ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Γ', «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ» ΜΕΡΟΝ 2ον

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Θεού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 24-30.
<<Όλη αυτή η σύγχυση και ο θόρυβος για τα παραπάνω, όπως και γι΄άλλα συναφή θέματα που αναφέρονται στον αντίχριστο, μας ώθησαν να συμπεριλάβουμε ως βασικό κείμενο στον τρίτο τόμο των έργων του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ μια πατερική και αγιογραφική πραγματεία του για το θέμα αυτό.
Τίτλος της εργασίας αυτής είναι <<Η Βασιλεία του Θεού και ο Αντίχριστος>>.
Ο όσιος Ιγνάτιος πραγματεύεται με μοναδική ερμηνευτική ικανότητα και πληρότητα τα λόγια του ίδιου του Κυρίου για το θέμα της Δεύτερης Παρουσίας Του, της Βασιλείας του Θεού και του αντιχρίστου, ώστε να μην αφήνει κανένα κενό ή δυνατότητα παρερμηνείας των αγιογραφικών κειμένων.
Το θεωρήσαμε απαραίτητο λοιπόν να συμβάλλουμε με τη γνώμη ενός αγίου της Εκκλησίας μας στη διάλυση όλων των σχετικών παρερμηνειών και πλανών, ώστε κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός να ερμηνεύσει ναι ν' ασχοληθεί με το βασικό θέμα <<ου έστι χρεία>>, και που δεν είναι άλλο από το να προετοιμαστούμε, να είμαστε έτοιμοι για το <<πώς>> και όχι για το <<πότε>> θα συναντήσουμε το Χριστό.
Εκτός από βασικό αυτό έργο όμως, στον τρίτο τόμο συμπεριλάβαμε κι άλλα εποικοδομητικά κείμενα, απαραίτητα στον κάθε χριστιανό που θέλει ν' αγωνιστεί με συνέπεια στον αμπελώνα του Κυρίου.
Ο όσιος Ιγνάτιος ήταν πάρα πολύ εγκρατής της πατερικής θεολογίας κι ασχολήθηκε με την ερμηνεία αρκετών αγιογραφικών κειμένων με μοναδική ικανότητα και θείο φωτισμό.
Εκτός από τα ερμηνευτικά του κείμενα (όπως για παράδειγμα τις ερμηνείες του 1ου ψαλμού του Δαβίδ, των ευαγγελικών περικοπών που αναφέρονται στη Μάρθα και τη Μαρία, στις Μυροφόρες γυναίκες κλπ), ο όσιος Ιγνάτιος έγραψε και κάποιες πραγματείες που αφορούν στην καθημερινή ζωή και στην πνευματική πρόοδο των χριστιανών, όπως για παράδειγμα την αξία που έχουν στην πνευματική ζωή η νηστεία, η εγρήγορση, η ταπεινοφροσύνη, η σωματική και πνευματική άσκηση, η νέκρωση του κοσμικού πνεύματος κ. α.
Τα κείμενα του οσίου Ιγνατίου είναι αυθεντικά, πατερικά, στηρίζονται στην παράδοση και την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας.
Κατά συνέπεια είναι μια πηγή ζώντος ύδατος, που ξεδιψάει κι αναπαύει τον ταλαιπωρημένο από αμφιβόλου προέλευσης σύγχρονες ετεροδιδασκαλίες και πλάνες>>.
Πέτρος Μπότσης, Ιανουάριος 2008
(Απόσπασμα εκ του Προλόγου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Ο αντίχριστος

Οι μοναχοί της μονής Σολόφσκι μεταφέρουν την απάντηση που έδωσε ο όσιος Ζωσιμάς στους μαθητάς του όταν τον ρώτησαν πώς θ' αναγνωρίσουν τον αντίχριστο όταν έρθει. Είπε ο σεβαστός γέροντας:

<<Όταν ακούσετε πως ο Χριστός ήρθε στη γη, ή ότι έρχεται, να ξέρετε πως αυτός θα είναι ο αντίχριστος>>. Είναι η πιο πλήρης και ακριβής απάντηση. Ο κόσμος δε θ' αναγνωρίσει τον αντίχριστο. Θα τον δεχτεί ως Χριστό, θα τον αναγνωρίσει ως Χριστό.

Έτσι, όταν διαδοθεί η φήμη πως έρχεται ο Χριστός, όταν επικρατήσει η φήμη αυτή θα είναι μια ασφαλής ένδειξη πως ο αντίχριστος εμφανίστηκε και ξεκίνησε το έργο για το οποίο έχει προοριστεί με παραχώρηση του Θεού.

Η απάντηση του οσίου Ζωσιμά βασίζεται στα λόγια του ίδιου του Χριστού. Ο Σωτήρας του κόσμου, για να εξοικειώσει τους μαθητές Του με τα σημεία που θ' αναγγέλουν τη δεύτερη έλευσή Του, είπε:

<<Τότε εάν τις υμίν είπη, ιδού ώδε ο Χριστός ώ ώδε, μη πιστεύσητε' εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. ιδού προείρηκα υμίν. εάν ουν είπωσιν υμόν, ιδού εν τη ερήμω εστί, μη εξέλθετε, ιδού εν τοις ταμείοις, μη πιστεύσητε' ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου>> (Ματθ. κδ' 23-27).

Οι άνθρωποι δε θα μπορέσουν να μεταδώσουν στους άλλους την είδηση της έλευσης του Χριστού. Θα έρθει ξαφνικά, όπως αρμόζει στην παντοδυναμία Του, θα εμφανιστεί σ' όλους τους ανθρώπους και σ' όλη τη γη την ίδια στιγμή.

Η αντίρρηση των μορφωμένων ανθρώπων ότι δε θά' ναι δυνατό να εμφανιστεί ο Υιός του Θεού μπροστά σ' ολόκληρη την ανθρωπότητα ταυτόχρονα, επειδή το σχήμα της γης είναι σφαιρικό, είναι εντελώς αβάσιμη.

Αν ο παντοδύναμος Θεός δημιούργησε τη γη και τον κόσμο ολόκληρο <<εκ του μηδενός>>, με μόνη την παντοδύναμη και πάνσοφη εντολή Του (χωρίς να συννενοηθεί πρώτα με τους μορφωμένους), τότε για τον ίδιο ακριβώς λόγο, με την παντοδυναμία και την πανσοφία Του, μπορεί να εμφανιστεί ταυτόχρονα μπροστά στην ανθρωπότητα ολόκληρη μ' έναν τρόπο ανεξήγητο σ' όλους τους μορφωμένους και σοφούς ανθρώπους του κόσμου τούτου.

<<Ο Κύριος θα έρθει από τον ουρανό, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι άγιοι απόστολοι τον είδαν ν' ανέρχεται στον ουρανό. Θα έρθει τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με δόξα και δύναμη.

Κανένας να μην τον περιμένει νά' ρχεται από τη γη. Όλοι να τον περιμένουν από τον ουρανό, όπως διαβεβαίωσε ο ίδιος>>. Ο Κύριος έκλεισε τη διδασκαλία Του για το τέλος του κόσμου και τη Δευτέρα Παρουσία Του με τ' ακόλουθα λόγια:

<<Προσέχετε δε εαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη και μερίμναις βιοτικαίς, και αιφνίδιος εφ' υμάς επιστή η ημέρα εκείνη' ως παγίς γαρ επελεύσεται επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης>> (Λουκ. κα' 34-35). 

Στα λόγια αυτά του Κυρίου, στη μαρτυρία Του, στη συμβουλή Του, στην εντολή Του καλύτερα, η σαρκική ζωή και η υπερβολική μέριμνα στις επίγειες ασχολίες κατακρίνεται, απαγορεύεται.

Γιατί αυτές είναι που μεταβάλλουν τον άνθρωπο από πνευματικό σε σαρκικό. 

Η ζωή αυτή τον κάνει να ξεχνά την αιωνιότητα και το Θεό και σιγά σιγά τον οδηγεί στην αμαρτία. Στην καρδιά που δεν προστατεύεται και δε σφραγίζεται με τη μνήμη του Θεού, τα πάθη εισέρχονται εύκολα. Με τον καιρό σκοτίζεται ηθικά και οδηγείται στην άγνοια του Θεού.

Οι άνθρωποι που έχουν ζωή σαρκική, που έχουν μολυνθεί από την αμαρτία, την έλευση του Χριστού τη βλέπουν σαν παγίδα. Στην παγίδα αυτή θα εγκλωβιστεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Κανένας δε θα μπορέσει να ξεφύγει, να ξεγλιστρήσει απ' αυτήν.

Από τη στιγμή που τα γνωρίζουμε όλ' αυτά, ας προσπαθήσουμε να ζούμε με συνεχή εγκράτεια. Ας καταφεύγουμε στο Θεό με συχνή προσευχή, αδιάλειπτη, με συντριβή και δάκρυα.

Έτσι θ' αποκτήσουμε μέσα μας τη βασιλεία του Θεού σύμφωνα με το θέλημά Του, θα κατορθώσουμε να ξεφύγουμε από τις παγίδες και τα δεσμά της αμαρτίας και του πονηρού, με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού.

Έτσι, με την ελπίδα πως ο Θεός θα μας ελεήσει και θα μας σώσει, θα μπορέσουμε να σταθούμε μπροστά στον αδέκαστο Κριτή. Εκείνος θα εξαγγείλει την κρίση Του που θα καθορίσει τη θέση μας στην αιωνιότητα. Αμήν.

ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ

Οι άνθρωποι του κόσμου τούτου πιστεύουν πως ο περισπασμός είναι κάτι ασήμαντο, αθώο. Οι άγιοι πατέρες όμως τον περισπασμό τον λογαριάζουν ως ρίζα όλων σχεδόν των κακών. Εκείνος που επηρεάζεται και υποκύπτει εύκολα στον περισπασμό έχει κάποια πολύ επιπόλαιη κι επιφανειακή γνώση για όλα τα θέματα, ακόμα και για τα πιο σπουδαία και σοβαρά.

Εκείνος του οποίου ο νους περισπάται συχνά και περιφέρεται από δω κι από κει είναι κατά κανόνα ασυνεπής. Τα συναισθήματά του δεν έχουν ούτε βάθος ούτε σταθερότητα. Πετάει σαν την πεταλούδα από λουλούδι σε λουλούδι και περνάει τον καιρό του από διασκέδαση σε διασκέδαση, η μια ματαιότητα διαδέχεται την άλλη.

Ο άνθρωπος που περισπάται συχνά δεν μπορεί ν' αγαπήσει το συνάνθρωπό του εύκολα. Τις δυστυχίες των άλλων τις αντιπαρέρχεται μ' αδιαφορία και συνήθως φορτώνει στους άλλους με βάρη που δεν μπορούν να σηκώσουν.

Οι θλίψεις τον επηρεάζουν πολύ, επειδή ακριβώς δεν τις περιμένει. Το μόνο που επιθυμεί κι επιδιώκει είναι οι χαρές. Αν η θλίψη είναι πολύ σοβαρή αλλά παροδική, τότε την ξεχνάει εύκολα, αμέσως μόλις παραδοθεί στο θόρυβο κάποιας διασκέδασης.

Ο περισπασμός τιμωρεί από μόνος του εκείνον που έχει παραδοθεί σ' αυτόν. Όσο περνάει ο καιρός όλα τον ενοχλούν. Μοιάζει μ' αυτόν που δεν απόκτησε ποτέ υγιή γνώση και γερά θεμέλια. Παραδίδεται σε μια ατέλειωτη και βασανιστική απελπισία.

Ο περισπασμός γενικά είναι κακός. Ιδιαίτερα επιβλαβής όμως γίνεται στο έργο του Θεού και της σωτηρίας μας, που απαιτεί διαρκή εγρήγορση και προσοχή. <<Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρσμόν>>, είπε ο Σωτήρας μας στους μαθητές Του (Μάρκ. ιγ' 47).

Ο Κύριος και Σωτήρας μας απευθύνεται με τα λόγια αυτά σ' όλους τους χριστιανούς κι επομένως και σε μας, τους ανθρώπους του καιρού μας. Όποιος ζει στη ζωή του δοσμένος σε διάφορους περισπασμούς παραβαίνει άμεσα με τον τρόπο ζωής του τις εντολές του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Όλοι οι άγιοι αγωνίστηκαν με κάθε τρόπο ν' απαλλαγούν από τους περισπασμούς. Προσπαθούσαν ν' αυτοσυγκεντρώνονται διαρκώς ή τουλάχιστον όσο πιο πολύ μπορούσαν. Όλη τους την προσοχή την έδιναν στο νου, στις κινήσεις του, καθώς και στη καρδιά. 

Μέριμνά τους ήταν να καθοδηγήσουν και τα δυο, νου και καρδιά, σύμφωνα με τις ευαγγελικές εντολές. Όταν κάποιος συνηθίζει ν' αυτοσυγκεντρώνεται, προφυλάσσεται από τον περισπασμό, ακόμα κι αν οι πειρασμοί τον περιτριγυρίζουν απ' όλες τις πλευρές κι είναι ενοχλητικοί.

Ο άνθρωπος που νήφει και γρηγορεί είναι σα να κατοικεί στην έρημο, ακόμα κι αν ζει ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων. Κάποιος μεγάλος πατέρας που είχε μάθει εμπειρικά την ωφέλεια που προκύπτει από την αυτοσυγκέντρωση και την περισυλλογή, καθώς και τη βλάβη που προκαλεί ο περισπασμός, έλεγε πως χωρίς έντονη εγρήγορση και προσοχή στον εαυτό μας είναι αδιανόητο να προκόψουμε έστω και σε μια αρετή.

Η σύντομη επίγεια ζωή μας δόθηκε ως χρόνος προετοιμασίας για ην αιωνιότητα. Κι είναι κρίμα να την ξοδεύουμε μόνο σε γήινες φροντίδες, στην ικανοποίηση μικροαπολαύσεων κι αθέμιτων επιθυμιών.

Γινόμαστε έτσι σαν τον άνεμο που φυσάει προς όλες τις κατευθύνσεις, τρέχουμε από τη μια αισθησιακή απόλαυση στην άλλη. Ξεχνάμε ή σπάνια θυμόμαστε, και τότε επιφανειακά κι επιπόλαια τον τελικό προορισμό μας, την αναπόφευκτη κρίση, την αιωνιότητα που αναπόδραστα μας περιμένει.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Χριστού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 24-30.