο η γ ο υ μ έ ν ο υ )
Ανάστασις των νεκρών
Μου γράφετε ότι δεχθήκατε χθες επισκέπτες, ότι είχατε μια έντονη συζήτησι μαζί τους, γιατι δεν πίστευαν στην ανάστασι των νεκρών, και ότι από την συζήτησι αυτή, ταραχθήκατε επειδή οι επισκέπτες ήσαν άνθρωποι καλοί. Αμφιβάλλω αν ήσαν πραγματικά καλοί, διότι τότε δεν θα έλεγαν αντίθετα απ' αυτά που δίδαξε ο Κύριος.
Ο Κύριος είπε: <<Πορεύομαι... και πάλιν έρχομαι>> (Ιωάν. 14,3). Και ακόμη: <<Έρχεται ώρα εν η πάντες οι εν τοις μνημείοις ακούσονται της φωνής αυτού, και εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως>> (Ιωάν. 5, 28-29).
Δεν καθώρισε τον χρόνον της αναστάσεως των νεκρών, βεβαίωσε όμως με τον θείον Του λόγο ότι οπωσδήποτε θα γίνη και μάλιστα ξαφνικά: <<Ώσπερ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου... Φανήσεται το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ... και όψονται τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής...
Ώσπερ γαρ ήσαν εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού... άχρι ης ημέρας εισήλθε ο Νώε εις την κιβωτόν, και ουκ έγνωσαν έως ήλθεν ο κατακλυσμός και ήρεν άπαντας, ούτως έσται και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου... Γρηγορείτε ουν, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρχεται>> (Ματθ. 24, 27-42).
Και για να μην αμφιβάλλη κανείς γι' αυτά προσθέτει: <<Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι>> (Ματθ. 24, 35). Αργότερα, κατά την θ. Ανάληψι, παρουσιάσθηκαν στους αποστόλους άγγελοι και τους διαβεβαίωσαν: <<Ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ' υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν>> (Πράξ. 1, 11).
Είναι τόσο σοβαρό το θέμα αυτό στο έργο της σωτηρίας μας. Οι Πατέρες το συμπεριέλαβαν στο σύμβολο της πίστεως: <<Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς...>>. Αλλά και για την ανάστασι περιέχεται η φράσις: <<Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών>>.
Ίσως στους καλούς επισκέπτες σας φαίνεται απίστευτη όχι τόσο η δευτέρα παρουσία του Κυρίου, όσο η ανάστασις των νεκρών. Για τον νου ασφαλώς και τα δύο είναι ακατάληπτα. Εμείς όμως τα πιστεύουμε όχι διότι τα κατανοήσαμε, αλλά διότι έτσι τα δίδαξε ο Κύριος. Ο νους εδώ δεν έχει καμμιά θέσι, αν πραγματικά τα δεχθούμε σαν λόγια του Θεού.
Ας διαφωνή, όποιος διαφωνεί. Ας παραμένη άπιστος, περιμένοντας την τύχη των απίστων. Ο Κύριος πολλές φορές μιλούσε για την ανάστασι των νεκρών και έλεγχε όσους δεν πίστευαν σ' αυτή. Οι Ιουδαίοι πίστευαν γενικά στην ανάστασι των νεκρών, εκτός από την αίρεσι των Σαδδουκαίων.
Οι μορφωμένοι της Κορίνθου λογομαχούσαν για την ανάστασι και γι' αυτό ο απόστολος Παύλος τους έγραψε να πιστεύουν αναμφισβήτητα σ' αυτή. Στο 15 μάλιστα κεφάλαιο της Α' προς Κορινθίους επιστολής του παραλληλίζει την κοινή ανάστασι με την ανάστασι του Σωτήρος Χριστού. Κατοχυρώνει την αλήθεια της αναστάσεως του Χριστού αναφέροντας τους μάρτυρες της αναστάσεως, αυτούς που μίλησαν μαζί Του και Τον ψηλάφισαν αναστημένο, και τελικά θέτει το ερώτημα:
<<Ει δε Χριστός κηρύσσεται ότι εκ νεκρών εγήγερται, πως λέγουσί τινες υμίν ότι ανάστασις νεκρών ουκ έστιν:>> (Α' Κορινθ. 15, 12). Ο Χριστός αναστήθηκε σαν απαρχή της αναστάσεως των νεκρών. Κατά την δευτέρα παρουσία Του θ' αναστηθούν όλοι οι άνθρωποι. Θ' αρχίση νέα περίοδος, νέα ζωή με νέο ουρανό και γη.
Ο απόστολος συνεχίζοντας γράφει στην επιστολή του ότι όποιος δεν πιστεύει στην ανάστασι των νεκρών, δεν πιστεύει ούτε στην ανάστασι του Χριστού. Αλλά εάν δεν πιστεύουμε στην ανάστασι του Χριστού, τότε όλη η πίστις μας είναι κενή. Βλέπετε λοιπόν πόσο επιζήμιο είναι να μην πιστεύη κανείς στην ανάστασι των νεκρών;
Αυτό και την πίστι του Χριστού αφανίζει και το έργο της σωτηρίας καταστρέφει. Σας συμβουλεύω να κλείνεται τ' αυτιά σας σε τέτοιες κούφιες συζητήσεις. Ποιό όφελος να συγκεντρώνετε ασέβειες και να γεμίζετε μ' αυτές τον νου και την καρδιά σας; Ο Κύριος να σας ευλογή>>.
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου